Γιατί ο άνθρωπος δυσκολεύεται να εμπιστευθεί;
Γιατί θέλει να ελέγχει τα πάντα, και υποφέρει όταν αυτό δεν συμβαίνει;
Η ζωή φέρει πάντα μέσα της το απρόοπτο, εκείνο που δεν περιμέναμε, δεν σχεδιάσαμε και δεν υπολογίσαμε.
Ο Θεός απλώνει τα σχέδιά του και μας καλεί να πρωταγωνιστήσουμε στην ζωή μας.
Εμπιστεύομαι και ζω.
Αλλάζω αυτά που μπορούν να αλλάξουν και προχωρώ.
Αποδέχομαι αυτά που δεν αλλάζουν μαθαίνοντας να τα διαχειρίζομαι.
Οι ευκαιρίες στην ζωή θα μας δοθούν.
Ό,τι δεν κατάφερα στο παρελθόν δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να μου το προσφέρει το μέλλον. Άλλωστε η χαρά δεν κρύβεται στην απουσία προβλημάτων αλλά στην μεταμόρφωσή τους.

Κανείς δεν ήξερε, κανείς δεν φανταζόταν πως τούτο το σεργιάνι δίπλα στο κύμα, που κάθε απόγευμα έκανε η γιαγιά Δωρούλα και η μικρή Δέσποινα, ήταν ένα ολάκερο ταξίδι. Ένα ταξίδι, που έφτανε ως απέναντι, στην πατρίδα τους, τη Μικρά Ασία… Eνα ξεχωριστό βιβλίο με θέμα το νόστο. Περιέχει και ένα audiobook στο οποίο η συγγραφέας Άννα Ιακώβου αφηγείται την ιστορία και συνοδεύεται από την μουσική που επιμελήθηκε ο Στέφανος Δορμπαράκης. Στο λαούτο συνοδεύει ο Κυριάκος Ταπάκης. To Κλειδί γράφτηκε για τα μεγαλύτερα παιδιά αλλά θα αγγίξει και τους μεγάλους. H ηρωίδα, η γιαγιά Δωρούλα, έχει χάσει το πατρικό της, έχει χάσει την πατρίδα της, τη γειτονιά της, τους γείτονες των παιδικών της χρόνων, αλλά δεν έχει χάσει το κλειδί του σπιτιού της. Το έχει καλά φυλαγμένο στο νέο της σπίτι σαν την ανάμνηση μιας ελπίδας. Το κλειδί είναι ένα σύμβολο που παραπέμπει στο άνοιγμα, στην επιστροφή στην οικία, στην επιστροφή στην πατρίδα κάθε ανθρώπου που βίαια ξεριζώνεται από τον κόσμο του. Σταδιακά η γιαγιά Δωρούλα εμπιστεύεται αυτή την ελπίδα στην καρδιά της εγγονής της Δέσποινας. Η εικονογράφηση είναι της Εύας Καραντινού που έχει συνεργαστεί με επιτυχία και σε προηγούμενα βιβλία της Άννας Ιακώβου. Είναι φανερό ότι το κείμενο που εικονογραφεί την έχει αγγίξει βαθιά και μπορεί και το μεταφέρει σε εικόνες με πολύ εύστοχο, λιτό και συνάμα δυνατό τρόπο.