Όσα αναφέρονται σε αυτό το μικρό βιβλίο ως συμβουλές του Αγίου Πορφυρίου προς την συγγραφέα, ως σύζυγο και μητέρα, δεν είναι συμβουλές που έλεγε ο Γέροντας αδιάκριτα σε όλες τις χριστιανές. Τις είπε σε μια ψυχή που έκρινε ότι μπορούσε να τις καταλάβει και να ωφεληθεί από αυτές. Δημοσιεύονται με δισταγμό και με την ευχή και την ελπίδα να μην παρεξηγηθούν αλλά να κατανοηθούν σωστά.

Mια χαριτωμένη ιστορία κατάλληλη για παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας. Μια παρέα παιδιών ζει ανέμελα τις χαρές της θάλασσας και παίζει μ’ ένα μικρό δελφινι που εμφανίζεται συχνά κοντά στο πανέμορφο ξωκκλήσι του Αγίου Νικολάου. Όταν όμως μια μέρα ένα από τα αγόρια της παρέας χάνει τον βαπτιστικό του σταυρό, το δελφινι αποδεικνύεται και ένας αληθινός και αφοσιωμένος φίλος. Η ιστορία καλλιεργεί στα παιδιά τις έννοιες της ελπίδας, της φιλίας, της αλληλοβοήθειας και αφήνει να διαφαίνεται με διακριτικό τρόπο ο θαυμαστος τρόπος με τον οποίο συμβαίνουν τα πράγματα στη ζωή μας. Η γραφή του Νίκου Βαλβαζάνη είναι απλή και γλαφυρή και αγγίζει τα παιδιά με μεγάλη αμεσότητα. Η πλούσια και χαριτωμένη εικονογράφηση της Αγγελικής Δελεχά διανθίζει με αρμονικό τρόπο το ωραίο κείμενο.

O άγιος Θεοφάνης o Έγκλειστος (1815-1894) γεννήθηκε στο Τσερνάβσκ, κοντά στο Ορλώφ, στην κεντρική ρωσική επαρχία του Βιάτκα. Σπούδασε στη Θεολογική Ακαδημία του Κιέβου. Το 1847 εστάλη να υπηρετήσει για επτά χρόνια στην Παλαιστίνη, την Κωνσταντινούπολη και την Μέση Ανατολή, ως μέλος της Ορθόδοξης Ιεραποστολής των Αγίων Τόπων. Το 1859 χειροτονήθηκε επίσκοπος. Υπηρέτησε επί τέσσερα χρόνια στην Έδρα του Ταμπώφ…

Για τον μακαριστό γέροντα Παΐσιο έχουν δημοσιευθή από διαφόρους πολλά, τα οποία πραγματικά ωφέλησαν και τον έκαναν περισσότερο γνωστό. Αλλά όσα κυκλοφόρησαν αναφέρονται κυρίως στην διδασκαλία και στα θαύματά του με ελάχιστα βιογραφικά στοιχεία. (…] Όσο ζούσε ο π. Παΐσιος δεν είχαμε την πρόνοια με τον Γέροντά μας να κρατήσουμε σημειώσεις, να τον μαγνητοφωνήσουμε, να τον φωτογραφήσουμε ή να συλλέξουμε στοιχεία και πληροφορίες με σκοπό να τον βιογραφήσουμε. Μάς γέμιζε η παρουσία του, μάς αρκούσε μόνο να τον βλέπουμε και να τον ακούμε. Ίσως θεωρηθή παράλειψή μας, αλλά έχουμε ήσυχη την συνείδησή μας ότι δεν κάναμε κάτι που θα στενοχωρούσε τον Γέροντα.
Το μόνο εφόδιο ήταν λίγες σημειώσεις από απαντήσεις του σε προσωπικές ερωτήσεις για πνευματικά θέματα καθημερινού αγώνος. Ο Γέροντας ανέφερε σε αυτές παραδείγματα από τους δικούς του αγώνες, υπερφυσικά γεγονότα και δαιμονικούς πειρασμούς. Κυρίως βασιστήκαμε σε όσα διέσωσε η μνήμη μας, πολλά από τα οποία ακούσαμε όχι μια φορά. Τα λόγια του, που είχαμε κρυμμένα ή μάλλον γραμμένα στην καρδιά μας, τα μεταφέρουμε τώρα στο χαρτί προς κοινήν ωφέλειαν των αδελφών μας. [