Το βιβλίο αυτό είναι αφιερωμένο σε δύο σημαντικά πρόσωπα των ελληνικών γραμμάτων: Το ζευγάρι Γιώργου και Γαλάτειας Σουρέλη. Πρόκειται για έναν αφιερωματικό τόνο, στον οποίο φιλοξενούνται κείμενα 18 ανθρώπων, που έζησαν από κοντά τον Γιώργο ή τη Γαλάτεια (συνήθως και τους δύο) και περιγράφουν με τρόπο βιωματικό και εμπειρικό την προσωπικότητά τους, τα ταλέντα τους αλλά και τη γραφή τους. Ακαδημαϊκοί, συγγραφείς, εκπαιδευτικοί, διανοούμενοι, συγγενείς και φίλοι ξεδιπλώνουν μπροστά μας το χαρισματικό αυτό ζευγάρι και μας παρουσιάζουν άγνωστες και γνωστές πτυχές του βίου τους. Στο βιβλίο περιέχεται και μια συνέντευξη της Γαλάτειας Σουρέλη, αποκαλυπτική της προσωπικότητάς της, όπως και παράρτημα με αντιπροσωπευτικά κείμενα από βιβλία ή ομιλίες τους.

Θεία Λειτουργία για το Σχολείο μας. Τα φώτα όλα αναμμένα. Ο ιεροψάλτης κατανυκτικά αποδίδει τους ύμνους.
Έφθασε η στιγμή που τα παιδιά μπαίνουν στον ναό. Ησυχία και λίγα λόγια από τις δασκάλες για την τακτοποίηση τους. Ακούστηκε το Ευαγγέλιο. Πραγματοποιήθηκε κι η Μεγάλη Είσοδος. Φθάσαμε στην Αγία αναφορά. Πήρα στα χέρια μου τα τίμια δωρα λέγοντας «Τὰ Σὰ ἐκ τῶν Σῶν…». Ο ψάλτης σιγόψελνε: «Σὲ ὑμνοῦμεν… σὲ εὐλογοῦμεν…».
Πρώτη φορά –είκοσι χρόνια ως ιερέας– κοίταξα προς το εκκλησίασμα αυτή τη στιγμή. Είδα τα παιδιά γονατισμένα. Πλάι τους οι δασκάλες. «Κατάπεμψον τὸ Πνεῦμα Σου τὸ Ἅγιον ἐφ’ ἡμᾶς…». Δεν ήθελα να τελειώσει αυτή η στιγμή. Ψέλισα τα λόγια που λέγαμε και στις κατασκηνώσεις: «Θεέ μου, να ᾽μαστε μαζί, στον Ουρανό όπως και στη γη». Τελείωσε η Λειτουργία. Κατά τη διανομή του αντιδώρου θυμάμαι την φράση που είπα στη διευθύντρια: «Μην φοβάσαι τίποτα!».

Ιστορίες εμπνευσμένες από την καθημερινή σχολική ζωή.
Ένα ημερολόγιο-λεύκωμα με απλές, βιωματικές σκέψεις και υπέροχες εικόνες που ψηλαφούν μια άλλη πραγματικότητα, φωτεινή και ουράνια!

Αφρικανικές ιεραποστολικές εμ­­πειρίες, αληθινά περιστατικά που ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μας ένα άλλο κόσμο: το πολύ χαμηλό βιοτικό επίπεδο των Αφρικανών αδελφών μας, τις δυσ­περίγραπτες συνθήκες υπό τις οποίες εργάζονται οι ιεραπόστολοί μας, αλλά και την συγκινητική δίψα των ιθαγενών για την αλήθεια, την παραδει­γματική ευσέβεια πολλών Αφρικανών πιστών και πολλά ψηλαφητά θαύματα.

«Ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής ήταν ο σύγχρονος Αγιορείτης μοναχός, που βίωσε και επαναχάραξε αναλυτικά και εμπεριστατωμένα την οδό του μοναχισμού. Επανέφερε με τον εμπειρικό τρόπο ζωής του ξανά την διδασκαλία του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά περί ησυχασμού στον σύγχρονο αγιορειτικό και εν γένει στον ορθόδοξο μοναχισμό. Ήταν ένας άξιος συνεχιστής της ησυχαστικής και φιλοκαλικής παραδόσεως, που συνέβαλε τα μέγιστα στην πνευματική ανάκαμψη και επάνδρωση του Αγίου Όρους. Παρέδωσε την διδαχή του και κυρίως το βίωμά του ως πνευματική παρακαταθήκη στους υποτακτικούς του.

Υπολογίζεται ότι από την «ρίζα» του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού προέρχονται άμεσα περισσότεροι από χίλιοι μοναχοί και μοναχές, που ανάγουν την πνευματική τους πατρότητα στον μακάριο αυτόν Γέροντα. Οι μοναχοί αυτοί εγκαταβιώνουν σε Μονές του Αγίου Όρους, της Ελλάδος, της Κύπρου αλλά και του εξωτερικού.»

Αρχιμ. Εφραίμ Βατοπαιδινός