Καλημέρα με τον Μέγα Βασίλειο… τον δικό μας Αϊ-Βασίλη

ΜΩΡΑΙΤΟΥ ΠΗΝΕΛΟΠΗ Ήταν Σάββατο του Λαζάρου και η βιτρίνα του παιχνιδάδικου ήταν στολισμένη με μεγάλα πλαστικά κόκκινα αβγά, άσπρα χνουδωτά κουνελάκια, πολύχρωμα φαναράκια και όλων των ειδών τις πασχαλινές λαμπάδες, που καμάρωναν στολισμένες με κορδέλες, λουλούδια, καραβάκια, κουκλιά και ό,τι μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου. Ανάμεσά τους στριμωγμένο σε μια γωνιά ένα κίτρινο χλωμό κεράκι πρόβαλε δειλά το…

Ένα χωριό πλάι σ’ ένα ποτάμι, ένας νερόμυλος κι ένας μυλωνάς που τραγουδούν. Μα ο χειμώνας φώλιασε στις καρδιές και στη φύση και η Άνοιξη, παρόλο που το πασχα πλησίαζε, αρνιόταν να φανεί. Και μόνο όταν άνοιξαν οι δρόμοι της αγάπης, φύτρωσε η πρώτη παπαρούνα κι ήρθε η Άνοιξη και το πασχα. Η Άνοιξη και το πασχα της αγάπης!