Υπάρχουν φορές στην ζωή μας που καλούμαστε να δοκιμαστούμε όσο αντέχουν τα ανθρώπινα όριά μας. Όσο αντέχουν οι ώμοι κάθε ανθρώπου να σηκώσει τον δικό του σταυρό. Και όμως, ο σταυρός είναι ελαφρύς, διότι ο άνθρωπος δεν προχωράει μόνος του: τον συνοδεύει ο ίδιος ο Χριστός. Το άπειρο έλεός Του μας ενδυναμώνει, και όταν λυγίζουμε από το βάρος του, ο Ίδιος μας στηρίζει και μας βοηθάει να τον σηκώσουμε μέχρι το τέλος.

Δεν μιλάω από θεωρητική γνώση, αλλά από προσωπική μαρτυρία. Έχω τη μεγάλη ευλογία να είμαι μάνα ενός παραπληγικού παιδιού, με νοητική υστέρηση.  Έγραψα αυτό το βιβλίο και απευθύνομαι στους γονείς που έχουν παιδιά με ειδικές ανάγκες, αλλά και γενικότερα σε όλους εκείνους που έχουν να διακονήσουν ανθρώπους με αναπηρία ή οποιαδήποτε αρρώστια, ή να φροντίζουν ηλικιωμένους. Αγάπη και υπομονή. Τη χαρά που τους δίνουμε την εισπράττουμε πολλαπλάσια, και μαζί με αυτήν δεχόμαστε και το Έλεος του Θεού.

Ο Νικολάι, ένα επιτυχημένο στέλεχος μιας τράπεζας, μετά από μια λαμπρή σταδιοδρομία, αντιμετωπίζει διάφορα προβλήματα. Μια ηλικιωμένη γυναίκα, η θεία Αλιόνα, που τον ανέθρεψε από τη στιγμή που έμεινε ορφανός και από τους δύο γονείς του, του προτείνει να συμμετάσχει σε μια πορεία 170 χιλιομέτρων μέσα στα αφιλόξενα πελώρια δάση, στους βάλτους και στα ποτάμια της Ρωσίας που γίνεται κάθε χρόνο από τον 13ο αιώνα. Με δισταγμό αρχικά και από αγάπη προς την θεία Αλιόνα, την απλή αυτή χωρική που λόγω μιας αναπηρίας δεν μπόρεσε ποτέ να συμμετέχει σ’ αυτή τη μακρά λιτανεία, ο Νικολάι αποδέχεται την πρόταση. Θα τα καταφέρει να φτάσει ως το τέλος; Τι αλλάζει μέσα του καθώς βλέπει ανθρώπους από όλη τη Ρωσία να μεταφέρουν την εικόνα του αγίου Νικολάου στα χέρια τους αλλά και όταν μαθαίνει την κρυφή περιπέτεια του παππού του που ως τότε αγνοούσε. Το βιβλίο διανθίζεται με πολύ εκφραστικές φωτογραφίες του Ρώσου φωτογράφου Αλεξέϊ Μιάκισεφ.