Άγιο Φως! Το θαύμα που αιώνες τώρα επαναλαμβάνεται χωρίς διακοπή. Ο πατήρ Μητροφάνης είναι ένας νέος από τον Πόντο που φτάνει στα Ιεροσόλυμα με τα πόδια, πρόσφυγας μετά την καταστροφή του χωριού του. Εκεί αποφασίζει να αφιερωθεί στον Θεό και να γίνει Αγιοταφίτης μοναχός. Το Πάσχα του 1926, ο πατήρ Μητροφάνης συγκλονισμένος από το Άγιο Φως, θέλει να δει με τα ίδια του τα μάτια το Μεγάλο Σάββατο μέσα στο Πανάγιο Τάφο την αφή του. Τότε… Μια ιστορία που είναι εμπνευσμένη από τις αφηγήσεις του ίδιου του πατρός Μητροφάνη εικονογραφημένη με πολλή χάρη από τον αρχιτέκτονα και εικονογράφο Σπύρο Γούση. Ένα βιβλίο της βραβευμένης Άννας Ιακώβου.

Ένα από τα ωραιότερα σύγχρονα πασχαλινά διηγήματα με το γνώριμο ύφος της Άννας Ιακώβου και μια εμπνευσμένη εικονογράφηση της Αγγελικής Δελεχά. Στην Κέρκυρα η Άνοιξη φτάνει απ’ τον Μάρτη μήνα μαζί με τα χελιδόνια. Και λάμπει ο ήλιος κι αστράφτει η θάλασσα. Κι έτσι που γλυκαίνει ο καιρός, ανοίγουν τα λουλούδια κι ανθίζει ο τόπος όλος και γεμίζουν οι γλάστρες με μπουγαρίνια και γαρύφαλλα. Και μαζί μ’ αυτά ανθίζουν και οι καρδιές των Κερκυραίων. Και παίρνουν τότε τις κιθάρες και αντηχούν τα καντούνια απ’ τις καντάδες τους. Στην Ήπειρο όμως η άνοιξη αργεί, τα χιόνια λιώνουν τέλη Μάρτη και το κρύο κρατάει τους ανθρώπους φυλακισμένους ως τον Απρίλη. Κι όσο για τα λουλούδια… Κοντεύει να τελειώσει ο Μάης για ν’ ανοίξουν τα πρώτα μπουμπούκια και μαζί μ’ αυτά και οι καρδιές των ανθρώπων. Τι γίνεται όμως όταν ο Ανέστης φεύγει από το χωριό του στην Ήπειρο για να περάσει το Πάσχα στην Κέρκυρα κοντά στην αδελφή του τη Φιλιώ και στην οικογένεια της, ανασαίνοντας τις γιορτινές αυτές μέρες θαλασσινό αεράκι;

Η Παιχνιδούπολη του κυρ-Μανώλη ήταν το πιο όμορφο κατάστημα της γειτονιάς. Eίχε αμέτρητα παιχνίδια για μικρά και μεγάλα παιδιά. Φέτος ειδικά ο κυρ-Μανώλης πήρε πολύχρωμα κομμάτια ύφασμα και έφτιαξε μόνος του μία κόκκινη πασχαλίτσα και ένα χρωματιστό κουνελάκι. Ήταν τόσο όμορφα τα δυο ζωάκια, που αποφάσισε να τα βάλει να κρατιούνται χέρι-χέρι στο κέντρο της μεγάλης βιτρίνας. Το Μεγάλο Σάββατο το πρωί, ο κυρ-Μανώλης πήρε την πασχαλίτσα, την έβαλε σ’ ένα πολύχρωμο κουτί, το τύλιξε και το προσέφερε στην μικρή Αντιγόνη μαζί με τη λαμπάδα που της αγόρασε η νονά της. Θα ξανασυναντηθούν άραγε πάλι οι δύο αχώριστοι φίλοι μας; Και η προσευχή της μικρής Αντιγόνης, άραγε θα φτάσει ως τον ουρανό; Είναι αλήθεια ότι ο Χριστός αγκαλιάζει τα μικρά παιδιά όταν ζητούν τη βοήθειά του; Το βιβλίο του Νίκου Βαλβαζάνη, τρυφερό, μεστό από νοήματα, φιλοτεχνημένο με τις πολύχρωμες ζωγραφιές της Αγγελικής Δελεχά είναι ένα πολύ όμορφο δώρο που μπορεί να συνοδεύσει την πασχαλινή λαμπάδα!

Για τα παιδιά της προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας ένα πλούσιο βιβλίο με χειροτεχνίες, χρωμοσελίδες και αυτοκόλλητα για τα πασχαλινά αυγά σχεδιασμένα από την Αγγελική Δελεχά. Περιέχει επίσης μία αφίσα με δύο εικόνες της Ανάστασης φιλοτεχνημένες από την Χριστίνα Δουληγέρη. Το μικρό αυτό βιβλίο που βρίσκεται σήμερα στην τρίτη έκδοση θα απασχολήσει τα παιδιά στην τάξη ή στο σπίτι με ευχάριστο τρόπο εισάγοντάς τα παράλληλα στην εορταστική ατμόσφαιρα των ημερών.

Τι θαύματα έκανε ο Χριστός; Ποια προσευχή μας δίδαξε; Ποιες είδαν πρώτες τον αναστημένο Χριστό; Τα παιδιά μαθαίνουν για την ζωή του Χριστού μας, μέσα από τις πανέμορφες αγιογραφίες του Τζώρτζη, που βρίσκονται στο καθολικό της Ι. Μ. Διονυσίου Αγίου Όρους. Ταυτόχρονα ξεκινούν ένα υπέροχο ταξίδι γνωριμίας με την Βυζαντινή τέχνη.

Ο Θεός δεν κωφεύει στις προσευχές μας. αλλά εμείς είμαστε συχνά ανίκανοι να εννοήσουμε τη σιωπή του Θεού σαν απάντηση στις κραυγές μας. Αν αναγνωρίζαμε ότι βρισκόμαστε έξω από μια κλειστή πόρτα, τότε θα ήταν δυνατό να μετρήσουμε την ανθρώπινη μοναξιά καθώς επίσης και το πόσο απέχουμε ακόμα από τη χαρά για την οποία έχουμε κληθεί, πόσο μακριά είμαστε από την πληρότητα που μας προσφέρει ο Θεός. Ταυτόχρονα θα μπορούσαμε να εκτιμήσουμε -και αυτό είναι πολύ σπουδαίο- πόσο πλούσιοι είμαστε παρά την απέραντη φτώχια μας. Γνωρίζουμε τόσο λίγο τον Θεό, ζούμε τόσο ελάχιστα «εν Χριστώ» και όμως, τι πλούτος υπάρχει για μας σ αυτή τη σπίθα της θείας παρουσίας, της γνώσης, της επικοινωνίας! Σ’ αυτή τη σπίθα που λάμπει στο βαθύ σκοτάδι στο οποίο βρισκόμαστε. Αν το σκοτάδι είναι τόσο πλούσιο σε φως. αν η απουσία είναι τόσο πλούσια σε παρουσία, αν η ζωή που χαράζει είναι τόσο γεμάτη, με τι ελπίδα, με τι απέραντη χαρά. μπορούμε να στεκόμαστε μπροστά σ αυτή την κλειστή πόρτα έχοντας τη γλυκιά προσδοκία ότι μια μέρα θ’ ανοίξει! Και όταν ανοίξει θα γνωρίσουμε μια τέτοια έκρηξη ζωής που όμοια της δεν μπορεί σήμερα να χωρέσει μέσα μας!