Ένας μικρός σπόρος βαμβακιού, καχεκτικός μα με ψυχή ποτισμένη με πίστη, καταφέρνει να ριζώσει και να βλαστήσει πάνω σε έδαφος άγονο. Αντιμετωπίζοντας πλήθος από δυσκολίες δεν σταματά να ονειρεύεται,να ελπίζει και να προσεύχεται. Το μεγάλο του όνειρο είναι να αξιωθεί με κάποιον τρόπο να δώσει χαρά σε όλο τον κόσμο. Άραγε θα τα καταφέρει; Το μεγάλο όνειρο ενός μικρού σπόρου ξεκινά το δύσκολο ταξίδι του χωρίς να ξέρει πως θα οδηγηθεί στην Ανάσταση! Η Κατερίνα Μουρίκη μέσα σε μια τόσο σύντομη ιστορία για μικρά παιδιά μας βγάζει από τα όρια του χρόνου και μας μιλά για αξίες αιώνιες, σοφές, χαριτωμένες. Η εικονογράφηση του Σπύρου Γούση ακολουθεί με έναν ιδιαίτερα ευαίσθητο χρωστήρα τις λεπτές διακυμάνσεις και τις έννοιες του κειμένου. Και το αποτέλεσμα γίνεται εξίσου συναρπαστικό με το κείμενο… Το μεγάλο όνειρο ενός μικρού σπόρου είναι μια πασχαλινή ιστορία, που μπορεί να διαβαστεί ολόκληρο τον χρόνο, σε οποιαδήποτε στιγμή, επειδή νοηματοδοτεί με έναν ξεχωριστό και αναστάσιμο τρόπο τις πιο απλές λεπτομέρειες της ζωής μας.

Είμαστε μαμάδες με παιδιά στη γη και στον Ουρανό…
Δυσκολευόμαστε στην καθημερινή επικοινωνία μας
με τον σύζυγο, με τους εφήβους. Ερχόμαστε αντιμέτωπες
με δύσκολες ασθένειες… ακόμη και με τα συναισθήματά μας.
Μεταφέρουμε καρτερικά τον σταυρό μας, αναζητώντας παρηγοριά στην Ανάστασή Σου Κύριε…
Χαρά μου, Χριστός Ανέστη! Για μένα, για σένα,
για τώρα, για πάντα, για την κάθε στιγμή!

Με εισαγωγικό σημείωμα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικολάου

Εκδόθηκε πριν από τέσσερα χρόνια ο πρώτος τόμος των Ασκητών μέσα στον κόσμο, χωρίς μεγάλες αξιώσεις, με σκοπό να διασωθούν αυτά τα γνήσια Χριστιανικά πρότυπα· όμως, παρά πάσαν προσδοκίαν, έγινε δεκτός με πολλή αγάπη και ενδιαφέρον. Η επίμονη ζήτηση του Δευτέρου Τόμου επέσπευσε την έκδοσή του. Άραγε τι ενδιαφέρον βρήκαν οι αναγνώστες σ’ αυτές τις απλές και ταπεινές ψυχές των Ασκητών μέσα στον κόσμο;

Φαίνεται πως βρήκαν στα πρόσωπά τους ζωντανά πρότυπα αρετής προς μίμηση, που σπανίζουν στις ημέρες μας. Βρήκαν νέους τρόπους και μεθόδους ασκήσεως. Βρήκαν παρηγοριά και παράκληση στα δικά τους παθήματα, γνωρίζοντας την θλιμμένη ζωή τους.

Φαίνεται πως είναι κανόνας πνευματικός η αρετή να ευδοκιμή όχι στην άνεση και στην χαρά, αλλά στην θλίψη, στην δυσκολία και στην στέρηση, όπως βλέπουμε να συμβαίνη στην ζωή αυτών των ευλογημένων ψυχών. Αυτοί με αγάπη τήρησαν τις εντολές του Θεού και έκαναν ατέλειωτη υπομονή στις δοκιμασίες που αντιμετώπισαν. Έλαβαν Χάρι από τον Θεό και έζησαν με εμπιστοσύνη στην πρόνοιά Του. Δεν τους ενδιέφερε η γνώμη του κόσμου, αλλά μόνο να υπακούν στον Θεό και να τον αγαπούν. Ο κόσμος τους θεωρούσε περιθωριακούς, ξεπερασμένους, αλλά αυτοί είναι πάντοτε επίκαιροι. Θαυμάζει κανείς με πόση ευκολία αντιμετώπισαν και ξεπέρασαν τις δυσκολίες της ζωής, μπροστά στις οποίες οι σημερινοί άνθρωποι, παρά την σοφία τους και τις γνώσεις τους, κάμπτονται και απελπίζονται. Όσο μεγαλύτερα ήταν τα παθήματά τους, τόσο μεγαλύτερη υπομονή έκαναν και άλλη τόση χάρι αναλογικά εδέχοντο. Έγιναν αγωγοί χάριτος, νικούσαν τους πειρασμούς και στήριζαν πολλούς αδυνάτους. Με την απλότητά τους, την πρακτική σοφία τους και τον αγώνα τους κατώρθωσαν να κάνουν πράξη το Ευαγγέλιο και την πίστη τους βίωμα….