Η αναφορά στον βίο ενός μεγάλου σύγχρονου ασκητή και θεόληπτου ιερομόναχου, προικισμένου με πολλές αρετές και αναρίθμητες θεοσημίες, ενέχει πολλούς κινδύνους.

Έτσι, ο συγγραφέας, με αυξημένη διάκριση, αποφεύγει προσεκτικά την υπερβολή και την εγκωμιαστική διάθεση (πολύ γνωστή και σπάνια χρήσιμη), επιλέγοντας τα πλέον χαρακτηριστικά σημεία της ζωής του μακαριστού π. Ιακώβου, τα οποία και αποκαλύπτουν το ποιος υπήρξε ο όσιος αυτός Γέροντας έναντι του Θεού, των αγίων, του εαυτού του και των ανθρώπων…

Οι Εκδόσεις Ουρανός αναλαμβάνουν την ευθύνη της έκδοσης του βιβλίου, με την ελπίδα ότι θα συντελέσουν στην ευρύτερη διάδοση ενός πολύ αξιόλογου Βίου: πανίερο γεγονός η αγάπη και η τιμή που έδειξαν οι πιστοί προς τον μακαριστό Γέροντα Ιάκωβο με την απορρόφηση επανειλημμένων εκδόσεων αυτού του έργου. Όμως δεν είναι και ανεξήγητο, αφού συνυπάρχουν εδώ οι προαναφερθέντες χαμηλοί τόνοι, που χρησιμοποιεί ο εγνωσμένης ικανότητας συγγραφέας στη διήγησή του, και η ανάγκη των σύγχρονων χριστιανών, σε μια εποχή συγχύσεων και δελεαστικών ιδεολογιών και κοινωνικών παρεμβολών στην ορθή πίστη, να θεμελιωθούν στο στέρεο έδαφος της βιωμένης πίστης, όπως την ψηλαφούμε πειστικά στο πρόσωπο και τη βιοτή ενός αγίου της εποχής μας, του μακαριστού π. Ιακώβου.

Μπήκα σ’ ένα υπόστεγο, για να προστατευθώ για λίγο από τούτο το ξέσπασμα του καιρού… στριμώχτηκαν μαζί μου κι άλλοι. Μόλις χαλάρωσε ο καιρός, οι περισσότεροι όρμησαν στο διπλανό κτίριο, που φαίνεται πως ήταν εκκλησία… Μπήκα κι εγώ σαν κλέφτης. Λες να με είδε κανείς; Όχι τίποτε άλλο, θα πλήγωνα τη γιαγιά – θ’ άρχιζαν οι ανακρίσεις, τα πώς και τα γιατί.
… Καινούργια φωτιά μπήκε στα στήθια μου. Αυτά που έλεγε ο ιερέας τα έλεγε η γιαγιά μου χρόνια, μα με άλλο νόημα… Μήπως όμως ήταν με το ίδιο κι εμείς δε θέλαμε να το δούμε αλλιώς; Μα μήπως η γιαγιά;… Αποκλείεται! Η γιαγιά είναι στέλεχος στο κόμμα, είναι αυθεντία που τη σέβονται όλοι, δεν είναι ξεροκέφαλη γυναικούλα της εκκλησίας. Μα πάλι… αν η γιαγιά… όχι, όχι, θα της είχαν ξηλώσει όλα τ’ αξιώματα και θα την είχαν στείλει στη Σιβηρία…
Φεύγοντας από την εκκλησία, οι άλλοι έκαναν μια βαθειά υπόκλιση με μεγάλο σταυρό. Μα εγώ… εγώ πώς να αποχωρήσω; Χωρίς υπόκλιση, χωρίς σταυρό;… Θα γινόμουν στόχος… Καλύτερα να μείνω τελευταίος…
Μα δεν πρόλαβα…

Έξι αληθινές ιστορίες σε καιρούς αθεΐας… Έξι μαρτυρίες πίστεως και ελπίδας, για τη χάρη του Θεού, που δεν εγκαταλείπει ποτέ τον άνθρωπο…

Κείμενα αυτογνωσίας από τον μεγάλο σύγχρονο Άγιο της Εκκλησίας μας, για πρώτη φορά στην δημοτική. Ο άγιος Νεκτάριος, ακολουθώντας την παράδοση των φιλοκαλικών Πατέρων της Εκκλησίας μας, παρουσιάζει σε βάθος όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ψυχής, περιγράφοντας με ενάργεια τα πάθη και τις αρετές που εμφωλεύουν στο βάθος της.