Πορεία προς τη Βηθλεέμ με τους ποιμένες και τους μάγους. 

Το βιβλίο αυτό σκοπό έχει να βοηθήσει τον αναγνώστη να εορτάσει πνευματικά Χριστούγεννα. Μελετά την αρετή των Ποιμένων και των Μάγων και τον χειραγωγεί σε νοερή πορεία μαζί τους προς τη Βηθλεέμ, αληθινό προσκυνητή του νεογέννητου θείου Βρέφους.
Επίσης εμβαθύνει στο ίδιο το γεγονός της θείας Ενανθρωπήσεως, επισημαίνοντας τις πολλές και μεγάλες ωφέλειές της για τον άνθρωπο, την πρόσκαιρη ζωή του και το αιώνιο μέλλον του.

Κανείς δεν ήξερε, κανείς δεν φανταζόταν πως τούτο το σεργιάνι δίπλα στο κύμα, που κάθε απόγευμα έκανε η γιαγιά Δωρούλα και η μικρή Δέσποινα, ήταν ένα ολάκερο ταξίδι. Ένα ταξίδι, που έφτανε ως απέναντι, στην πατρίδα τους, τη Μικρά Ασία… Eνα ξεχωριστό βιβλίο με θέμα το νόστο. Περιέχει και ένα audiobook στο οποίο η συγγραφέας Άννα Ιακώβου αφηγείται την ιστορία και συνοδεύεται από την μουσική που επιμελήθηκε ο Στέφανος Δορμπαράκης. Στο λαούτο συνοδεύει ο Κυριάκος Ταπάκης. To Κλειδί γράφτηκε για τα μεγαλύτερα παιδιά αλλά θα αγγίξει και τους μεγάλους. H ηρωίδα, η γιαγιά Δωρούλα, έχει χάσει το πατρικό της, έχει χάσει την πατρίδα της, τη γειτονιά της, τους γείτονες των παιδικών της χρόνων, αλλά δεν έχει χάσει το κλειδί του σπιτιού της. Το έχει καλά φυλαγμένο στο νέο της σπίτι σαν την ανάμνηση μιας ελπίδας. Το κλειδί είναι ένα σύμβολο που παραπέμπει στο άνοιγμα, στην επιστροφή στην οικία, στην επιστροφή στην πατρίδα κάθε ανθρώπου που βίαια ξεριζώνεται από τον κόσμο του. Σταδιακά η γιαγιά Δωρούλα εμπιστεύεται αυτή την ελπίδα στην καρδιά της εγγονής της Δέσποινας. Η εικονογράφηση είναι της Εύας Καραντινού που έχει συνεργαστεί με επιτυχία και σε προηγούμενα βιβλία της Άννας Ιακώβου. Είναι φανερό ότι το κείμενο που εικονογραφεί την έχει αγγίξει βαθιά και μπορεί και το μεταφέρει σε εικόνες με πολύ εύστοχο, λιτό και συνάμα δυνατό τρόπο.

H εφηβεία για το παιδί είναι το βιολογικό δώρο της ζωής σε ένα νέο ανθρώπινο πλάσμα, να μπορέσει να διεκδικήσει και να κατακτήσει κάποια στιγμή τη διαφορετικότητα της μοναδικής του αλήθειας και ελευθερίας. Είναι βιολογικό δώρο γιατί δίνεται ανεξάρτητα από τις συνθήκες που θα επικρατήσουν γύρω του και γιατί θα το βρει δίπλα του ανεξάρτητα από τη θεωρία και την κοσμοαντίληψη που ακολούθησαν οι γονείς του. Ουσιαστικά για πρώτη φορά, δίνεται στο παιδί η δυνατότητα να ομολογήσει ότι γοητεύεται και από πράγματα έξω από αυτά που του είχαν δοθεί στην παιδική του ηλικία.
Η εφηβεία αποτελεί ταυτόχρονα δώρο προς τους γονείς και το οικογενειακό σύστημα και κατ’ επέκταση προς την κοινωνία, γιατί για πρώτη φορά δίνει τη δυνατότητα σε ένα παιδί να τολμήσει με έναν νέο τρόπο να σχετιστεί με εκείνα τα τείχη ασφάλειας και εξάρτησης που του έχουν δοθεί από το οικογενειακό του σύστημα: ενώ ως παιδί σχετιζόταν μαζί τους μέσα από μια παθητική θέση απολαβής, τώρα μπορεί να τολμήσει για πρώτη φορά να τα ραγίσει και να τολμήσει, μέσα από αυτές τις ρωγμές, τις χαραμάδες ή ακόμα και τις τρύπες και διεξόδους που θα δημιουργηθούν στα τείχη, να δει τον άλλο, τον ξένο, αλλά και τον δικό του άλλο εαυτό και τον δικό του νέο πιθανώς ενήλικα εαυτό. Εκείνη τη στιγμή λοιπόν, έχουμε μια διαδικασία στην οποία αξιοποιούνται ξανά τα τείχη, αλλά με μια άλλη μορφή. Τα γκρεμίσματα από αυτά τα τείχη μπορεί να αποτελέσουν την πρώτη ύλη για μια διεργασία που λέγεται ουσιαστικά αυτονόμηση και τελικά ενηλικίωση…

Νεκτάριος ήταν ο Άγιος που αγάπησε.
Έκτισε εκκλησία αφιερωμένη σ’ αυτόν, όπως του το ζήτησε.
Καμάριζα Λαυρίου ήταν το μέρος όπου έζησε.
Τετάρτη και Παρασκευή νήστευε απ’ όταν θήλαζε.
Αμέτρητοι άνθρωποι ζήτησαν τη βοήθειά του.
Ρίχτηκε στο σκάψιμο, για να βρει την εικόνα του Αγίου Κωνσταντίνου.
Ιερέας ήθελε να γίνει από μικρό παιδί.
Όταν αρρώστησε, ο Άγιος Νεκτάριος τον θεράπευσε.
Συνομίλησε με την Παναγία και τους Αγίους.

Ελάτε να γνωρίσουμε έναν σπουδαίο Γέροντα της εποχής μας!
Τον Γέροντα Νεκτάριο Βιτάλη!