Η Μυρτώ είναι μια νεαρή φωτογράφος, η οποία ξεκινάει την επαγγελματική σταδιοδρομία της σε ένα ιδιωτικό μαιευτήριο των Αθηνών. Την πρώτη ημέρα της εργασίας της, περνώντας από το Γυναικολογικό Τμήμα, χωρίς να το περιμένει, θα ζήσει μια από τις συναρπαστικότερες εμπειρίες της ζωής της. Με έναν ξεχωριστό τρόπο, θα συναντήσει από κοντά “Τα Μωρά της Λίμνης”, όλα αυτά τα μωρά των παλίνδρομων κυήσεων, που φεύγουν για τον Ουρανό, πριν ακόμα γεννηθούν και μέσα από αυτή την απρόσμενη συνάντηση μαζί τους, η ψυχή της θα ελευθερωθεί… Αλήθεια, πώς μπορεί ν’ αλλάξει η ζωή μιας γυναίκας σε μια πρωινή αίθουσα αναμονής ενός γυναικολογικού τμήματος;… Τα “Μωρά της Λίμνης” περιμένουν να σας διηγηθούν την δική τους μοναδική ιστορία! Ακολουθήστε τα! Το ταξίδι ξεκινάει!

Η Χάρις του Θεού δεν έχει ανάγκη από “χτενίσματα” και “βελτιώσεις”. Αντίθετα, εκεί που φαίνονται οι ανθρώπινες αδυναμίες, τα ελαττώματα που απέκτησε η ανθρώπινη φύση εξ αιτίας της πτώσεως των Πρωτοπλάστων, εκεί λάμπει περισσότερο το μεγαλείο του Θεού, που στέλνει την Χάρι Του να συμπλέκεται με την ανθρώπινη ψυχή.

Δεν ήθελα με τίποτα να “αγιογραφήσω” τους πατέρες της Καψάλας. Ούτε αυτούς ούτε τις καταστάσεις ούτε τα περιβάλλοντα μέσα στα οποία έζησαν.

Δεν το είχαν ανάγκη εξ άλλου. Ήθελα την αλήθεια νέτη-σκέτη, γιατί τότε έχει την μεγαλύτερη δύναμη. Γιατί πιστεύω ότι οι ανθρώπινες ψυχές και μάλιστα των νέων, έχουν ανάγκη από την αλήθεια.

Διαβάζαμε τον Ευεργετινό και αισθανόμαστε λύπη γιατί πολλές θρησκευόμενες ψυχές, που όπως κι’ εμείς, διψούσαν για πνευματικό βιβλίο στην άνικμη εποχή μας του υλισμού, της ηθικής χαλαρότητας και της θρησκευτικής αδιαφορίας, δεν είχαν όμως την δυνατότητα να δροσίσουν τη δίψα τους στα πλούσια νάματα του πνευματικού Πακτωλού. Ο λόγος ήταν η δυσκολία της γλώσσης. (…) Αυτή είναι η αφορμή, που μας γεννήθηκε η επιθυμία να μεταγλωττίσωμε στην νεοελληνική, αν όχι ολόκληρο, τουλάχιστον μέρη του Ευεργετινού. (…) Από τα τέσσερα βιβλία τον Ευεργετινού κάναμε μία επιλογή. Συγκεντρώσαμε ανέκδοτα κι’ αποφθέγματα, που επιγράφονται “εν τω Γεροντικώ” και μερικά άλλα, πατερικά επίσης. Τα χωρίσαμε σε κεφάλαια, ανάλογα με το περιεχόμενό τους, σε αρετές ή κακίες. Στη μεταγλώττισι χρησιμοποιήσαμε ελεύθερα το κείμενο με μικρή διασκευή για να γίνη κάπως ευχάριστο στον αναγνώστη. (…) Τον τίτλον “Γεροντικόν” κρατήσαμε για το βιβλίο μας, που ταιριάζει με το περιεχόμενό του. Γέροντας έλεγαν οι Βυζαντινοί τους Πατέρας της Ερήμου, τους Μοναχούς, Κοινοβιάτας και Αναχωρητάς, όχι τους ηλικιωμένους μόνο, μα και εκείνους που είχαν ώριμη σκέψι, λόγον “άλατι ηρτυμένον” και βίο άγιο. (…) Κάτω απ’ τον τίτλο “εν τω Γεροντικώ” στα ιστορήματα του Ευεργετινού συναντά κανείς συνήθως την φράσι, “είπε Γέρων…” ή “Γέρων εποίησε…”. Θα λέγαμε λοιπόν Γεροντικό, χωρίς να φύγωμε από την πραγματικότητα, κάθε τι που σχετίζεται με τους Γέροντας.

Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας έχει μια μοναδική πρωτοτυπία και είναι το πρώτο που κυκλοφορεί μ αυτό το περιεχόμενο!
Ο συγγραφέας μας καλεί ως συνοδοιπόρους για να μας αποκαλύψει τους θησαυρούς που κρύβονται στα παιδικά μας παραμύθια και που είναι τόσο χρήσιμοι στην ενήλικη καθημερινότητά μας.
Στα παραμύθια η ζωή αυτοβιογραφείται. Η φυγή απογειώνεται.
Η σκέψη ελευθερώνεται. Η αλήθεια εκφράζεται. Ο άνθρωπος οικοδομείται.
Γι αυτό “μες στο δικό σου παραμύθι ξαναβρές το, το ξεχασμένο μονοπάτι σου…”.