Τί εἶναι τό Filioque καί γιατί ἀποτελεῖ ἀνυπέρβλητο πρόβλημα στήν ἕνωση τῶν δύο Ἐκκλησιῶν Ἀνατολῆς καί Δύσης; Γιατί οἱ Ὀρθόδοξοι χρησιμοποιοῦν ἔνζυμο ἄρτο κατά τήν τέλεση τῆς Θείας Εὐχαριστίας ἐνῶ οἱ Λατῖνοι ἄζυμο; Γιατί στήν Ὀρθοδοξία ἐπιτρέπεται ὁ γάμος τῶν κληρικῶν ἐνῶ στή δυτική παράδοση ἐπιβάλλεται ἀγαμία τοῦ κλήρου; Γιατί οἱ Ὀρθόδοξοι κληρικοί ἀφήνουν γένια ἐνῶ στή Δύση ἀπαγορεύεται; Γιατί οἱ Λατῖνοι δέν τιμοῦν τίς ἱερές εἰκόνες στούς ναούς τους καί γιατί ἐπιτρέπουν τήν εἴσοδο τῶν γυναικῶν στό ἱερό θυσιαστήριο;

Πώς οι ιεραπόστολοι αντικρίζουν κι αντιμετωπίζουν τις γυναίκες τις οποίες συναντούν στον δρόμο τους, δηλαδή τις γυναίκες οι οποίες «λαχαίνουν» στον δρόμο της ιεραποστολής, στον οποίον φαίνεται να δεσπόζει η ανδρική παρουσία; Το ερώτημα αφορά και τη δυνατότητα των γυναικών να διανύσουν «πρωτογενώς»  τον δρόμο της ιεραποστολής, ως ιεραπόστολοι οι ίδιες. Αν η (ιερ)αποστολή είναι η μαρτυρία για έναν Θεό Τριαδικό (δηλαδή για έναν Θεό που είναι -σα να λέμε- μια αιώνια συντροφιά, της οποίας ο τρόπος ύπαρξης είναι η αγάπη) και για τον πονετικό Χριστό που σταυρώθηκε και αναστήθηκε «θανάτω θάνατον πατήσας», τότε και τα δύο (αφενός η θεολογική διδαχή, και αφετέρου η έμπρακτη σύγκρουση με τις δυνάμεις…

Το έργο στηρίχθηκε σε μακρά και επίπονη έρευνα για την ιστορική και θεολογική θεμελίωση των κειμένων, αλλά και για την αναπάρασταση της εποχής κατά την οποία έζησε ο μεγάλος Άγιος. Στη συνέχεια, έγινε προσπάθεια το υλικό που προέκυψε να γίνει οικείο στα σημερινά παιδιά της Ελλάδας, αλλά και όλου του κόσμου και αυτό ήταν το δυσκολότερο μέρος. Η έκδοση θα κυκλοφορήσει σύντομα και στη γαλλική γλώσσα, ενώ προγραμματίζεται ήδη η κυκλοφορία της και σε άλλες γλώσσες, καθώς ο Άγιος Νικόλαος είναι ένας άγιος με οικουμενική ακτινοβολία. Τα εικονογραφημένα συναξάρια είναι μια πολύ παλαιά συνήθεια που έχει ξεκινήσει από τα χρόνια των Βυζαντινών οι οποίοι πίστευαν ότι οι εικόνες είναι «τα βιβλία των αγραμμάτων» και των παιδιών. Η παρούσα πάντως έκδοση θα ικανοποιήσει και τους μεγάλους αναγνώστες που θα γνωρίσουν καλύτερα τον συναρπαστικό βίο του θαυματουργού Επισκόπου των Μύρων.

Η Χαρά μας πήρε φόρα
και την άκουσε όλη η χώρα.
Όλο γκρίνια και νευράκια
μην ακούει για διδυμάκια.

Η μαά δεν έχει χρόνο
δίπλα της να παίζει μόνο
κι η μικρή απ’ τον θυμό της
άφησε το σπιτικό της.

Με το ξάδελφο μαζί
ξεκινάνε εκδρομή.
Το φαράγγι κατεβαίνουν,
στη σπηλιά του αγίου μπαίνουν.

Τι γυρεύουν; Τι ζητάνε;
Βλέπω να χαμογελάνε…

Όλα μας τα παραμύθια
κρύβουνε και μιαν αλήθεια.
Κι όλοι εσείς, που μας κοιτάτε,
στην παρέα μας ελάτε!

Το Άγιον Όρος είναι τόπος ξεχωριστός. Η ιδιαιτερότητά του όμως δεν είναι ιδιορρυθμία. Απλώς είναι μοναδικότητα. Μια μοναδικότητα που δικαιολογεί την μυστική διαφορετικότητα των τρόπων, της ζωής, του πνεύματος. Το περιβάλλον, η φύση, τα κειμήλια, ο χρόνος, οι συνήθειες, η μορφή της λατρείας γεννούν ένα μοναδικά θαυμαστό δημιούργημα που λέγεται “αγιορείτης μοναχός”. Η φυσικότητα της ζωής, η αυθεντικότητα της πίστεως, η πηγαιότητα των αισθημάτων, η υπερβατικότητα των εκφράσεών του σε κάνουν να νοιώθεις κοντά του, διαφορετικός αλλά συγγενής, ανθρώπινος αλλά με θεϊκές προοπτικές, μικρός αλλά παρηγορημένος, με δέος αλλά οικείος. Δίπλα του συγχωρείς, πιστεύεις, παραμυθείσαι, ελπίζεις. Ζεις τη θεϊκή εμπειρία, την αιωνιότητα, το θαύμα, τη χάρη του Θεού. Δίπλα του ποθείς την αγιότητα. Τον βλέπεις. Κυριαρχείται από την «καινότητα της γνώσεως», χρησιμοποιεί την διάλεκτο των «έτερων γλωσσών», αξιούται του «μυστικού θεάματος» και απολαμβάνει τα «ξένα ακούσματα». Δίπλα του ζεις. Στο Άγιον Όρος ζεις το άγιο Πνεύμα. Ακόμη και σήμερα…