Πολλά μας χωρίζουν σήμερα από την πρώτη εκκλησία. Ένα όμως από αυτά που μας ενώνουν είναι το επιτακτικό αίτημα κατήχησης των ενηλίκων. Σε μια κοινωνία που είναι βασικά άθρησκη ή ενάντια στον Χριστιανισμό και το σημερινό κοινωνικό του πρόσωπο, η ανάγκη για να κατανοήσουμε τι σημαίνουν τα ιερά και τα όσια της θρησκείας μας επανέρχεται δριμύτερη.
Η Μεγάλη Σαρακοστή αποτελεί την προετοιμασία για τη δική μας “διάβαση”, το δικό μας “Πάσχα”, την νέα μας εν Χριστώ ζωή. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στον πρόλογο του βιβλίου:
«H σύντομη τούτη ερμηνεία της Μεγάλης Σαρακοστής γράφτηκε για όλους εκείνους που λαχταρούν μια βαθύτερη κατανόηση της λειτουργικής παράδοσης της Εκκλησίας και μια πιο συνειδητή συμμετοχή στη ζωή της… Η περίοδος αυτή είναι ένα σχολείο μετάνοιας στο οποίο κάθε χριστιανός οφείλει να μπαίνει κάθε χρόνο για να καταφέρει να εμβαθύνει στην πίστη του, να την επανεκτιμήσει και, αν είναι δυνατόν, ν’ αλλάξει τη ζωή του. Είναι μια υπέροχη προσκυνηματική πορεία προς τις πηγές της ορθόδοξης πίστης, είναι μια εκ νέου ανακάλυψη του ορθόδοξου τρόπου ζωής».

Δεν ξέρεις πότε ήταν η τελευταία φορά που κατάφερες να χαλαρώσεις. Δεν ξέρεις πότε ήταν η τελευταία φορά που χρόνος υπήρξε για σένα.
Δουλειά, πληρωμές, σπίτι, οικογένεια, παιδιά, μαγειρέματα και καθαριότητες, αρρώστιες, διαβάσματα, γιατροί… Είναι μόνο ελάχιστα από αυτά τα οποία καλείσαι να ολοκληρώσεις κάθε μέρα…
Θα σου πω μια ιστορία όμως, Άνθρωπε…
Ήταν κάποτε μια κανάτα, που πολύ αγαπούσε τα ποτήρια της… Και φρόντιζε πάντα, πάντα να τα έχει γεμάτα με νερό…
Έκανε όμως ένα λάθος η κανάτα. Ξέχασε κάποια στιγμή να πάει η ίδια να ξαναγεμίσει. Και άδειασε η κανάτα… Άδειασε προσπαθώντας να στάξει και την τελευταία της σταγόνα στα ποτήρια της εκείνα…
Αν δεν έχεις χρόνο, Άνθρωπε, δημιούργησε… Και ας μείνει και κάτι τις για λίγο πίσω… Μη νιώθεις τύψεις γι’ αυτό. Το έχεις ανάγκη για να συνεχίσεις να προσφέρεις.
Ειδάλλως θα έρθει η στιγμή, εκείνη η στιγμή, Άνθρωπε… που καμιά δουλειά δεν θα ξανατελειώσει, καμιά πληρωμή δεν θα καλυφθεί, κανένα σπίτι δεν θα είναι πια τακτοποιημένο…
Θα έρθει η στιγμή που κανείς δεν θα ‘ναι εκεί, τα παιδιά σου να φροντίσει..

“Η αγάπη του Θεού μας χρειάζεται. Κι όταν αγαπούμε τον Θεό, αγαπούμε και τον πλησίον.
Εκεί είναι η πηγή απ’ όπου όλα πηγάζουν. Ο άνθρωπος αισθάνεται ότι πετά στον ουρανό, ότι έχει φτερά και πετά, όταν έχει αγάπη Θεού, όταν αγαπά. Δεν μπορεί να κάνη καλό έργο χωρίς αγάπη. Πως θα βοηθήσουμε κάποιον, αν δεν τον αγαπούμε; Όποιος αγαπά τον Θεό, υποχρεωτικά θα αγαπά και τους ανθρώπους. Για την αγάπη δεν χρειάζεται να πληρώσουμε, δεν χρειάζεται να πάμε ταξείδι να τη βρούμε. Δωρεά είναι η αγάπη”.