Ο Χριστός βαδίζει αργά μέσα στην ιστορία. Αργά σαν βαθύ ποτάμι, που κάποιο παιδί θα το νόμιζε ακίνητο, αλλά που ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να του φτιάξει φράγμα. Αργά σαν σιτάρι, που σπέρνεις το φθινόπωρο και το χειμώνα νομίζεις ότι είναι νεκρό. Ακόμα δεν ήρθε η άνοιξη για το σπόρο του Χριστού.
Ο δρόμος Του είναι δύσκολος. Γι’ αυτό βαδίζει αργά. Πορεύεται μέσα από λακκούβες αίματος, μέσα από το σκοτάδι των αμαρτιών, και μέσα από τα αγκάθια των ληστών. Είναι στενός ο δρόμος Του και πολλοί πεσμένοι αμαρτωλοί βρίσκονται στον γκρεμό και στις δυο πλευρές του δρόμου Του. Εκείνος πρέπει να σκύβει και στις δυο πλευρές, να τους σηκώνει και να τους τραβά πίσω Του και να περπατά προς τα μπρος. Γι’ αυτό βαδίζει αργά.
Βαδίζει αργά, γιατί το πλήρωμά Του είναι μακριά. Το πλήρωμά Του εκτείνεται στα πέρατα της ιστορίας και η θέση Του είναι στα έσχατα…

Η συγκλονιστική ιστορία ενός ανθρώπου, που έζησε το πιο πυκνό σκοτάδι του μίσους – μια μαρτυρία για την πρόνοια του Θεού, που αναζητά τον κάθε άνθρωπο ακόμα και μέσα στους πιο απόκρημνους γκρεμούς!

«Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου το αφιέρωσα στην αναζήτηση της αγάπης και της αλήθειας… Πέρασα από την Ινδία,το Θιβέτ και την Ταϊλάνδη, καθώς και από μουσουλμανικές χώρες όπως το Ιράν, το Αφγανιστάν, το Μαρόκο και τη Μαλαισία. Ταξίδεψα στην Αλάσκα, στο Μεξικό και στη Βραζιλία για να δοκιμάσω άλλα συστήματα, όπως τον κομμουνισμό, τον αθεϊσμό και τη χίπικη κουλτούρα. Επί αρκετά χρόνια μελέτησα ενδελεχώς τις ανατολικές θρησκείες: τον ινδουισμό, τον βουδισμό, τον ισλαμισμό· καθώς και την πνευματικότητα των Αμερικανών αυτοχθόνων. Άλλες φορές πάλι, έμπλεξα με τον υπόκοσμο των ναρκωτικών και εισχώρησα στον εσωτερισμό και την απόκρυφη γνώση, περιερχόμενος σε κατάσταση έκστασης. Όμως, τίποτα δεν μπορούσε να γεμίσει το κενό που υπήρχε στην ψυχή μου…
Πάντοτε έτρεχα να ξεφύγω από τον Θεό, από τους ανθρώπους και τον εαυτό μου. Ήταν ένα ταξίδι στην κόλαση, γεμάτο μίσος και θάνατο… Άκουσα πολλές φορές να προφέρουν το όνομα του Ιησού και άλλες τόσες φορές Τον απέρριψα και Τον αρνήθηκα…
Ίσως κάποιοι στο άκουσμα του ονόματος του Ιησού να μη θελήσουν να διαβάσουν την ιστορία, αντιμετωπίζοντας καθετί παρόμοιο ως “πνευματική ανισορροπία”. Αυτός όμως που ειλικρινά αναζητεί την αλήθεια, θα διαβάσει αυτή την ιστορία με πολλή προσοχή· και θα διαπιστώσει πόσο ζωντανή είναι η παρουσία του Θεού και με πόση αγάπη προστατεύει όλους εμάς, κάθε μέρα, κατά την πορεία μας στη ζωή…».

Προλογικό σημείωμα 11
Πρόλογος 13
Σύγχρονον ξενοδοχείον «Η Οικογένεια» 19
Ο «Θησαυρός» 35
Εμπειρίες αγάπης και ζωής 43
Η χαρά της συντροφικότητας 67
Πατέρας: η ήρεμη δύναμη! 81
Ξένοι στο ίδιο σπίτι! 95
Μια οικογενειακή βραδιά 113
Η αυτοεικόνα και αυτοεκτίμηση του παιδιού 123
Η τηλεόραση… κατασπαράζει! 143
Αν μας δίκαζαν τα παιδιά μας 159
Οικογένεια, το πρώτο σχολείο 167
Ποιος είναι πλούσιος και ποιος φτωχός 177
Το τραύμα από την διάλυση της οικογένειας 185
Και μαζί και χώρια 199
Το χρέος μας στους νέους 211
Η μοναξιά της τρίτης ηλικίας 225
Μια μικρή ιστορία 245
Σαν επίλογος: Μια πολιτική πρόταση 253
Σημείωση 267
Έργα της ίδιας 269

Ένας νεαρός ιεραπόστολος, απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, εγκαταλείπει την Κωνσταντινούπολη για να συμμετάσχει σε μια ιεραποστολή στις Ινδίες. Το πλοίο του ναυαγεί και ο νεαρός, που είναι ο μόνος επιζών επιβάτης, φθάνει σ’ ένα από τα παραδεισένια νησιά του Αρχιπελάγους Τσάγκος, στη μέση του Ινδικού Ωκεανού. Ο ιεραπόστολος συναντά στο νησί τους ιθαγενείς! Κάτω από δύσκολες συνθήκες κατορθώνει να κατηχήσει την άγρια φυλή και να την βαπτίσει στο όνομα της Αγίας Τριάδας. Μια αληθινή ιστορία που θα σας συναρπάσει εικονογραφημένη με μεράκι από τον Σπύρο Γούση

Οι Άγιοί μας, καθώς και οι μεγάλοι γέροντες και ασκητές μας ήταν κι’ αυτοί κάποτε μικρά παιδιά! Καλοκαιράκι στην Κόνιτσα, τα μάτια του μικρού Αρσένη αντικρίζουν «το Φως του κόσμου». Με το πέρασμα των χρόνων ο Αρσένης γίνεται ο αγαπημένος όλων μας Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης. Τα παιδιά μας θα μάθουν για τη ζωή του και θα χαρούν το διάβασμα…