Χριστός Ανέστη!
Και μετά;
Χριστός απών; Χριστός μόνο εξ ουρανού να παρακολουθεί τα ανθρώπινα;
Δεν είναι σημερινά τα ερωτήματα!
Πρώτοι τα ρώτησαν οι μαθητές νοιώθοντας μαζί τη χαρά αλλά και τον πόνο τού αποχωρισμού από τον αγαπημένο διδάσκαλο.
Επί 40 μέρες ο Χριστός παρών. Κάθε φορά με τρόπο διαφορετικό. Κάθε φορά με λόγια και πράξεις να απαντούν σε διαφορετικά ερωτήματα και αμφιβολίες.
Το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα ημερολόγιο 40 ημερών, που μας γεμίζει ελπίδα πως ο γλυκύς Ιησούς θα μείνει “μεθ᾽ ημών, έως της συντελείας του αιώνος”!

«Το ένιωθε το σκόρπισμα του εαυτού του κάθε βράδυ μέσα σε τόσο κόσμο. Το πρωί στο Υπουργείο τον πλάκωνε η ρουτίνα, δεν τον ενδιέφερε πλέον η δουλειά του, είχε βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια. Έλεγε πως κάνει υπομονή να σιγουρέψει το μέλλον και μετά λογάριαζε να παραιτηθεί. Είχε πάντα την αίσθηση πως δεν ανήκει εκεί, πως όλα αυτά μοιάζουν με όνειρο, πολλές φορές ξυπνούσε ανήσυχος μέσα στην νύχτα από έναν ακαθόριστο εφιάλτη, κοιμόταν ελάχιστα. Όλα τα θέματα παρέμεναν το ίδιο άλυτα, ήξερε πως κάποτε έπρεπε να τα αντιμετωπίσει, να σταματήσει να κρύβεται, να μην τα απωθεί. Αλλιώς είχε ξεκινήσει, κάποτε φιλοδοξούσε να αφιερωθεί στον συνάνθρωπο, κατά βάθος ήξερε πως η ζωή είναι αλλού, δεν γνώριζε πού όμως…»

Μια διαδρομή οδύνης, ενοχών, αλλοτρίωσης και αναζήτησης από τα χρόνια της Μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα. Οι ήρωες του αφηγήματος αυτού δημιουργήθηκαν από τις πραγματικές ιστορίες ανθρώπων που ζουν πλάι μας. Θελήσαμε να διηγηθούμε την ζωή τους για να ψελλίσουμε πως υπάρχει ακόμα ελπίδα, όσο κι αν έχει αστοχήσει κανείς, όσο κι αν πόνεσε, όσο κι αν έφταιξε, φτάνει να έρθει εκείνη η ευλογημένη στιγμή που θα αναλάβει απόλυτα την ευθύνη της ζωής του και θα επιθυμήσει να ξανοιχτεί στο Φως. Μυστήριο είναι αυτό και φτωχά τα λόγια για να το περιγράψουμε,μα συμβαίνει καθημερινά γύρω μας κι εμείς λαχταρήσαμε να το μοιραστούμε.

Η αγάπη είναι, η ζωή και η ζωή έχει αξία όταν βιώνεται σαν αγάπη. Οι εγωισμοί, ο φθόνος, οι ιδιοτροπίες, που διώχνουν την αγάπη απ’ την καρδιά μας, είναι βαρύτατες αρρώστιες, που αν δεν τις θεραπεύσουμε έγκαιρα, θα μας οδηγήσουν στον θάνατο. Η ζωή μας βέβαια, δεν είναι στα χέρια μας, είναι στα χέρια του Θεού. Μέχρις ότου όμως ο Θεός αποφασίσει για τον καθένα μας, η ζωή του διπλανού μας είναι ευθύνη δική μου και δική σου…
Εύχομαι να ζήσετε και να ζείτε, να ζει η αγάπη στην καρδιά σας, να νιώθετε αυτό που ο Θεός μας έκανε: “αλλήλων μέλη”! Να ξέρετε ότι πάντα πρέπει να μας νοιάζει ό, τι γίνεται δίπλα μας, όχι από περιέργεια αλλά από αγάπη. Και να δίνετε τη δυνατότητα στον κάθε μικρότερο ή μεγαλύτερο διπλανό σας να μπορεί, όσο εξαρτάται από σας, να παλέψει γι’ αυτό το δώρο του Θεού, που είναι η ζωή, για να το ζήσει κι αυτός, με τη δική σας την αγάπη και με την αγάπη των άλλων.
Έντεκα λόγοι ελπίδας και πατρικής αγάπης, από τα χείλη ενός φωτισμένου ιεράρχη!