Στο ίδιο σπίτι ζούμε… κι όμως μπορούμε.
Οι ενότητες και τα κείμενα αυτού του βιβλίου έχουν να κάνουν με τα βιώματα της οικογενειακής, της ενοριακής, της σχολικής, της κοινωνικής πραγματικότητας και την απόφαση, μέσα από την εκκλησιαστική εμπειρία, να μην σιωπήσουμε, να μην παραιτηθούμε, να μην αφεθούμε στο “δεν πειράζει” των καιρών. Να μοιραστούμε την ελπίδα που η αγάπη στον Χριστό και η αγάπη σε όλους, ξεκινώντας από τους οικείους μας, γεννά χαρά και δίνει νόημα στην ζωή μας. Όχι με εξιδανικεύσεις, αλλά με ρεαλισμό.
Γονείς και νέοι, αλλά και όσοι νοιάζονται για την οικογένεια, μπορούν να προσθέσουν τις δικές τους σκέψεις, τα δικά τους βιώματα, τις δικές τους ελπίδες, τις δικές τους χαρμολύπες. “Λύπη μαζί, λύπη μισή, χαρά μαζί, χαρά διπλή”, λέει ο λαός μας…

«…Ο πατέρας, ἕνας νέος περίπου στὰ τριάντα δύο, ἡ μητέρα μιὰ κοπέλα γύρω στὰ εἴκοσι ὀκτώ. Ἀνάμεσά τους θέλησε νὰ στέκεται ὄρθιος ὁ γυιός, στὰ τρία του, μὲ μιὰ λάμψη ἐξυπνάδας στὰ φρέσκα ματάκια του. Τριβόταν πότε πάνω στὸν ἕνα καὶ πότε πάνω στὴν ἄλλη ζητώντας αὐτοεπιβεβαίωση στὴν ἐπαφὴ μὲ τὶς γονικὲς παλάμες. Ἔπαιζε πότε μὲ τὰ δάχτυλα τῆς μιᾶς καὶ πότε μὲ τοῦ ἄλλου καὶ ἰδιαιτέρως γλυστροῦσε τὰ μικρούτσικα δικά του πάνω σ᾽ ἕνα στρογγυλὸ γυαλιστερὸ κρίκο ποὺ εὕρισκε στὰ χέρια τοῦ μπαμπᾶ καὶ τῆς μαμᾶς…
Αὐτοῦ τοῦ ἔλειπε κάτι· ἔδειξε τὸ δικό του ἀντίστοιχο δαχτυλάκι καὶ εἶπε παραπονιάρικα: «Ἐμένα, ἐμένα, μαμά;». Ἔκανε τάχα ἡ μαμὰ νὰ βγάλει τὸ δικό της, νὰ τοῦ τὸ δώσει νὰ παίξει. Ὅμως, τοῦ ᾽πε –τοῦ τό ᾽δειξε– πὼς δὲν βγαίνει· οὔτε τοῦ μπαμπᾶ. Ἦταν ἴσα-ἴσα στὰ δάχτυλα καὶ τῶν δύο. Σκοτείνιασε ὁ μικρὸς κι εἶπε ἱκετευτικά· «Πάρεις, μπαμπά; Πάρεις Γιαννάκη σου;».
Ὁ πατέρας τοῦ χάιδεψε τὸ χεράκι. «Ναί, ναί, ἀγόρι μου!», εἶπε χαμογελώντας καὶ κοίταξε τὴ μαμά. Τὸ βλέμμα τους συναντήθηκε κι ἄστραψε στὸ ἄγγισμα στὸ βάθος τῆς προσδοκίας…»

17 αληθινά και θαυμαστά περιστατικά· ένα ελάχιστο δείγμα από τις αναρίθμητες επισκέψεις του Θεού στη ζωή μας, από την αθέατη και μυστική ιστορία του κόσμου, που εκτυλίσσεται στα βάθη των ανθρώπινων καρδιών. Εκεί όπου ο Ουρανός συναντά και μεταμορφώνει τη γη χαρίζοντας συνάμα βέβαιη την πρόγευση της μακαριότητας της Βασιλείας των Ουρανών.

Στη ζωή σου, παιδί μου, να κάνεις καλοσύνες. Ό, τι καλό σου περνάει από το χέρι να το κάνεις. Ανάγκες έχουμε όλοι. Είδες, όταν σε εξυπηρετεί κάποιος, πως ξεκουράζεσαι. Έτσι κι εσύ να προσεύχεσαι και να βοηθάς όλο τον κόσμο. Να βοηθάς περισσότερο τους φτωχούς, τους ανήμπορους, τους βασανισμένους, εκείνους που δεν θα μπορέσουν να σου ανταποδώσουν ποτέ το καλό που τους έκαμες και να είσαι σίγουρη ότι θα σου το ξεπληρώσει ο μεγαλοδύναμος Θεός.

Το βιβλίο αυτό αναζητάει τον χρόνο σου.
Όχι εκείνον τον φανερό, τον καθημερινό, που δε θα μάθουμε ποτέ αν τον ξοδεύουμε άσκοπα ή μας ξοδεύει συστηματικά, αν τον τρώμε ή μας τρώει.
Αναζητάει τον άλλον, τον μυστικό, τον παραπονεμένο, που αρνιέται να ακολουθήσει την τρελή πορεία των προγραμμάτων μας και που περιμένει υπομονετικά να τον αφήσουμε να μας κεράσει τις λιχουδιές της ησυχίας και της περισυλλογής.
Το ξέρεις καλά· σε μία στιγμή έχουν χαθεί πολλά και έχουν κερδηθεί ακόμη περισσότερα. Είναι εκείνες οι στιγμές που διαστέλλονται, ώσπου να γίνουν μία αιωνιότητα. Τέτοιες στιγμές θα βρεις κι εδώ. Στιγμές που θέλησαν να διασταλούν. Μα μη βιαστείς πώς δεν σε αφορούν να πεις. Η αιωνιότητα είναι μία κι είναι κοινή για όλους. Όσοι κατάφεραν να βαφτίσουν σ’ αυτήν τις στιγμές τους, γίνονται πόρτα και διέξοδος που τους χωράει όλους.

Ι.Κ.ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ ΚΑΡΥΩΝ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ