Εκεί θα δείς όλον τον Παράδεισο… Θά τόν διακρίνεις σε ένα φιλί, σε ένα χαμόγελο, σε μιά ματιά και μέσα στή διάφανη, λες, κοιλιά μιας μέλλουσας μητέρας, όπου ένα τόσο δα μωρό φωλιάζει, ζει και μεγαλώνει… Η καρδούλα του από την πρώτη στιγμή χτυπά, ώσπου……ώσπου νά γεννηθεί! Καί νά μας δείξει για άλλη μιά φορά τον Παράδεισο:στο φιλί του, στο χαμόγελό του, στη ματιά του… Οκτώ σηµερινές και τόσο πραγµατικές ιστορίες µας εµπιστεύεται µε πολλή αγάπη ο πατήρ Διονύσιος Ταµπάκης. Μετά από κάθε ιστορία µας καταθέτει και ένα εμπεριστατωµένο, επιστηµονικό υπόβαθρο σχετικά µε τις αµβλώσεις: τι είναι καί τι σηµαίνουν για την Ιστορία του κόσμου και για την στατιστική, για την κοινωνία γενικά, για τη χώρα µας ειδικά, αλλά και για την προσωπική µας πορεία στη ζωή. Και, στο τέλος του βιβλίου, θα βρούµε έναν µικρό, πρακτικό οδηγό για τη γυναίκα, που θέλει παρά τις αντιξοότητες να κυοφορήσει και να γεννήσει το παιδί της. Από την στοργική ματιά του πατρός Διονυσίου έχουμε στα χέρια μας για άλλη µια φορά ένα πολύτιµο και πολυεπίπεδο βοήθηµα αγάπης και έναν ύμνο στην αξία της μητρότητας! To βιβλίο περιλαμβάνει επίσης ένα εμπεριστατωμένο κείμενο της πρεσβυτέρας Βαρβάρας Μεταλληνού, καθώς και παρουσίαση φορέων όπως ο Σύλλογος Προστασίας Αγέννητου Παιδιού ΑΓΚΑΛΙΑ στην Αθήνα και το Σπίτι της Μαρίας στη Θεσσαλονίκη που προσφέρουν πρακτική και ψυχολογική υποστήριξη στις ανύπανδρες μητέρες. Στο επιστημονικό μέρος συνέβαλε ο γυναικολόγος δρ. Βασίλειος. Μπέλλιος. Χαρίστε αυτό το βιβλίο στα παιδιά των τελευταίων τάξεων του Λυκείου, στους νέους και νέες αλλά και σε όσους προβληματίζονται με μια νέα εγκυμοσύνη. Ίσως σωθεί ένα παιδί!

Θεία Λειτουργία για το Σχολείο μας. Τα φώτα όλα αναμμένα. Ο ιεροψάλτης κατανυκτικά αποδίδει τους ύμνους.
Έφθασε η στιγμή που τα παιδιά μπαίνουν στον ναό. Ησυχία και λίγα λόγια από τις δασκάλες για την τακτοποίηση τους. Ακούστηκε το Ευαγγέλιο. Πραγματοποιήθηκε κι η Μεγάλη Είσοδος. Φθάσαμε στην Αγία αναφορά. Πήρα στα χέρια μου τα τίμια δωρα λέγοντας «Τὰ Σὰ ἐκ τῶν Σῶν…». Ο ψάλτης σιγόψελνε: «Σὲ ὑμνοῦμεν… σὲ εὐλογοῦμεν…».
Πρώτη φορά –είκοσι χρόνια ως ιερέας– κοίταξα προς το εκκλησίασμα αυτή τη στιγμή. Είδα τα παιδιά γονατισμένα. Πλάι τους οι δασκάλες. «Κατάπεμψον τὸ Πνεῦμα Σου τὸ Ἅγιον ἐφ’ ἡμᾶς…». Δεν ήθελα να τελειώσει αυτή η στιγμή. Ψέλισα τα λόγια που λέγαμε και στις κατασκηνώσεις: «Θεέ μου, να ᾽μαστε μαζί, στον Ουρανό όπως και στη γη». Τελείωσε η Λειτουργία. Κατά τη διανομή του αντιδώρου θυμάμαι την φράση που είπα στη διευθύντρια: «Μην φοβάσαι τίποτα!».

Ιστορίες εμπνευσμένες από την καθημερινή σχολική ζωή.
Ένα ημερολόγιο-λεύκωμα με απλές, βιωματικές σκέψεις και υπέροχες εικόνες που ψηλαφούν μια άλλη πραγματικότητα, φωτεινή και ουράνια!