Η παρούσα έκδοση περιλαμβάνει κείμενα που υπό τη μορφή ομιλιών, συνεντεύξεων, αφυπνιστικών εγκυκλίων, δηλώσεων ή μηνυμάτων προς νέους ανθρώπους, κατά καιρούς προσπάθησαν να καταδείξουν το ψέμα και να υποδείξουν την απόλυτη ανάγκη και τον δρόμο της ανατροπής και ελπίδας. Μέσα στα ασφυκτικά και αηδιαστικά αδιέξοδα της σύγχρονης ζωης τονίζουν τις ρωγμές τους και εκφράζουν την ελπίδα για λίγο φώς. Ναι! Τα αδιέξοδα παρουσιάζουν ήδη βαθιές ρωγμές. Τα όσα περιλαμβάνονται στις γραμμές αυτού του βιβλίου γράφτηκαν κυρίως κατά τη διάρκεια της λεγόμενης κρίσης, κάποια εδώ και αρκετά χρόνια, αλλά δυστυχώς διατηρούν την επικαιρότητα τους και επιβεβαιώνονται από την εξέλιξη των γεγονότων μέχρι σήμερα. Το μήνυμα όμως που θέλουν να βροντοφωνάξουν είναι η αιώνια κραυγή του Αποστόλου Παύλου: «ώρα ήμας έξυπνου εγερθήναι» (Ρωμ. ιγ’ 11). Μόνον αν κάπως ξυπνήσουμε και εσωτερικά υγιώς επαναστατήσουμε, έχουμε ελπίδα να ξεπεράσουμε τη συμπόρευση με το ψέμα και να ζήσουμε την αλήθεια. Αυτός είναι και ο λόγος της συγκεντρωτικής έκδοσης αυτών των κειμένων να δείξουν τη διαχρονικότητα και δύναμη της αλήθειας, να προκαλέσουν την απόρριψη του ψεύδους και να κινητοποιήσουν σε αφύπνιση όλους μας, που απλά επιβιώνουμε με «παρειμένας τας χείρας και παραλελυμένα τα γόνατα» (Εβρ. ιβ’ 12). Κυρίως τους νέους. Αυτοί μπορούν να αποτελέσουν τους καινούς ασκούς που θα δεχθούν το παλαιό κρασί, που παραμένει όμως πάντα επίκαιρο, αληθινό και νέο. Αυτό που αποτελεί την πρώτη μας αγάπη και την τελευταία μας ελπίδα

Ο Χριστός βαδίζει αργά μέσα στην ιστορία. Αργά σαν βαθύ ποτάμι, που κάποιο παιδί θα το νόμιζε ακίνητο, αλλά που ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να του φτιάξει φράγμα. Αργά σαν σιτάρι, που σπέρνεις το φθινόπωρο και το χειμώνα νομίζεις ότι είναι νεκρό. Ακόμα δεν ήρθε η άνοιξη για το σπόρο του Χριστού.
Ο δρόμος Του είναι δύσκολος. Γι’ αυτό βαδίζει αργά. Πορεύεται μέσα από λακκούβες αίματος, μέσα από το σκοτάδι των αμαρτιών, και μέσα από τα αγκάθια των ληστών. Είναι στενός ο δρόμος Του και πολλοί πεσμένοι αμαρτωλοί βρίσκονται στον γκρεμό και στις δυο πλευρές του δρόμου Του. Εκείνος πρέπει να σκύβει και στις δυο πλευρές, να τους σηκώνει και να τους τραβά πίσω Του και να περπατά προς τα μπρος. Γι’ αυτό βαδίζει αργά.
Βαδίζει αργά, γιατί το πλήρωμά Του είναι μακριά. Το πλήρωμά Του εκτείνεται στα πέρατα της ιστορίας και η θέση Του είναι στα έσχατα…

Προλογικό σημείωμα 11
Πρόλογος 13
Σύγχρονον ξενοδοχείον «Η Οικογένεια» 19
Ο «Θησαυρός» 35
Εμπειρίες αγάπης και ζωής 43
Η χαρά της συντροφικότητας 67
Πατέρας: η ήρεμη δύναμη! 81
Ξένοι στο ίδιο σπίτι! 95
Μια οικογενειακή βραδιά 113
Η αυτοεικόνα και αυτοεκτίμηση του παιδιού 123
Η τηλεόραση… κατασπαράζει! 143
Αν μας δίκαζαν τα παιδιά μας 159
Οικογένεια, το πρώτο σχολείο 167
Ποιος είναι πλούσιος και ποιος φτωχός 177
Το τραύμα από την διάλυση της οικογένειας 185
Και μαζί και χώρια 199
Το χρέος μας στους νέους 211
Η μοναξιά της τρίτης ηλικίας 225
Μια μικρή ιστορία 245
Σαν επίλογος: Μια πολιτική πρόταση 253
Σημείωση 267
Έργα της ίδιας 269