Στο βιβλίο αυτό, που αποτελεί το πρώτο μέρος μιας τριλογίας, περιγράφονται οι σκληρές και απάνθρωπες, πολλές φορές, συνθήκες ζωής μιας μεσοαστικής χριστιανικής οικογένειας όπως τις έζησαν και τις είδαν τα μάτια ενός εντεκάχρονου παιδιού, καθώς και οι τραγικές ιστορίες μερικών άλλων ανθρώπων, κυρίως παιδιών της Αθήνας, στη διάρκεια του ανελέητου χειμώνα του 1941-42.

“Όπως ήμουν καθιστή πολλή ώρα, έκλεισα για λίγο τα μάτια μου και με πήρε ο ύπνος. Είδα τότε ένα όνειρο, από το οποίο ξύπνησα συγκλονισμένη. Ονειρεύτηκα μια νέα καλόγρια με γλυκύτατο πρόσωπο. […]
– Βασιλική, σ’ ευχαριστώ.
– Ποια είσαι, αδελφούλα μου; Και τι σου έχω κάνει και μ’ ευχαριστείς; τη ρώτησα έκπληκτη.
– Είμαι η Ολυμπία, η ηγουμένη του μοναστηριού, που έκαψαν οι πειρατές, μου απάντησε και συνέχισε: Σ’ ευχαριστώ, που έπλυνες τα κοκκαλάκια μου και τα ‘βρεξες με τα δάκρυά σου. Αν ήξερες, Βασιλική, τι φριχτούς πόνους είχα υποστεί, θα σπάραζε η καρδιά σου.
Εγώ αμέσως σαν να πετάχθηκα όρθια, την αγκάλιασα, τη φιλούσα κι έκλαιγα μ’ αναφιλητά…”
Η Βασιλική Ράλλη, η γυναίκα που αξιώθηκε να παραστεί στις ιερές ευρέσεις Νικολάου, Ραφαήλ, Ειρήνης και, των συν αυτοίς αγίων μαρτύρων της Μυτιλήνης, μας μιλά για μία ακόμη οσιομάρτυρα, την αγία Ολυμπία. Η ίδια η αγία της αποκάλυψε την ιστορία του μοναστηριού της στα δύσκολα χρόνια της Δ’ Σταυροφορίας, το μαρτύριό της στα χέρια βάναυσων πειρατών και, τέλος, την καθοδήγησε στην αποκάλυψη του μαρτυρικού και θαυματουργού λειψάνου της.

Ανακαλώ στη μνήμη μου μια σκηνή που θεωρώ καθοριστική. Μόλις είχα τελειώσει το λύκειο και οι αναζητήσεις ήταν έντονες. Ένα βράδυ βγήκαμε περίπατο με έναν πολύ καλό φίλο, τότε δευτεροετή φοιτητή της Νομικής. Συζητήσαμε αρκετά. Μέχρι τότε δεν είχα και τόσο καλή σχέση με το βιβλίο. Γυρίζοντας στο σπίτι του με παρότρυνε να αλλάξω στάση απαριθμώντας μου τα πολλαπλά οφέλη από τη μελέτη. Όταν είδε ότι πείστηκα, μου δάνεισε ένα βιβλίο από τη βιβλιοθήκη του. Το διάβασα άπληστα, γιατί ήταν πολύ ενδιαφέρον. Ήταν η αρχή. Είδα πόσο είχε δίκιο και εγώ κατάλαβα πως ακόμα και ένα καλό βιβλίο μπορεί να σου ανοίξει δρόμους.
Παρατήρησα ότι ο φίλος μου είχε αρκετές υπογραμμίσεις και σημειώσεις, όλες με μολύβι. Σε επόμενη συνάντησή μας μου εξήγησε πως το μολύβι το ξανασβήνεις, αντίθετα με το μελάνι που μένει ανεξίτηλο. Και το βιβλίο καταστρέφεται. Μου τόνισε μάλιστα πως “όταν διαβάζεις, το μολύβι πρέπει να είναι δίπλα σου. Αργότερα όταν θέλεις να το φρεσκάρεις στη μνήμη σου και δεν έχεις χρόνο να το ξαναδιαβάσεις, θα σε βοηθούν πολύ οι σημειώσεις”.

Ανακαλώ στη μνήμη μου μια σκηνή που θεωρώ καθοριστική. Μόλις είχα τελειώσει το λύκειο και οι αναζητήσεις ήταν έντονες. Ένα βράδυ βγήκαμε περίπατο με έναν πολύ καλό φίλο, τότε δευτεροετή φοιτητή της Νομικής. Συζητήσαμε αρκετά. Μέχρι τότε δεν είχα και τόσο καλή σχέση με το βιβλίο. Γυρίζοντας στο σπίτι του με παρότρυνε να αλλάξω στάση απαριθμώντας μου τα πολλαπλά οφέλη από τη μελέτη. Όταν είδε ότι πείστηκα, μου δάνεισε ένα βιβλίο από τη βιβλιοθήκη του. Το διάβασα άπληστα, γιατί ήταν πολύ ενδιαφέρον. Ήταν η αρχή. Είδα πόσο είχε δίκιο και εγώ κατάλαβα πως ακόμα και ένα καλό βιβλίο μπορεί να σου ανοίξει δρόμους.
Παρατήρησα ότι ο φίλος μου είχε αρκετές υπογραμμίσεις και σημειώσεις, όλες με μολύβι. Σε επόμενη συνάντησή μας μου εξήγησε πως το μολύβι το ξανασβήνεις, αντίθετα με το μελάνι που μένει ανεξίτηλο. Και το βιβλίο καταστρέφεται. Μου τόνισε μάλιστα πως “όταν διαβάζεις, το μολύβι πρέπει να είναι δίπλα σου. Αργότερα όταν θέλεις να το φρεσκάρεις στη μνήμη σου και δεν έχεις χρόνο να το ξαναδιαβάσεις, θα σε βοηθούν πολύ οι σημειώσεις”.

Οι άγιοί μας, καθώς και οι μεγάλοι Γέροντες και ασκητές, ήταν κι αυτοί κάποτε παιδιά! Στην νότια Κρήτη, εκεί που τα Αστερούσια Όρη βρέχουν τα πόδια τους στο Λιβυκό Πέλαγος, υπάρχει ένα μικρό μοναστήρι της Παναγίας περιλάλητο στα πέρατα του κόσμου. Είναι η Ιερά Μονή Κουδουμά. Ελάτε να γνωρίσουμε τα παιδικά χρόνια των αγίων Παρθενίου και Ευμενίου, που ήταν αδέλφια και που με τη χάρη της Παναγίας χτίσανε το μοναστήρι αυτό.

Σίγουρα τα θαύματα σ΄ έναν μικρό αναγνώστη προκαλούν δέος. Στο βιβλίο, όμως αυτό τα θαύματα – κατά παράδοξο τρόπο – προκαλούν χαμόγελα. Απολαύστε τις χαριτωμένες ιστορίες με πρωταγωνιστές αγίους και αγίους Γέροντες και γελάστε, έτσι όπως γελάει και ο ουρανός. To βιβλίο συνοδεύεται από ένα πλούσιο ηχητικό δίσκο με μουσική επιμέλεια του Στέφανου Δορμπαράκη.