Κανείς δεν ήξερε, κανείς δεν φανταζόταν πως τούτο το σεργιάνι δίπλα στο κύμα, που κάθε απόγευμα έκανε η γιαγιά Δωρούλα και η μικρή Δέσποινα, ήταν ένα ολάκερο ταξίδι. Ένα ταξίδι, που έφτανε ως απέναντι, στην πατρίδα τους, τη Μικρά Ασία… Eνα ξεχωριστό βιβλίο με θέμα το νόστο. Περιέχει και ένα audiobook στο οποίο η συγγραφέας Άννα Ιακώβου αφηγείται την ιστορία και συνοδεύεται από την μουσική που επιμελήθηκε ο Στέφανος Δορμπαράκης. Στο λαούτο συνοδεύει ο Κυριάκος Ταπάκης. To Κλειδί γράφτηκε για τα μεγαλύτερα παιδιά αλλά θα αγγίξει και τους μεγάλους. H ηρωίδα, η γιαγιά Δωρούλα, έχει χάσει το πατρικό της, έχει χάσει την πατρίδα της, τη γειτονιά της, τους γείτονες των παιδικών της χρόνων, αλλά δεν έχει χάσει το κλειδί του σπιτιού της. Το έχει καλά φυλαγμένο στο νέο της σπίτι σαν την ανάμνηση μιας ελπίδας. Το κλειδί είναι ένα σύμβολο που παραπέμπει στο άνοιγμα, στην επιστροφή στην οικία, στην επιστροφή στην πατρίδα κάθε ανθρώπου που βίαια ξεριζώνεται από τον κόσμο του. Σταδιακά η γιαγιά Δωρούλα εμπιστεύεται αυτή την ελπίδα στην καρδιά της εγγονής της Δέσποινας. Η εικονογράφηση είναι της Εύας Καραντινού που έχει συνεργαστεί με επιτυχία και σε προηγούμενα βιβλία της Άννας Ιακώβου. Είναι φανερό ότι το κείμενο που εικονογραφεί την έχει αγγίξει βαθιά και μπορεί και το μεταφέρει σε εικόνες με πολύ εύστοχο, λιτό και συνάμα δυνατό τρόπο.

Η Χαρά μας πήρε φόρα
και την άκουσε όλη η χώρα.
Όλο γκρίνια και νευράκια
μην ακούει για διδυμάκια.

Η μαά δεν έχει χρόνο
δίπλα της να παίζει μόνο
κι η μικρή απ’ τον θυμό της
άφησε το σπιτικό της.

Με το ξάδελφο μαζί
ξεκινάνε εκδρομή.
Το φαράγγι κατεβαίνουν,
στη σπηλιά του αγίου μπαίνουν.

Τι γυρεύουν; Τι ζητάνε;
Βλέπω να χαμογελάνε…

Όλα μας τα παραμύθια
κρύβουνε και μιαν αλήθεια.
Κι όλοι εσείς, που μας κοιτάτε,
στην παρέα μας ελάτε!

Έχετε αντικρίσει ποτέ καράβια πανύψηλα, που να αγγίζουν τα σύννεφα; Έχετε δει ποτέ θάλασσα γεμάτη με τόσα, διαφορετικά πλοία, όσα και τα αστέρια του ουρανού; Ο μικρός Λευτέρης είχε τη χαρά να τα δει από κοντά και να τα αγαπήσει… όλα! Όμως εκείνος για τον εαυτό του δεν ζητούσε πολλά! Δεν ζητούσε τίποτε παραπάνω από ένα μικρό, χάρτινο καράβι… Θα βρεθεί άραγε κάποιος να του το φτιάξει; Όταν μεγαλώσεις και νιώσεις κάποτε ότι όλα φαίνονται σύνθετα και πολύπλοκα, να κοιτάζεις προς την ανατολή. Όταν δεις τον ήλιο να ανατέλλει, να θυμηθείς ότι ο Θεός σού επέτρεψε να ζήσεις άλλη μια μέρα. Να τη ζήσεις όσο πιο απλά γίνεται. Τόσο απλά και ωραία, σαν να ταξιδεύεις με το χάρτινό σου καραβάκι… ……. Το βιβλίο εικονογράφησε με πολύ μεράκι η Αγγελική Δελεχά και περιέχει δραστηριότητες που θα απασχολήσουν δημιουργικά τα παιδιά, ενώ συνοδεύεται από ένα audio Cd με τη ζεστή και εκφραστική φωνή του Στέφανου Γανωτή. Τόσον ο Παύλος Πουλογιαννόπουλος, όσο και ο Στέφανος Γανωτής είναι γονείς και εκπαιδευτικοί που έχουν υπηρετήσει επί χρόνια στην δημόσια εκπαίδευση με πολύ μεράκι και αφοσίωση. Συνοδεύουν στο κανονάκι ο Στέφανος Δορμπαράκης και στο ούτι ο Κυριάκος Ταπάκης.

Το Άγιον Όρος είναι τόπος ξεχωριστός. Η ιδιαιτερότητά του όμως δεν είναι ιδιορρυθμία. Απλώς είναι μοναδικότητα. Μια μοναδικότητα που δικαιολογεί την μυστική διαφορετικότητα των τρόπων, της ζωής, του πνεύματος. Το περιβάλλον, η φύση, τα κειμήλια, ο χρόνος, οι συνήθειες, η μορφή της λατρείας γεννούν ένα μοναδικά θαυμαστό δημιούργημα που λέγεται “αγιορείτης μοναχός”. Η φυσικότητα της ζωής, η αυθεντικότητα της πίστεως, η πηγαιότητα των αισθημάτων, η υπερβατικότητα των εκφράσεών του σε κάνουν να νοιώθεις κοντά του, διαφορετικός αλλά συγγενής, ανθρώπινος αλλά με θεϊκές προοπτικές, μικρός αλλά παρηγορημένος, με δέος αλλά οικείος. Δίπλα του συγχωρείς, πιστεύεις, παραμυθείσαι, ελπίζεις. Ζεις τη θεϊκή εμπειρία, την αιωνιότητα, το θαύμα, τη χάρη του Θεού. Δίπλα του ποθείς την αγιότητα. Τον βλέπεις. Κυριαρχείται από την «καινότητα της γνώσεως», χρησιμοποιεί την διάλεκτο των «έτερων γλωσσών», αξιούται του «μυστικού θεάματος» και απολαμβάνει τα «ξένα ακούσματα». Δίπλα του ζεις. Στο Άγιον Όρος ζεις το άγιο Πνεύμα. Ακόμη και σήμερα…

Το βιβλίο αυτό σε μια πρώτη ανάγνωση μοιάζει να μιλά για το Άγιον Όρος. Το Άγιον Όρος σε μια πρώτη επίσκεψη μοιάζει να μαρτυρεί για τον μοναχισμό. Και κατά την περιγραφή της εμφάνισης του Κυρίου στην Παλαιά Διαθήκη ο δυνατός άνεμος, ο σεισμός και η φωτιά δεν αποκαλύπτουν Εκείνον, απλά προπορεύονται του ερχομού Του. Ο Κύριος βρίσκεται στο απαλό αεράκι, στη «φωνή αύρας λεπτής». Και το βιβλίο αυτό δεν μιλά για το Άγιον Όρος, αλλά για τη «λεπτή αύρα» που πνέει εκεί και για τη «φωνή» που αντηχεί και μαρτυρεί τον Κύριο.
Η έκδοση αυτή δεν επιχειρεί να προτρέψει τον αναγνώστη προς το Όρος, αλλά να τον υποψιάσει για το Άγιον…

Τα έξι κείμενα του βιβλίου αυτού εξηγούν το πως το μοναχικό ήθος παραπέμπει στο ήθος του Σταυρού και επεκτείνονται στην ψηλάφηση λεπτών εσωτερικών κινήσεων που μας αξιώνουν να αντικρίζουμε την πνευματική μας ζωή ως όρος άγιον προς ανάβαση.