Στό τελευταῖο βιβλίο τῆς Κ. Δια­θήκης, τήν Ἀποκάλυψη τοῦ ᾿Ιωάν­νου, ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ προβάλλει μέ ὅλη τή θριαμβευτική της μορφή.

Δυστυχῶς ὅμως τό ὑπέροχο βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως δέν ἔχει μελετηθεῖ ὅσο καί ὅπως πρέπει ἀπό τό πλήρωμα τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Στήν ἐργασία αὐτή, προσπαθήσαμε νά μήν ἐκθέσουμε δικές μας ἑρμηνεῖες ἤ ἀπόψεις, ἀλλά μόνο τίς θέσεις τῶν θεοφόρων Πατέρων. Ζητήσαμε ἐπίσης καί τή χειραγωγία ἐκκλησιαστικῶν συγγραφέων καί ἱερῶν ἑρμηνευτῶν.

῎Εχοντες βαθύτατη συναίσθηση τῆς ἀνεπάρκειας καί τῆς πτωχείας μας, τολμήσαμε νά προσεγγίσουμε τό προφητικό κείμενο τῆς ᾿Αποκαλύψεως μέ ἅγιο φόβο, εὐλάβεια καί ἀπόλυτο σεβασμό πρός τό λόγο τοῦ ᾿Αποστόλου «μακάριος ὁ ἀναγινώσκων καί οἱ ἀκούοντες τούς λόγους τῆς προφητείας καί τηροῦντες τά ἐν αὐτῇ γεγραμμέ­να» (᾿Αποκ. α´ 3). Παρόλα τά ἀσυνήθιστα, βαθύτατα καί ἀ­­πρόσιτα μυστήρια πού κρύβουν οἱ σελίδες της μᾶς δίνει θάρ­ρος ὁ μα­καρισμός αὐτός καί μᾶς κάνει νά τή μελετοῦμε μέ ἀγαπητική διάθεση, ἱερό πόθο, σιωπή καί θερμή προσευχή στόν Τριαδικό Θεό, πού ἀποκάλυψε στόν ἀγαπημένο του μαθητή τά φοβερά αὐτά μυστήρια. Προχωρήσαμε δέ στή σύνταξη τῶν ἀναλυτικῶν εἰσαγωγῶν γιά τό κάθε κεφάλαιο καί μέ τό φόβο τῆς ἀρᾶς, τήν ὁποία διατυπώνει ὁ θεόπτης τῶν ἀρρήτων μυστηρίων τοῦ Θεοῦ ᾿Ιωάννης στό τέλος τοῦ τελευταίου κεφαλαίου τῆς ᾿Αποκαλύψεως (βλ. ᾿Αποκ. κβ´ [22] 18, 19).

Σκαλιστό δίχρωμο (μπρούτζινο-νίκελ) οικιακό θυμιατό. Ύψος: 18 cm