Το βιβλίο αυτό είναι μόνο μια μικρή προσπάθεια, ένα χέρι βοή-θειας και συμπαράστασης στα νέα παιδιά, που ανοίγονται στη ζωή, γραμμένο με ατέλειες, αλλά με πολύ πόνο και αγάπη. Είναι ένα βιβλίο γραμμένο για σας, αγόρια και κορίτσια, και ελπίζω να σας βοηθήσει να περάσετε αυτή τη δύσκολη περίοδο της ζωής σας με περισσότερη επίγνωση και όσο γίνεται πιο ανώδυνα. Είναι αλήθεια πως οι μεγάλοι μιλούν για την εφηβεία, αλλά πολύ σπάνια σας μιλούν για τις ιδιαιτερότητες, τα προβλήματα, τις δυσκολίες αυτής της ηλικίας. Γνωρίζοντας κανείς έστω θεωρητικά και στοιχειωδώς τις δυσκολίες, είναι σίγουρο πως θα τις αντιμετωπίσει καλύτερα και δεν θα πέσει απ’ τα σύννεφα.

…Κάθε χρόνο και μία και δύο φορές θα επισκεπτόμουν το Όρος ν’αναπνεύσω τον αέρα του, ν’ακούσω τη φωνή του. Πολύ λίγο έως καθόλου με ενδιέφεραν οι αμύθητοι πολιτισμικοί θησαυροί του όρους. Αυτό που κυρίως με ενδιέφερε ήταν οι άνθρωποί του ή, καλύτερα, η αθέατη πλευρά του Όρους. Κάποια αφανή γεροντάκια που σε εντυπωσιάζουν με την απλότητα και την καλοσύνη, τη σαλότητα και την γνησιότητα, την ευγένεια αλλά και την τραχύτητα, την ελευθερία και την στενομυαλιά.
Μου άρεσε ιδιαίτερα και το επεδίωκα να ακούω τις διηγήσεις των Αγιορειτών, ειδικά των παλαιών. Μου άρεσε ο τρόπος που διηγούντο, έστω κι αν είχαν κάποια αφέλεια ή μάλλον παιδικότητα. Άλλωτε “των τοιούτων εστίν η βασιλεία των ουρανών..”
…Ας είναι λοιπόν τούτο το σημειωματάριο-ημερολόγιο ένα δίκαιο όφλημα στο “κλεινόν Όρος” και μια εκ βαθέων ευχαριστία στους αγιορείτες πατέρες που γνωρίσαμε και μας στήριξαν στα δύσκολα χρόνια της νιότης και όχι μόνο.