Στη Ρω, τη μικρή βραχονησίδα κοντά στο Καστελόριζο, έζησε η Δέσποινα Αχλαδιώτη. Η ηρωϊκή κυρά της Ρωμηοσύνης ύψωνε στο νησί της καθημερινά την ελληνική σημαία πιστή σε ένα καθήκον που σήκωσε μονάχη της στις πλάτες της για πολλά χρόνια. Η ιστορία της κυράς της Ρως είναι σήμερα περισσότερο επίκαιρη από ποτέ. Η Αννα Ιακώβου αφηγείται την συγκλονιστική ζωή της, εντάσσοντας παράλληλα την ιστορία στην λαϊκή μας παράδοση μέσω μιας αναγωγής της ιστορίας στη σφαίρα του μύθου. Είναι αναμφισβήτητα ένα από τα καλύτερα κείμενα της φετεινής χρονιάς. Η εικονογράφηση της Εύας Καραντινού αποδίδει με εξαίσιο τρόπο την ατμόσφαιρα της ιστορίας κάνοντας την προσιτή στα παιδιά

Η γιαγιά Μυρσίνη σκύβει με αγάπη πάνω στα παιδιά της πρώτης σχολικής ηλικίας και μέσα από μια διασκεδαστική ιστορία βοηθάει να κάνουν τη μάθηση παιχνίδι. Τα παιδιά μ΄ έναν χαρούμενο τρόπο ανακαλύπτουν τον θησαυρό, που κρύβει η ελληνική μας γλώσσα, και πώς σιγά-σιγά θα τον κατακτήσουν. Το βιβλίο περιλαμβάνει επίσης δραστηριότητες και ποιήματα που βοηθήσουν τα παιδιά στην απομνημόνευση. …Μέχρι να γυρίσω στο σπίτι τα είχα όλα ξεχάσει. – Τι μάθατε, αγόρι μου, σήμερα στο σχολείο; ρωτά χαμογελαστή η μαμά. – Ε… να, παλιά οι άνθρωποι ήταν όλοι ζωγράφοι. Ζούσανε μέσα στις σπηλιές και τις ζωγράφιζαν. Πριν προλάβει η μαμά να απαντήσει, η αδελφή μου έχει σκάσει στα γέλια. – Τι χαζομάρες είναι αυτές που λες, Νικόλα; – Δεν λέω χαζομάρες! Η δασκάλα μάς είπε πως αυτές οι ζωγραφιές γέννησαν τα γράμματα. – Πω, πω… φοβερό! Για πάμε να μου δείξεις τις ζωγραφιές, που έκανες εχτές, μήπως έχουν γεννήσει γράμματα και δεν το ξέρουμε;

Κανείς δεν ήξερε, κανείς δεν φανταζόταν πως τούτο το σεργιάνι δίπλα στο κύμα, που κάθε απόγευμα έκανε η γιαγιά Δωρούλα και η μικρή Δέσποινα, ήταν ένα ολάκερο ταξίδι. Ένα ταξίδι, που έφτανε ως απέναντι, στην πατρίδα τους, τη Μικρά Ασία… Eνα ξεχωριστό βιβλίο με θέμα το νόστο. Περιέχει και ένα audiobook στο οποίο η συγγραφέας Άννα Ιακώβου αφηγείται την ιστορία και συνοδεύεται από την μουσική που επιμελήθηκε ο Στέφανος Δορμπαράκης. Στο λαούτο συνοδεύει ο Κυριάκος Ταπάκης. To Κλειδί γράφτηκε για τα μεγαλύτερα παιδιά αλλά θα αγγίξει και τους μεγάλους. H ηρωίδα, η γιαγιά Δωρούλα, έχει χάσει το πατρικό της, έχει χάσει την πατρίδα της, τη γειτονιά της, τους γείτονες των παιδικών της χρόνων, αλλά δεν έχει χάσει το κλειδί του σπιτιού της. Το έχει καλά φυλαγμένο στο νέο της σπίτι σαν την ανάμνηση μιας ελπίδας. Το κλειδί είναι ένα σύμβολο που παραπέμπει στο άνοιγμα, στην επιστροφή στην οικία, στην επιστροφή στην πατρίδα κάθε ανθρώπου που βίαια ξεριζώνεται από τον κόσμο του. Σταδιακά η γιαγιά Δωρούλα εμπιστεύεται αυτή την ελπίδα στην καρδιά της εγγονής της Δέσποινας. Η εικονογράφηση είναι της Εύας Καραντινού που έχει συνεργαστεί με επιτυχία και σε προηγούμενα βιβλία της Άννας Ιακώβου. Είναι φανερό ότι το κείμενο που εικονογραφεί την έχει αγγίξει βαθιά και μπορεί και το μεταφέρει σε εικόνες με πολύ εύστοχο, λιτό και συνάμα δυνατό τρόπο.