Εκατό επίκαιρα ερωτήματα της ανήσυχης νεολαίας που ψάχνει ελπίδα και προοπτική για αυτή τη ζωή, φιλτράρονται μέσα από διαλόγους μιας άλλης λογικής, ζωντανεύοντας την άνευρη πίστη μας και δίνοντας νόημα στην κατά τα άλλα άχαρη καθημερινότητά μας. Αν υπάρχει ζωή, θέλω να ζήσω. 100 ερωτήσεις και απαντήσεις περί πίστεως.

Πρόκειται για 365 μικρά κείμενα, μικρές καθημερινές καταγραφές πίστης και ευλάβειας, αφορμές πνευματικής εγρήγορσης. Συγγραφέας του βιβλίου είναι ο γέροντας Τρύφωνας του Βάσον και στόχος του με το παρόν είναι να προσφέρει στον αναγνώστη ένα ξεχωριστό μήνυμα, μια έμπνευση στο ξεκίνημα κάθε του ημέρας.

Κάποιο ζεστό απόγευμα του Σεπτεμβρίου, εμείς οι δόκιμοι μοναχοί τής Μονής των Σπηλαίων τού Πσκωφ -στην πρώτη νιότη μας τότε- ανεβήκαμε από τα περάσματα και τις στοές τού μοναστηριού πάνω στα αρχαία τείχη και βολευτήκαμε κάπου ψηλά. Μπροστά μας απλώνονταν ο κήπος και τα χωράφια. Πάνω στην κουβέντα, αρχίσαμε να θυμόμαστε πώς ο καθένας μας είχε εμφανιστεί στη μονή. Και όσο περισσότερο ακούγαμε ο ένας τον άλλο, τόσο περισσότερη έκπληξη νιώθαμε…

Και γιατί λοιπόν πήγαμε εκεί και επιθυμούσαμε διακαώς να μείνουμε για πάντα; Ξέραμε καλά την απάντηση σε αυτή την ερώτηση: είχε αποκαλυφθεί στον καθένα μας ένας υπέροχος κόσμος, ασύγκριτος με οτιδήποτε άλλο. Και αυτός ο κόσμος φαινόταν απίστευτα πιο ελκυστικός, απ’ όσα είχαμε ζήσει στα λιγοστά και ευτυχισμένα μας χρόνια. Γι’ αυτό τον κόσμο θέλω να σας μιλήσω στο βιβλίο που κρατάτε, για τον υπέροχο αυτό κόσμο, που οι άνθρωποι ζουν με εντελώς άλλους κανόνες από κείνους της συνηθισμένης ζωής· τον κόσμο του ατελείωτου φωτός, τον γεμάτο αγάπη και χαρούμενες αποκαλύψεις, τον κόσμο των ελπίδων και της ευτυχίας, των δοκιμασιών, των νικών και της ανακάλυψης νοήματος στις ήττες. Και το βασικότερο: για τα ισχυρά φαινόμενα της δύναμης και της βοήθειας του Θεού – γι’ αυτά θέλω να σας διηγηθώ σε τούτο το βιβλίο…

Ένα πράγμα θα ήθελα να σου ζητήσω: να είσαι πιο προσεκτική και πιο αυστηρή με τον εαυτό σου. Για την εκτέλεση όλων των κανόνων μη θλίβεσαι. Τους έκανες; Δόξα τω Θεώ! Δεν τους έκανες; Συγγνώμη Κύριε! Να τα κανονίζεις όλα όχι μόνο σύμφωνα με τις απαιτήσεις, αλλά και με το πώς αισθάνεσαι τον εαυτό σου. σωματικά και πνευματικά… Μας σώζει ο Σωτήρας μας κι όχι οι δικοί μας αγώνες και κόποι. Εμείς ας παραδώσουμε στον Κύριο την καρδούλα μας κι Εκείνος θα τη γεμίσει με τόση αγάπη, που θα αρχίσουν να ζουν φωτεινά μέσα της όλοι!… Για θυμήσου πώς άρχισες να μαθαίνεις γράμματα στο σχολείο… Αυτή τη μέθοδο εκμάθησης εφάρμοσε και στην πνευματική ζωή. Μη βιάζεσαι, μη βασανίζεις και μη συντρίβεις τον εαυτό σου, ούτε την οικογένεια σου. Να ενεργείς πάντα με περίσκεψη σε κάθε περίσταση της ζωής. Επίσης μην ξεχνάς να λες: “Κύριε, βοήθει μοι! Κύριε, συνέτισόν με!” Ορίστε, έτσι θα μαθαίνεις. Το πρωταρχικό σε τούτη την επιστήμη είναι να μάθεις να κυριαρχείς και να κυβερνάς όχι τους άλλους, αλλά τον εαυτό σου. Ο Θεός είναι αγάπη και ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει. Ορίστε όλη η επιστήμη! Μάθε να αγαπάς τους άλλους, μάθε να συμπονάς τους άλλους κι η χαρά θα εγκατασταθεί στον νου και την καρδιά σου Η ευλογία του Θεού μαζί σου.

Η Μελίτσα, η προσωποποίηση του δένδρου που έχει ταυτιστεί με την Ελλάδα, περιηγείται με τα παιδιά στους ελαιώνες και τα ελαιοτριβεία και τους αφηγείται με ιδιαίτερα χαριτωμένο τρόπο τα προτερήματα του πολύτιμου δένδρου. Αλλά το ταξίδι δεν περιορίζεται στο χώρο. Επεκτείνεται και στο χρόνο. Από την αρχαία Ελλάδα και το στεφάνι από ελιά ως το κλαδί ελιάς που έφερε στο Νώε το περιστέρι. Το ταξίδι συνεχίζεται στον ελαιώνα της Γεθσημανή και φθάνει ως το καντήλι και το λαδάκι με το οποιο αλείφει ο νονός το βαπτιστήρι του.