ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Πρόλογος… 5
Α΄ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ
Ὁ ἄρτος πού ἔγινε πέτρα… 11
Ἡ εὐχή τῆς ἀναφορᾶς… 12
Ἡ ἀναγκαιότητα τῆς θείας μεταλήψεως… 14
Ὁ ἅγιος Τύχων καί τά σταφύλια… 16
Τό θαῦμα τῆς Ὀρθοδοξίας… 17
Ἡ νίκη τοῦ Χριστοῦ… 18
Σαρανταλείτουργο «ὑπέρ ὑγείας»… 19
«Βοήθεια τῶν ἀβοηθήτων»… 21
Ἡ ἀνακούφιση τοῦ φυλακισμένου… 23
Σημεῖα θαυμαστά… 24
Νίκη κατά τῶν δαιμόνων… 25
Ἡ τιμωρία τοῦ Τούρκου… 26
Ἡ ἀξία τῆς προσκομιδῆς… 27
Σαρανταλείτουργο «ὑπέρ ἀναπαύσεως»… 29
Ἡ ἀκαταμάχητη δύναμη… 33
Ἡ θεία λειτουργία καί τά σύκα     35
Ὁ μέθυσος ἱερέας     35
Β΄ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΑΙΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥ
Ὁ πλανεμένος ἀναχωρητής… 41
Ὁ δύσπιστος μοναχός… 42
Ἡ θεόσαρκη μερίδα… 44
Ἡ ἐμφάνιση τῆς Θεοτόκου… 46
Ἡ ὀπτασία τοῦ Σαρακηνοῦ… 48
Ἡ «ἁμαρτία» τοῦ γερο-Αὐγουστίνου… 50
Μιά πειστική ἀπόδειξη… 51
Τό δεσποτικό Αἷμα… 53
Γ΄ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΣΤΗ ΓΗ
Φῶς καί φωτιά… 57
Οὐράνιοι φύλακες… 59
«Φλεγόμενος καὶ μὴ καταφλεγόμενος»… 60
Ἡ πύρινη σκέπη… 61
Ἄγγελοι συλλειτουργοί… 62
Ἰσοδύναμες ἁμαρτίες… 65
«Τῶν θυρῶν κεκλεισμένων»… 66
«Διὰ χειρὸς ἀγγέλου»… 67
Ἡ θεία Κοινωνία πού βλάστησε στάχυα… 68
«Δικαίῳ νόμος οὐ κεῖται»… 69
Ὁ συκοφαντημένος ἐπίσκοπος… 70
Ἡ διόρθωση τῆς παρατυπίας… 72
Ἡ δοξολογία τῆς κτίσεως… 73
Ὁ ὅσιος Θεόδωρος καί ὁ ἅγιος Ἄρτος… 74
Ἡ ὁσία Ἀθανασία Αἰγίνης… 75
«Ὡς φλὸξ πυρός»… 77
Ἡ μεταστροφή ἑνός ἀπίστου… 77
Ὁ ὁλόφωτος λειτουργός… 79
Ὁ Κύριος «ἐν δόξῃ»…     80
Ὁ παράξενος λειτουργός… 82
Ἡ ἁγία τράπεζα στίς φλόγες… 83
«Προσφέρων καὶ Προσφερόμενος»… 85
Ἕνας σύγχρονος λειτουργός ἅγιος… 86
Λειτουργικά βιώματα… 89
Παράδοξο σημεῖο… 90
Χαρισματικές καταστάσεις… 91
Συλλειτουργός ἁγίων… 93
Ὁ οὐράνιος διάκονος… 95
Θαυμαστή θεοπτία… 96
Ἐμπειρίες ἑνός ταπεινοῦ λευίτη… 97
Τό χάρισμα τῆς προσευχῆς… 101
«Τὰ ἄνω τοῖς κάτω συλλειτουργεῖ»… 102
Ὁ συλλειτουργός τῆς Ἁγίας Τριάδος… 103
Ποιός Τόν πλήγωσε…… 105
Οἱ πύρινες φλόγες… 106
Φωνή ἀπό τό πετραχήλι… 107
Ἱερατικό συλλείτουργο… 107
Δ΄ ΑΞΙΟΙ ΚΑΙ ΑΝΑΞΙΟΙ
Ὁ παρήκοος ὁσιομάρτυρας… 111
«Ἀξίως προσέλθετε»… 114
Τό πάθημα τοῦ διακόνου… 115
Ἡ καθαρτική θεία δύναμη… 117
Ὁ λειτουργός, ἀγωγός τῆς χάριτος… 118
Φωτεινά καί κατάμαυρα πρόσωπα… 119
«Μὴ παίζετε ἐν οὐ παικτοῖς»… 120
Ὁ ἀετός… 121
Οἱ δύο χῆρες… 122
Οἱ κακότροπες ἀσκήτριες… 124
Ἡ τιμωρία καί ἡ λύτρωση… 126
Ὁ λειτουργός ἄγγελος… 128
Ἡ ἀμετανόητη γυναίκα… 129
«Πῦρ καταναλίσκον»… 130
Ἡ ἄδεια λαβίδα… 131
Θαυμαστές ἀλλοιώσεις… 132
Ὁ ἀνάξιος ἑτοιμοθάνατος… 132
Ε΄ ΝΟΣΩΝ ΠΟΛΥΤΡΟΠΩΝ ΑΛΕΞΙΤΗΡΙΟΝ
Ἡ θεία Κοινωνία καί τό δαιμόνιο… 137
Τό μολυσμένο νάμα… 139
Ἡ κατάλυση τοῦ φιδιοῦ… 140
«Εἰς ἴασιν ψυχῆς τε καὶ σώματος»… 141
Τό θαυματουργό φάρμακο… 145
Θαυμαστή θεραπεία… 147
Ἀπό τό στόμα τοῦ λεπροῦ… 148
Θεραπεία «αἱμορροούσης»… 149
Τά κουταλάκια καί ἡ λαβίδα… 149
«Ὁ τρελλός»… 150
Ἡ θεία Κοινωνία θαυματουργεῖ… 151
Θεραπεία μικροῦ παιδιοῦ… 153
Ὁ δύσπιστος γιατρός… 153
Ἡ «ἰατρική» τῆς Ἐκκλησίας… 155

Ὁ δεύτερος τόμος ἑνός ἀνθολογήματος ὁμιλιῶν τοῦ δεινότερου ἐκκλησιαστικοῦ ρήτορα ὅλων τῶν αἰώνων, τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Ὕφος ζωηρό, εἰκόνες συναρπαστικές καί λογοτεχνικότητα ἀπαράμιλλη χαρακτηρίζουν τόν χειμαρρώδη λόγο τοῦ μεγάλου ἱεράρχη, πού συνεπαίρνει, διδάσκει, σωφρονίζει, ὁδηγεῖ σέ μετάνοια. Τοῦ χρυσοῦ αἰώνα ἡ χρυσή φωνή σάν ἡλιαχτίδα ἐλπίδας περνάει μέσ’ ἀπό τά μαῦρα σύννεφα τῆς ζοφερῆς ἐποχῆς μας καί μεταδίδει στίς ἀνήσυχες καί καλοπροαίρετες ψυχές τό φῶς τῆς πίστεως, τῆς ἀλήθειας, τῆς ζωῆς.