Μία αξιόλογη, αξιοπρόσεκτη και αξιέπαινη έκδοση των ανέκδοτων 24 αλφαβητικών κεφαλαίων του μεγάλου νηπτικού πατρός της Εκκλησίας μας αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου, που αξίζει να μελετηθούν απ’ όλους τους Ορθοδόξους προς γνώση, φωτισμό και αγιασμό. Η εισαγωγή, η απόδοση στη νεοελληνική γλώσσα του κειμένου και οι πίνακες είναι από τους φιλόσιους και φιλόπονους Σταυρονικητιανούς πατέρες. ΕΤΕΡΗ Ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, ένας από τους μεγαλύτερους Πατέρες της Εκκλησίας μας, γεννήθηκε το 949 στη Παφλαγονία της Μικράς Ασίας. Στις πνευματικές του αναζητήσεις βρήκε οδηγό το μοναχό της Μονής Στουδίου, Συμεών τον Ευλαβή. Αξιώθηκε να αποκτήσει την πρώτη του μυστική εμπειρία του θείου φωτός, ενώ ήταν ακόμη λαϊκός.! Εκάρη μοναχός, χειροτονήθηκε ιερέας και εξελέγη ηγούμενος της Μονής του Αγίου Μάμαντος. Η φήμη του ήταν μεγάλη και ξεσήκωσε το φθόνο των κληρικών του Πατριαρχείου, με αποτέλεσμα να εξορισθεί στη Προποντίδα, όπου και πέθανε το 1022. Στις 361 σελίδες του βιβλίου, δημοσιεύονται για πρώτη φορά οι μέχρι σήμερα, ανέκδοτοι θεολογικοί του λόγοι. Τα «Αλφαβητικά Κεφάλαια» του νηπτικού Συμεών, αποτελούν ωφέλιμη διδασκαλία και πνευματική τροφή τόσο για μοναχούς όσο και για λαϊκούς. Για το λόγο αυτό η Αγιορείτικη Μονή Σταυρονικήτα εξέδωσε το βιβλίο αυτό, δίνοντας την ευκαιρία και στους νεώτερους αναγνώστες, να διαβάσουν τα πατερικά αυτά κείμενα, σε νεοελληνική απόδοση. Στο τέλος του έργου δημοσιεύονται πίνακες αγιογραφικών χωρίων και πηγών.

Το έργο αυτό είναι ‘δημιουργία εκ του μηδενός’. Προέκυψε κατόπιν παρακλήσεως ενός Αρχιερέως προς τον Άγιο, ο οποίος την περίοδο εκείνη βρισκότανε στην ερημόνησο της Σκυροπούλλας.

Είναι έργο καταπληκτικής μνήμης και ιερής καρδίας, όπως αναφέρει ο αείμνηστος π. Θεόκλητος Διονυσιάτης. Ο επίσκοπος όταν δέχθηκε το «Εγχειρίδιον» ενθουσιάσθηκε από την ανάγνωσι και του απέστειλε εγκωμιαστικους λόγους: «Με υψωμένα τα χέρια δέχθηκα και με δυνατή γλώσσα διάβασα το μελιστάλακτο Συμβουλευτικό. Εντρύφησα σ’ αυτό..δέχθηκα ωφέλεια αθάνατη..».

Πόσο περισσότερο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε εμείς οι νεώτεροι στον Άγιο Νικόδημο για το αριστούργημα αυτό.

Στο βιβλίο εξετάζεται η ‘φυλακή’ της οράσεως, της ακοής, της οσφρήσεως, της γεύσεως, της αφής. Γίνεται λόγος για την ‘φυλακή’ της φαντασίας, την προφύλαξη του νού και της καρδιάς. Στο τέλος γινεται αναφορά για τις πνευματικές ηδονές.