Πώς οι ιεραπόστολοι αντικρίζουν κι αντιμετωπίζουν τις γυναίκες τις οποίες συναντούν στον δρόμο τους, δηλαδή τις γυναίκες οι οποίες «λαχαίνουν» στον δρόμο της ιεραποστολής, στον οποίον φαίνεται να δεσπόζει η ανδρική παρουσία; Το ερώτημα αφορά και τη δυνατότητα των γυναικών να διανύσουν «πρωτογενώς»  τον δρόμο της ιεραποστολής, ως ιεραπόστολοι οι ίδιες. Αν η (ιερ)αποστολή είναι η μαρτυρία για έναν Θεό Τριαδικό (δηλαδή για έναν Θεό που είναι -σα να λέμε- μια αιώνια συντροφιά, της οποίας ο τρόπος ύπαρξης είναι η αγάπη) και για τον πονετικό Χριστό που σταυρώθηκε και αναστήθηκε «θανάτω θάνατον πατήσας», τότε και τα δύο (αφενός η θεολογική διδαχή, και αφετέρου η έμπρακτη σύγκρουση με τις δυνάμεις…

Στο νέο συγκλονιστικό βιβλίο για τη ζωή και τον αγώνα ενός Μουσουλμάνου που μετεστράφη στο Χριστιανισμό. Ο πόλεμος δύο κόσμων μας παρουσιάζεται ανάγλυφος μέσα από τα λόγια του συγγραφέα που σήμερα πλέον ζει με την οικογένειά του στο Παρίσι.
Ο μουσουλμάνος Joseph Fadelle ένιωσε τη θεία χάρη και με συγκλονιστικό αυθορμητισμό αποφάσισε να ακολουθήσει τον Χριστό. Όμως, η ίδια η οικογένειά του έγιναν οι διώκτες και οι καταδότες του. Στο πρόσωπό του αποδείχθηκε αληθινός ο λόγος του Χριστού: «Ο αδελφός θα παραδώσει τον αδελφό του στο θάνατο, ο πατέρας το παιδί του… θα σας μισήσουν οι πάντες για το όνομά μου» (Μάρκ. 13, 12-13).
Ο σεβασμός της ελευθερίας του ανθρώπου είναι ακατανόητος για όσους αρνούνται το ανεκτίμητο δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο, την ελευθερία.
Όμως η βία και η στέρηση της ελευθερίας, είναι ξένα προς το ευαγγέλιο. Γιατί ο δρόμος που δείχνει ο Χριστός δεν είναι άλλος από το δρόμο του παραδείγματος: «Γίνετε μάρτυρές της διδασκαλίας μου… μέχρι τα πέρατα της γης» (Πράξ. 1, 8).
Αυτόν το δρόμο της ελευθερίας επέλεξε ο Joseph Fadelle. Για την πίστη του στον Χριστό έχασε πατρίδα και αδέλφια. Σήμερα ζει ανάμεσά μας και συνεχίζει να πληρώνει το βαρύ τίμημά της.

Οι “Στοχασμοί περί καλού και κακού” αποτελούν ένα ιδιαίτερο κείμενο, ασυνήθιστο στη μέχρι τώρα χριστιανική παραδοσιακή γραφή. Καθένας από αυτούς τους στοχασμούς μας καλεί και μας προκαλεί να τον παρακολουθήσουμε έως τέλους, να τον “εξαντλήσουμε” και να επανα-στοχασθούμε χωρίς προκαταλήψεις στην ιδιαιτερότητα που μας παρουσιάζει. Μας καλεί στην αλλαγή του νου όχι με φθηνούς συναισθηματισμούς ούτε με μεγαλόστομες κενολογίες αλλά με ενσυνείδητες σκέψεις και φρόνηση. Μας καλεί να αναλάβουμε την ευθύνη του εαυτού μας και συνειδητά να αποφασίσουμε το επόμενο βήμα στο δρόμο του Θεού