Μια περιπέτεια για παιδιά

Ένιωσε ξαφνικά να ιλιγγιά, να τρελαίνεται… Ένα κύμα ζεστό όρμησε μες στις φλέβες του. Τίναξε την καρδιά. Οι δυο εικόνες έπαιξαν στα μάτια του. Η θεϊκή πλευρά, που άνοιγε για να ταΐσει τα ετοιμοθάνατα παιδιά και η δική του η πλευρά, η ανθρώπινη, η λίγη, η χωμάτινη, που αν άνοιγε, θα τάιζε ζωή ένα ετοιμοθάνατο παιδί. Οι λογισμοί του σταμάτησαν.…

Πάντοτε πίστευα στο αυθυπόστατο των φωτογραφιών και πως μια εικόνα, που αρώσαμε κάποια στιγμή με τα σώματα, γνωρίζει πάμπολλες αναστάσεις. Παντού γύρω και μέσα μας το φώς. Ας ακολουθήσουμε τον Μιχάλη Λεβέντη σ’ ένα ταξίδι για το πριν και το τώρα, για το ζωντανό και το απόν, για το θνητό και το αθάνατο. Ας ακολουθήσουμε την πορεία, που σηματοδοτεί ο…