Ας πάμε Εκεί που ο Ουρανός χαμηλώνει. Εκεί που ο Ουρανός ενώνεται με τη Γη. Εκεί που η Σιωπή χτυπάει μέσα στην ψυχή, την ανακουφίζει και την γιατρεύει. Εκεί που κάτι σ΄ακουμπάει, εκεί που ο Ουρανός σ΄ αγγίζει και γίνεται η μεγάλη συνάντηση Θεού και ανθρώπου που είναι μυστική, προσωπική, αγαπητική, Χαριτόβρυτη. Εκεί που νιώθεις ότι θα Τον συναντήσεις. Εκεί που θα νιώσεις σίγουρα την Χάρη Του και αφήνεσαι. Εκεί, στο Κέντρο της Γης, κοντά στον Αιώνιο Μαγνήτη! Εκεί στον Πανάγιο Τόπο που όποιος τον επισκεφτεί ως ερευνητής, ως επισκέπτης, ως πιστός ή ως άπιστος θα αναφωνήσει ότι ο Τάφος Του πραγματικά είναι  Ζ ω ν τ α ν ό ς !

Ένας μικρός σπόρος βαμβακιού, καχεκτικός μα με ψυχή ποτισμένη με πίστη, καταφέρνει να ριζώσει και να βλαστήσει πάνω σε έδαφος άγονο. Αντιμετωπίζοντας πλήθος από δυσκολίες δεν σταματά να ονειρεύεται,να ελπίζει και να προσεύχεται. Το μεγάλο του όνειρο είναι να αξιωθεί με κάποιον τρόπο να δώσει χαρά σε όλο τον κόσμο. Άραγε θα τα καταφέρει; Το μεγάλο όνειρο ενός μικρού σπόρου ξεκινά το δύσκολο ταξίδι του χωρίς να ξέρει πως θα οδηγηθεί στην Ανάσταση! Η Κατερίνα Μουρίκη μέσα σε μια τόσο σύντομη ιστορία για μικρά παιδιά μας βγάζει από τα όρια του χρόνου και μας μιλά για αξίες αιώνιες, σοφές, χαριτωμένες. Η εικονογράφηση του Σπύρου Γούση ακολουθεί με έναν ιδιαίτερα ευαίσθητο χρωστήρα τις λεπτές διακυμάνσεις και τις έννοιες του κειμένου. Και το αποτέλεσμα γίνεται εξίσου συναρπαστικό με το κείμενο… Το μεγάλο όνειρο ενός μικρού σπόρου είναι μια πασχαλινή ιστορία, που μπορεί να διαβαστεί ολόκληρο τον χρόνο, σε οποιαδήποτε στιγμή, επειδή νοηματοδοτεί με έναν ξεχωριστό και αναστάσιμο τρόπο τις πιο απλές λεπτομέρειες της ζωής μας.

Ένα από τα ωραιότερα σύγχρονα πασχαλινά διηγήματα με το γνώριμο ύφος της Άννας Ιακώβου και μια εμπνευσμένη εικονογράφηση της Αγγελικής Δελεχά. Στην Κέρκυρα η Άνοιξη φτάνει απ’ τον Μάρτη μήνα μαζί με τα χελιδόνια. Και λάμπει ο ήλιος κι αστράφτει η θάλασσα. Κι έτσι που γλυκαίνει ο καιρός, ανοίγουν τα λουλούδια κι ανθίζει ο τόπος όλος και γεμίζουν οι γλάστρες με μπουγαρίνια και γαρύφαλλα. Και μαζί μ’ αυτά ανθίζουν και οι καρδιές των Κερκυραίων. Και παίρνουν τότε τις κιθάρες και αντηχούν τα καντούνια απ’ τις καντάδες τους. Στην Ήπειρο όμως η άνοιξη αργεί, τα χιόνια λιώνουν τέλη Μάρτη και το κρύο κρατάει τους ανθρώπους φυλακισμένους ως τον Απρίλη. Κι όσο για τα λουλούδια… Κοντεύει να τελειώσει ο Μάης για ν’ ανοίξουν τα πρώτα μπουμπούκια και μαζί μ’ αυτά και οι καρδιές των ανθρώπων. Τι γίνεται όμως όταν ο Ανέστης φεύγει από το χωριό του στην Ήπειρο για να περάσει το Πάσχα στην Κέρκυρα κοντά στην αδελφή του τη Φιλιώ και στην οικογένεια της, ανασαίνοντας τις γιορτινές αυτές μέρες θαλασσινό αεράκι;