Τα κείμενα, απλά, άμεσα, γεμάτα ενθουσιασμό είναι της εκπαιδευτικού Αδαμαντίας Αλατάρη, ενώ η πλούσια εικονογράφηση της Αγγελικής Δελεχά. Ιστορία, γεωγραφία, θεολογικές και λαογραφικές αναφορές προσφέρονται στον αναγνώστη μέσα από μια ευχάριστη και ανάλαφρη αφηγηματική γραμμή. Η έκδοση εμπλουτίζεται με δύο χάρτες των ιερών προσκυνημάτων. …Εκεί στο κέντρο της Γης που οι αποστάσεις σε μεταφέρουν, σε συγκλονίζουν και σε σημαδεύουν. Εκεί που ακούγεται ο ψίθυρος της καρδιάς σου, εκεί που αισθάνεσαι το δάκρυ της ψυχής σου να στάζει αβίαστα, εκεί που τα Ουράνια…χαμηλώνουν! Εκεί στην Αγία Γη η Μαρία πατά για πρώτη φορά στη ζωή της τα Άγια χώματα, ακολουθώντας τα βήματα του Χριστού και μας μοιράζει όμορφες εικόνες γεμάτες ζωή και συναισθήματα. Μας συνοδεύει σ’ένα ταξίδι ονείρου και μας ακουμπά στην πραγματικότητα, σε μια γέφυρα Ζωής, που αγγίζει την παιδική και εφηβική ψυχή. Μας δημιουργεί την επιθυμία και την ανάγκη να βρεθούμε και εμείς Εκεί, προσκυνητές της αγάπης Του!…

“Όπως ήμουν καθιστή πολλή ώρα, έκλεισα για λίγο τα μάτια μου και με πήρε ο ύπνος. Είδα τότε ένα όνειρο, από το οποίο ξύπνησα συγκλονισμένη. Ονειρεύτηκα μια νέα καλόγρια με γλυκύτατο πρόσωπο. […]
– Βασιλική, σ’ ευχαριστώ.
– Ποια είσαι, αδελφούλα μου; Και τι σου έχω κάνει και μ’ ευχαριστείς; τη ρώτησα έκπληκτη.
– Είμαι η Ολυμπία, η ηγουμένη του μοναστηριού, που έκαψαν οι πειρατές, μου απάντησε και συνέχισε: Σ’ ευχαριστώ, που έπλυνες τα κοκκαλάκια μου και τα ‘βρεξες με τα δάκρυά σου. Αν ήξερες, Βασιλική, τι φριχτούς πόνους είχα υποστεί, θα σπάραζε η καρδιά σου.
Εγώ αμέσως σαν να πετάχθηκα όρθια, την αγκάλιασα, τη φιλούσα κι έκλαιγα μ’ αναφιλητά…”
Η Βασιλική Ράλλη, η γυναίκα που αξιώθηκε να παραστεί στις ιερές ευρέσεις Νικολάου, Ραφαήλ, Ειρήνης και, των συν αυτοίς αγίων μαρτύρων της Μυτιλήνης, μας μιλά για μία ακόμη οσιομάρτυρα, την αγία Ολυμπία. Η ίδια η αγία της αποκάλυψε την ιστορία του μοναστηριού της στα δύσκολα χρόνια της Δ’ Σταυροφορίας, το μαρτύριό της στα χέρια βάναυσων πειρατών και, τέλος, την καθοδήγησε στην αποκάλυψη του μαρτυρικού και θαυματουργού λειψάνου της.

Το μεγαλύτερο μέρος των προσώπων που ξαναζούν μέσα απ᾽ αυτό το βιβλίο αξιώθηκαν μιας ζωής πολύ πνευματικής, μέσα στο πνεύμα του Χριστού˙ υπήρξαν πραγματικές ενσαρκώσεις της ανείπωτης αγάπης του Θεού και των ανθρώπων. Ζώντας σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, η πλειονότητα απ᾽ αυτούς έζησε μέσα στους κόλπους κοινωνικών ομάδων. Άλλοι, απαντώντας σε μια μυστηριώδη κλήση, προτίμησαν να ζήσουν για ένα χρονικό διάστημα σαν αναχωρητές, χωρίς όμως ν᾽ απομονώνονται από τους επίγειους αδελφούς τους. Ξεπερνώντας με μια παραδειγματική αυταπάρνηση τις αδυναμίες και τα πάθη της ανθρώπινης φύσης, όπως επίσης και τους πειρασμούς του διαβόλου, καθένας γνώριζε με τον τρόπο του να συνενώνει την προσευχή με την υπακοή –αυτά τα δύο φτερά της πνευματικής απογείωσης– και μπόρεσε να δώσει συμβουλές, να γράψει και να θεσπίσει κανόνες που μένουν μέχρι τις μέρες μας σαν λαμπρές μαρτυρίες.