Πηγή τῆς ψευδοῦς θρησκείας εἶναι ἡ ἀνικανότητα νά χαρεῖς, ἤ μᾶλλον ἡ ἄρνηση τῆς χαρᾶς, ἐνῶ ἡ χαρά εἶναι ἀπόλυτα οὐσιώδης ἐπειδή, δίχως ἀμφιβολία, ἀποτελεῖ καρπό τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Δέν μπορεῖ κάποιος νά γνωρίζει ὅτι ὑπάρχει Θεός καί νά μή χαίρεται. Μόνο σέ σχέση μέ τή χαρά, ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ καί ἡ ταπείνωση εἶναι σωστά, γνήσια καί καρποφόρα. Ἔξω ἀπό τή χαρά, ὅλα γίνονται δαιμονικά, μιά βαθύτερη διαστροφή κάθε θρησκευτικῆς ἐμπειρίας. Μιά θρησκεία φόβου. Θρησκεία τῆς ψευτοταπείνωσης. Θρησκεία τῆς ἐνοχῆς: τά πάντα εἶναι πειρασμοί καί παγίδες – ὄντως πολύ δυνατοί, ὄχι μόνο στόν κόσμο, ἀλλά καί μέσα στήν Ἐκκλησία. Οἱ «θρησκευόμενοι» ἄνθρωποι, κατά κάποιο τρόπο, βλέπουν τή χαρά μέ ὑποψία.
Σκέφτομαι πώς ὁ Θεός θά συγχωρήσει τά πάντα ἐκτός ἀπό τήν ἔλλειψη χαρᾶς. Τό ὅτι ξεχνᾶμε πώς ὁ Θεός δημιούργησε καί ἔσωσε τόν κόσμο. Ἡ χαρά δέν εἶναι ἕνα ἀπό τά «συστατικά» τοῦ Χριστιανισμοῦ, εἶναι ὅμως ὁ τόνος τοῦ Χριστιανισμοῦ πού διαπερνᾶ τά πάντα – πίστη καί ὅραμα. Ὅπου δέν ὑπάρχει χαρά, ὁ Χριστιανισμός γίνεται φόβος καί συνεπῶς βασανιστήριο. Γνωρίζουμε σχετικά μέ τήν κατάσταση πτώσεως ὅπου βρίσκεται ὁ κόσμος μας, μόνο ἐπειδή γνωρίζουμε τήν ὑπέροχη δημιουργία του καί τή σωτηρία του ἀπό τόν Χριστό. Ἡ γνώση τοῦ πεπτωκότος κόσμου δέν μπορεῖ νά σκοτώνει τή χαρά, ἡ ὁποία πάντοτε ἐκρέει σ’ αὐτόν τόν κόσμο, συνεχῶς ὡς μία «χαρμολύπη».

Μια ακόμη περιπέτεια περιμένει τα αγαπημένα εγγόνια του τετραπέρατου παππού Δημήτρη. Αυτή τη φορά, η βόλτα τους θα είναι διαφορετική. Ο παππούς δεν θα τα κρατήσει απλά από το χέρι μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους, αλλά θα τους μάθει όλα τα μυστικά για να βαδίζουν με ασφάλεια στους δρόμους της πόλης. Θα τους εξηγήσει ποιος έχει προτεραιότητα, πότε μπορούν να κατεβαίνουν από το πεζοδρόμιο, γιατί υπάρχουν φανάρια… Με απλά λόγια, θα τους διδάξει όλους τους κανόνες για τους πεζούς που -εδώ που τα λέμε- ακόμη και εμείς οι μεγάλοι πολλές φορές παραβαίνουμε μέσα στη βιάση και στο όνομα της εμπειρίας μας.

Η Άντα Γανώση γράφει και εικονογραφεί μια ιστορία τρυφερή και απόλυτα κατανοητή, μέσω της οποίας θα βοηθήσει τα παιδιά να περπατούν με ασφάλεια στην πόλη. Αλλά και να είναι ελεύθερα, αφού μ’ αυτές τις καινούριες γνώσεις θα κερδίσουν την εμπιστοσύνη των γονιών τους, κάνοντας τα πρώτα αυτόνομα βήματά τους χωρίς εποπτεία. Σ’ αυτή την προσπάθεια, βασικό ρόλο θα παίξουν και οι δραστηριότητες στο τέλος του βιβλίου: Ένας διασκεδαστικός τρόπος να αφομοιώσουν οι μικροί αναγνώστες όλα όσα έμαθαν.
Και, έτσι, φτάνοντας στην τελευταία σελίδα, να μπορούν να πράττουν αυτό που λέει το τραγούδι που σκαρφίστηκε ο παππούς Δημήτρης:

Κοιτάζω δεξιά,
κοιτάζω αριστερά,
ακούω προσεχτικά.
Και μόνο όταν τα αμάξια
είναι μακριά,
περνάω γρήγορα
και σταθερά.

Οι μικροί αναγνώστες θα ταξιδέψουν μέσα στον χρόνο από την Άλωση ως τα σήμερα και θα γνωρίσουν από κοντά τους γενναίους του Γένους που αγωνίστηκαν για τον Σταυρό και την Ελευθερία. Eίναι μια έκδοση που περιλαμβάνει κείμενα τόσο σε πεζό όσο και σε έμμετρο λόγο κατάλληλη και για διοργάνωση παιδικών γιορτών στο σχολείο και στο κατηχητικό. Ηλικία 9-12