ΠεριγραφήΤο βιβλίο αφιερωμένο σε ένα συγκλονιστικό θαύμα που έκανε ο άγιος Νεκτάριος στην Ρουμανία. Μιλούν γι’ αυτό: – Οι γονείς του παιδιού που θεραπεύθηκε. – Ο πνευματικός της Ιεράς Μονής Ρέτσια Ρουμανίας π. Νεκτάριος – Ο πνευματικός της οικογενείας π. Βασίλειος – Τρεις ακόμη ιερείς και λαϊκοί που παρακολούθησαν τη θαυμαστή επέμβαση του Θεού δια του αγίου Νεκταρίου. Στο βιβλίο διαβάζουμε ακόμη για τη θαυματουργή παρουσία του Αγίου Νεκταρίου στη ζωή του Ντανιόν Βασίλιε, εκδότη και συντάκτη του βιβλίου στη Ρουμανία, στη ζωή της πρεσβυτέρας Μαρίας Όπρε, στη ζωή όλων μας. Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού! Εγώ πάντως το πίστεψα με την πρώτη. Όταν το άκουσα, το πίστεψα αμέσως. ¨Οταν άκουσα ότι ο άγιος του είπε: Παιδί μου, εγώ σε εγχείρησα, δεν είχα καμμία αμφιβολία.. π. Νεκτάριος

Θεία Λειτουργία για το Σχολείο μας. Τα φώτα όλα αναμμένα. Ο ιεροψάλτης κατανυκτικά αποδίδει τους ύμνους.
Έφθασε η στιγμή που τα παιδιά μπαίνουν στον ναό. Ησυχία και λίγα λόγια από τις δασκάλες για την τακτοποίηση τους. Ακούστηκε το Ευαγγέλιο. Πραγματοποιήθηκε κι η Μεγάλη Είσοδος. Φθάσαμε στην Αγία αναφορά. Πήρα στα χέρια μου τα τίμια δωρα λέγοντας «Τὰ Σὰ ἐκ τῶν Σῶν…». Ο ψάλτης σιγόψελνε: «Σὲ ὑμνοῦμεν… σὲ εὐλογοῦμεν…».
Πρώτη φορά –είκοσι χρόνια ως ιερέας– κοίταξα προς το εκκλησίασμα αυτή τη στιγμή. Είδα τα παιδιά γονατισμένα. Πλάι τους οι δασκάλες. «Κατάπεμψον τὸ Πνεῦμα Σου τὸ Ἅγιον ἐφ’ ἡμᾶς…». Δεν ήθελα να τελειώσει αυτή η στιγμή. Ψέλισα τα λόγια που λέγαμε και στις κατασκηνώσεις: «Θεέ μου, να ᾽μαστε μαζί, στον Ουρανό όπως και στη γη». Τελείωσε η Λειτουργία. Κατά τη διανομή του αντιδώρου θυμάμαι την φράση που είπα στη διευθύντρια: «Μην φοβάσαι τίποτα!».

Ιστορίες εμπνευσμένες από την καθημερινή σχολική ζωή.
Ένα ημερολόγιο-λεύκωμα με απλές, βιωματικές σκέψεις και υπέροχες εικόνες που ψηλαφούν μια άλλη πραγματικότητα, φωτεινή και ουράνια!

«Το ένιωθε το σκόρπισμα του εαυτού του κάθε βράδυ μέσα σε τόσο κόσμο. Το πρωί στο Υπουργείο τον πλάκωνε η ρουτίνα, δεν τον ενδιέφερε πλέον η δουλειά του, είχε βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια. Έλεγε πως κάνει υπομονή να σιγουρέψει το μέλλον και μετά λογάριαζε να παραιτηθεί. Είχε πάντα την αίσθηση πως δεν ανήκει εκεί, πως όλα αυτά μοιάζουν με όνειρο, πολλές φορές ξυπνούσε ανήσυχος μέσα στην νύχτα από έναν ακαθόριστο εφιάλτη, κοιμόταν ελάχιστα. Όλα τα θέματα παρέμεναν το ίδιο άλυτα, ήξερε πως κάποτε έπρεπε να τα αντιμετωπίσει, να σταματήσει να κρύβεται, να μην τα απωθεί. Αλλιώς είχε ξεκινήσει, κάποτε φιλοδοξούσε να αφιερωθεί στον συνάνθρωπο, κατά βάθος ήξερε πως η ζωή είναι αλλού, δεν γνώριζε πού όμως…»

Μια διαδρομή οδύνης, ενοχών, αλλοτρίωσης και αναζήτησης από τα χρόνια της Μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα. Οι ήρωες του αφηγήματος αυτού δημιουργήθηκαν από τις πραγματικές ιστορίες ανθρώπων που ζουν πλάι μας. Θελήσαμε να διηγηθούμε την ζωή τους για να ψελλίσουμε πως υπάρχει ακόμα ελπίδα, όσο κι αν έχει αστοχήσει κανείς, όσο κι αν πόνεσε, όσο κι αν έφταιξε, φτάνει να έρθει εκείνη η ευλογημένη στιγμή που θα αναλάβει απόλυτα την ευθύνη της ζωής του και θα επιθυμήσει να ξανοιχτεί στο Φως. Μυστήριο είναι αυτό και φτωχά τα λόγια για να το περιγράψουμε,μα συμβαίνει καθημερινά γύρω μας κι εμείς λαχταρήσαμε να το μοιραστούμε.