Η γιαγιά Μυρσίνη σκύβει με αγάπη πάνω στα παιδιά της πρώτης σχολικής ηλικίας και μέσα από μια διασκεδαστική ιστορία βοηθάει να κάνουν τη μάθηση παιχνίδι. Τα παιδιά μ΄ έναν χαρούμενο τρόπο ανακαλύπτουν τον θησαυρό, που κρύβει η ελληνική μας γλώσσα, και πώς σιγά-σιγά θα τον κατακτήσουν. Το βιβλίο περιλαμβάνει επίσης δραστηριότητες και ποιήματα που βοηθήσουν τα παιδιά στην απομνημόνευση. …Μέχρι να γυρίσω στο σπίτι τα είχα όλα ξεχάσει. – Τι μάθατε, αγόρι μου, σήμερα στο σχολείο; ρωτά χαμογελαστή η μαμά. – Ε… να, παλιά οι άνθρωποι ήταν όλοι ζωγράφοι. Ζούσανε μέσα στις σπηλιές και τις ζωγράφιζαν. Πριν προλάβει η μαμά να απαντήσει, η αδελφή μου έχει σκάσει στα γέλια. – Τι χαζομάρες είναι αυτές που λες, Νικόλα; – Δεν λέω χαζομάρες! Η δασκάλα μάς είπε πως αυτές οι ζωγραφιές γέννησαν τα γράμματα. – Πω, πω… φοβερό! Για πάμε να μου δείξεις τις ζωγραφιές, που έκανες εχτές, μήπως έχουν γεννήσει γράμματα και δεν το ξέρουμε;

«…Ο πατέρας, ἕνας νέος περίπου στὰ τριάντα δύο, ἡ μητέρα μιὰ κοπέλα γύρω στὰ εἴκοσι ὀκτώ. Ἀνάμεσά τους θέλησε νὰ στέκεται ὄρθιος ὁ γυιός, στὰ τρία του, μὲ μιὰ λάμψη ἐξυπνάδας στὰ φρέσκα ματάκια του. Τριβόταν πότε πάνω στὸν ἕνα καὶ πότε πάνω στὴν ἄλλη ζητώντας αὐτοεπιβεβαίωση στὴν ἐπαφὴ μὲ τὶς γονικὲς παλάμες. Ἔπαιζε πότε μὲ τὰ δάχτυλα τῆς μιᾶς καὶ πότε μὲ τοῦ ἄλλου καὶ ἰδιαιτέρως γλυστροῦσε τὰ μικρούτσικα δικά του πάνω σ᾽ ἕνα στρογγυλὸ γυαλιστερὸ κρίκο ποὺ εὕρισκε στὰ χέρια τοῦ μπαμπᾶ καὶ τῆς μαμᾶς…
Αὐτοῦ τοῦ ἔλειπε κάτι· ἔδειξε τὸ δικό του ἀντίστοιχο δαχτυλάκι καὶ εἶπε παραπονιάρικα: «Ἐμένα, ἐμένα, μαμά;». Ἔκανε τάχα ἡ μαμὰ νὰ βγάλει τὸ δικό της, νὰ τοῦ τὸ δώσει νὰ παίξει. Ὅμως, τοῦ ᾽πε –τοῦ τό ᾽δειξε– πὼς δὲν βγαίνει· οὔτε τοῦ μπαμπᾶ. Ἦταν ἴσα-ἴσα στὰ δάχτυλα καὶ τῶν δύο. Σκοτείνιασε ὁ μικρὸς κι εἶπε ἱκετευτικά· «Πάρεις, μπαμπά; Πάρεις Γιαννάκη σου;».
Ὁ πατέρας τοῦ χάιδεψε τὸ χεράκι. «Ναί, ναί, ἀγόρι μου!», εἶπε χαμογελώντας καὶ κοίταξε τὴ μαμά. Τὸ βλέμμα τους συναντήθηκε κι ἄστραψε στὸ ἄγγισμα στὸ βάθος τῆς προσδοκίας…»

H εφηβεία για το παιδί είναι το βιολογικό δώρο της ζωής σε ένα νέο ανθρώπινο πλάσμα, να μπορέσει να διεκδικήσει και να κατακτήσει κάποια στιγμή τη διαφορετικότητα της μοναδικής του αλήθειας και ελευθερίας. Είναι βιολογικό δώρο γιατί δίνεται ανεξάρτητα από τις συνθήκες που θα επικρατήσουν γύρω του και γιατί θα το βρει δίπλα του ανεξάρτητα από τη θεωρία και την κοσμοαντίληψη που ακολούθησαν οι γονείς του. Ουσιαστικά για πρώτη φορά, δίνεται στο παιδί η δυνατότητα να ομολογήσει ότι γοητεύεται και από πράγματα έξω από αυτά που του είχαν δοθεί στην παιδική του ηλικία.
Η εφηβεία αποτελεί ταυτόχρονα δώρο προς τους γονείς και το οικογενειακό σύστημα και κατ’ επέκταση προς την κοινωνία, γιατί για πρώτη φορά δίνει τη δυνατότητα σε ένα παιδί να τολμήσει με έναν νέο τρόπο να σχετιστεί με εκείνα τα τείχη ασφάλειας και εξάρτησης που του έχουν δοθεί από το οικογενειακό του σύστημα: ενώ ως παιδί σχετιζόταν μαζί τους μέσα από μια παθητική θέση απολαβής, τώρα μπορεί να τολμήσει για πρώτη φορά να τα ραγίσει και να τολμήσει, μέσα από αυτές τις ρωγμές, τις χαραμάδες ή ακόμα και τις τρύπες και διεξόδους που θα δημιουργηθούν στα τείχη, να δει τον άλλο, τον ξένο, αλλά και τον δικό του άλλο εαυτό και τον δικό του νέο πιθανώς ενήλικα εαυτό. Εκείνη τη στιγμή λοιπόν, έχουμε μια διαδικασία στην οποία αξιοποιούνται ξανά τα τείχη, αλλά με μια άλλη μορφή. Τα γκρεμίσματα από αυτά τα τείχη μπορεί να αποτελέσουν την πρώτη ύλη για μια διεργασία που λέγεται ουσιαστικά αυτονόμηση και τελικά ενηλικίωση…

Tην ημέρα που ο πατριάρχης της οικογένειας Πέτρος Λεοπάρδος αναχωρεί για την αιωνιότητα, στη βίλα «Καλή ελπίδα» εμφανίζεται η ζητιάνα Ρόζα. Η γυναίκα που πενήντα πέντε χρόνια πριν τον εγκατέλειψε για να ζήσει έναν μοιραίο έρωτα, αφήνοντας μαζί με τον άνδρα της και το μονάκριβο γιο της Στέφανο. Κανείς δεν γνωρίζει την ταυτότητά της. Ούτε κι η ίδια γνωρίζει το περίεργο παιχνίδι της μοίρας.Καλά κρυμμένα μυστικά αποκαλύπτονται, οι μοιραίοι πρωταγωνιστές νιώθουν το αγκάθι του πόνου να τους στερεί την υποτιθέμενη ευτυχία τους. Κι ένας παπάς, ο πνευματικός της οικογένειας και φίλος του Πέτρου Λεοπάρδου αναλαμβάνει να διακονήσει το μυστήριο της αγάπης, της συγνώμης και της μετάνοιας. Κάποιοι θα τα καταφέρουν, κάποιοι όχι. Γιατί η Αγάπη είναι δύσκολη και θέλει κόπο…

Πορεία προς τη Βηθλεέμ με τους ποιμένες και τους μάγους. 

Το βιβλίο αυτό σκοπό έχει να βοηθήσει τον αναγνώστη να εορτάσει πνευματικά Χριστούγεννα. Μελετά την αρετή των Ποιμένων και των Μάγων και τον χειραγωγεί σε νοερή πορεία μαζί τους προς τη Βηθλεέμ, αληθινό προσκυνητή του νεογέννητου θείου Βρέφους.
Επίσης εμβαθύνει στο ίδιο το γεγονός της θείας Ενανθρωπήσεως, επισημαίνοντας τις πολλές και μεγάλες ωφέλειές της για τον άνθρωπο, την πρόσκαιρη ζωή του και το αιώνιο μέλλον του.