Τα Ωραιότερα Χριστούγεννα

Ο μικρός ήρωας της ιστορίας μάς μεταφέρει στην πολιτεία της αγάπης, τη Νέα Πόλη του Μεγάλου Βασιλείου. Εκεί όπου ο Μέγας Βασίλειος έδωσε ένα μεγάλο παράδειγμα έμπρακτης αγάπης προς τα ορφανά, τους ασθενείς, τους ηλικιωμένους, τους ταξιδιώτες και έγραψε μια λαμπρή σελίδα στην ιστορία της κοινωνικής πολιτικής. Το βιβλίο συνοδεύεται από μια πρωτότυπη πολύχρωμη κατασκευή γεμάτη από επιβλητικά κτίρια, αλλά και φιγούρες αγίων, παιδιών, ιατρών, νοσοκόμων, εμπόρων, ταξιδευτών, τεχνιτών και στρατιωτών. Κατασκευάζοντας την Βασιλειάδα τα σύγχρονα παιδιά θα συναντήσουν τον μικρό ήρωα, θα περπατήσουν μαζί του ανάμεσα στους δρόμους της θαυμαστής αυτής πολιτείας και θα ζωντανέψουν τις ιστορίες, που θα πλάσουν με τη φαντασία τους. Παράλληλα θα συνειδητοποιήσουν την πραγματική διάσταση της δράσης του Αγίου Βασιλείου που ξεπερνά τον καταναλωτισμό και τον εγωκεντρισμό. Μία πολύ όμορφη έκδοση με την υπογραφή της Άννας Ιακώβου και του εικονογράφου Σπύρου Γούση.

Ένα καλογραμμένο παιδικό διήγημα από τη Δήμητρα Σταύρου με ήρωες δύο σύγχρονα παιδιά και εικονογράφηση του Σπύρου Γούση. Λευκωπά σύννεφα μια έκρυβαν και μια φανέρωναν τον θαμπό ήλιο. Το μικρό καράβι έπλεε εις τον μέγαν και απλωτόν αιγιαλόν, ανάμεσα εις αγρίους θαλασσοπλήκτους βράχους, για να φωτίσει και αγιάσει τα αφώτιστα κύματα. Ο Φώτης μαζί με τους άλλους κολυμβητές προετοιμαζόταν στην ακτή για τη βουτιά του. Έκανε τον σταυρό του και βούτηξε τα πόδια του στο ακροθαλάσσι. Έκανε κρύο, αυτή ήταν η αλήθεια. Ξαφνικά όμως του ήρθε μια παράξενη ορμή και μάλωσε- από μέσα του- το κρύο νερό σαν να ήταν ζωντανός άνθρωπος: “Άκου να δεις! Εγώ θα κολυμπήσω και θα πάω στον σταυρό, ό,τι και αν λές εσύ! Είτε τον πιάσω τελικά, είτε δεν τον πιιάσω, θα πάω στον σταυρό”. Κι ένιωσε σαν να ντράπηκε από τη μεριά του το νερό και σαν να ανέβασε λίγο τη θερμοκρασία του, σαν να ζεστάθηκε. Λες αυτό να εννοούσε ο νονός Χρήστος, όταν έλεγε πως δεν βουτάει μόνον και μόνον για να πιάσει τον σταυρό;