Η Παναγία ανακουφίζει και παρηγορεί, στήνει γέφυρες εκεί που η αλλοτρίωση και ο απρόσωπος τεχνολογικός μας πολιτισμός, χώρισε καρδιές, ρήμαξε ψυχές και αποξένωσε τους ανθρώπους.

Η Μυρτώ είναι μια νεαρή φωτογράφος, η οποία ξεκινάει την επαγγελματική σταδιοδρομία της σε ένα ιδιωτικό μαιευτήριο των Αθηνών. Την πρώτη ημέρα της εργασίας της, περνώντας από το Γυναικολογικό Τμήμα, χωρίς να το περιμένει, θα ζήσει μια από τις συναρπαστικότερες εμπειρίες της ζωής της. Με έναν ξεχωριστό τρόπο, θα συναντήσει από κοντά “Τα Μωρά της Λίμνης”, όλα αυτά τα μωρά των παλίνδρομων κυήσεων, που φεύγουν για τον Ουρανό, πριν ακόμα γεννηθούν και μέσα από αυτή την απρόσμενη συνάντηση μαζί τους, η ψυχή της θα ελευθερωθεί… Αλήθεια, πώς μπορεί ν’ αλλάξει η ζωή μιας γυναίκας σε μια πρωινή αίθουσα αναμονής ενός γυναικολογικού τμήματος;… Τα “Μωρά της Λίμνης” περιμένουν να σας διηγηθούν την δική τους μοναδική ιστορία! Ακολουθήστε τα! Το ταξίδι ξεκινάει!

Διαβάζαμε τον Ευεργετινό και αισθανόμαστε λύπη γιατί πολλές θρησκευόμενες ψυχές, που όπως κι’ εμείς, διψούσαν για πνευματικό βιβλίο στην άνικμη εποχή μας του υλισμού, της ηθικής χαλαρότητας και της θρησκευτικής αδιαφορίας, δεν είχαν όμως την δυνατότητα να δροσίσουν τη δίψα τους στα πλούσια νάματα του πνευματικού Πακτωλού. Ο λόγος ήταν η δυσκολία της γλώσσης. (…) Αυτή είναι η αφορμή, που μας γεννήθηκε η επιθυμία να μεταγλωττίσωμε στην νεοελληνική, αν όχι ολόκληρο, τουλάχιστον μέρη του Ευεργετινού. (…) Από τα τέσσερα βιβλία τον Ευεργετινού κάναμε μία επιλογή. Συγκεντρώσαμε ανέκδοτα κι’ αποφθέγματα, που επιγράφονται “εν τω Γεροντικώ” και μερικά άλλα, πατερικά επίσης. Τα χωρίσαμε σε κεφάλαια, ανάλογα με το περιεχόμενό τους, σε αρετές ή κακίες. Στη μεταγλώττισι χρησιμοποιήσαμε ελεύθερα το κείμενο με μικρή διασκευή για να γίνη κάπως ευχάριστο στον αναγνώστη. (…) Τον τίτλον “Γεροντικόν” κρατήσαμε για το βιβλίο μας, που ταιριάζει με το περιεχόμενό του. Γέροντας έλεγαν οι Βυζαντινοί τους Πατέρας της Ερήμου, τους Μοναχούς, Κοινοβιάτας και Αναχωρητάς, όχι τους ηλικιωμένους μόνο, μα και εκείνους που είχαν ώριμη σκέψι, λόγον “άλατι ηρτυμένον” και βίο άγιο. (…) Κάτω απ’ τον τίτλο “εν τω Γεροντικώ” στα ιστορήματα του Ευεργετινού συναντά κανείς συνήθως την φράσι, “είπε Γέρων…” ή “Γέρων εποίησε…”. Θα λέγαμε λοιπόν Γεροντικό, χωρίς να φύγωμε από την πραγματικότητα, κάθε τι που σχετίζεται με τους Γέροντας.

Ο Θεός δεν κωφεύει στις προσευχές μας. αλλά εμείς είμαστε συχνά ανίκανοι να εννοήσουμε τη σιωπή του Θεού σαν απάντηση στις κραυγές μας. Αν αναγνωρίζαμε ότι βρισκόμαστε έξω από μια κλειστή πόρτα, τότε θα ήταν δυνατό να μετρήσουμε την ανθρώπινη μοναξιά καθώς επίσης και το πόσο απέχουμε ακόμα από τη χαρά για την οποία έχουμε κληθεί, πόσο μακριά είμαστε από την πληρότητα που μας προσφέρει ο Θεός. Ταυτόχρονα θα μπορούσαμε να εκτιμήσουμε -και αυτό είναι πολύ σπουδαίο- πόσο πλούσιοι είμαστε παρά την απέραντη φτώχια μας. Γνωρίζουμε τόσο λίγο τον Θεό, ζούμε τόσο ελάχιστα «εν Χριστώ» και όμως, τι πλούτος υπάρχει για μας σ αυτή τη σπίθα της θείας παρουσίας, της γνώσης, της επικοινωνίας! Σ’ αυτή τη σπίθα που λάμπει στο βαθύ σκοτάδι στο οποίο βρισκόμαστε. Αν το σκοτάδι είναι τόσο πλούσιο σε φως. αν η απουσία είναι τόσο πλούσια σε παρουσία, αν η ζωή που χαράζει είναι τόσο γεμάτη, με τι ελπίδα, με τι απέραντη χαρά. μπορούμε να στεκόμαστε μπροστά σ αυτή την κλειστή πόρτα έχοντας τη γλυκιά προσδοκία ότι μια μέρα θ’ ανοίξει! Και όταν ανοίξει θα γνωρίσουμε μια τέτοια έκρηξη ζωής που όμοια της δεν μπορεί σήμερα να χωρέσει μέσα μας!