Μακριά ποδιά εργασίας, με δυο μεγάλες τσέπες και το σύμβολο ΙΣ * ΧΡ * ΝΙ * ΚΑ ψηλά στο κέντρο.

«Ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής ήταν ο σύγχρονος Αγιορείτης μοναχός, που βίωσε και επαναχάραξε αναλυτικά και εμπεριστατωμένα την οδό του μοναχισμού. Επανέφερε με τον εμπειρικό τρόπο ζωής του ξανά την διδασκαλία του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά περί ησυχασμού στον σύγχρονο αγιορειτικό και εν γένει στον ορθόδοξο μοναχισμό. Ήταν ένας άξιος συνεχιστής της ησυχαστικής και φιλοκαλικής παραδόσεως, που συνέβαλε τα μέγιστα στην πνευματική ανάκαμψη και επάνδρωση του Αγίου Όρους. Παρέδωσε την διδαχή του και κυρίως το βίωμά του ως πνευματική παρακαταθήκη στους υποτακτικούς του.

Υπολογίζεται ότι από την «ρίζα» του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού προέρχονται άμεσα περισσότεροι από χίλιοι μοναχοί και μοναχές, που ανάγουν την πνευματική τους πατρότητα στον μακάριο αυτόν Γέροντα. Οι μοναχοί αυτοί εγκαταβιώνουν σε Μονές του Αγίου Όρους, της Ελλάδος, της Κύπρου αλλά και του εξωτερικού.»

Αρχιμ. Εφραίμ Βατοπαιδινός

Οι εκπληκτικές περιπέτειες δύο παιδιών και ενός ναύτη από την Τζαμάϊκα που ναυαγούν σε μια βραχονησίδα του Αιγαίου και παραμένουν εκεί επί ένα χρόνο χωρίς βοήθεια από το εξωτερικό περιβάλλον. Ένα μυθιστόρημα γεμάτο σεβασμό για την άγρια φύση αλλά και ένα πνευματικό ταξίδι για τους τρεις ήρωες. Κατέληξαν ναυαγοί σε μια βραχονησίδα, όταν, μετά από μια θαλασσοταραχή, το κρουαζιερόπλοιό τους τo ανέτρεψε η θάλασσα. Δυο παιδιά, ο Αλεσσάντρο και η Λυδία, και ένας ναύτης Τζαμαϊκανός, ο Τόμας, προσπαθούν απεγνωσμένα, πιασμένοι από ένα κατάρτι, να κολυμπήσουν ενάντια στα μανιασμένα κύματα ελπίζοντας να βρουν κάποια ξέρα και να σωθούν. Πράγματι ο δυνατός αέρας, σύμμαχός τους, τους παρέσυρε και έτσι το κύμα τούς ξέβρασε σ’ ένα ερημονήσι. Σε ένα μικρό νησί καταμεσής του Αιγαίου… -Επιτέλους στεριά, ψέλλισαν και οι τρεις και έπεσαν μισολιπόθυμοι στο έδαφος. Έπρεπε να δώσουν μάχη για τη ζωή τους μέχρι να τους ανακαλύψουν και να σωθούν. Άραγε θα τα καταφέρουν να επιβιώσουν στο άγονο αυτό νησάκι;

Η Αγία Φιλοθέη η Αθηναία χρησιμοποίησε όλη την πατρική και συζυγική της περιουσία για να ανακουφίσει τους υπόδουλους Έλληνες τον καιρό που «όλα τά ’σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά». Σύντομα, το μοναστήρι της έγινε μια μικρή «Βασιλειάδα» που έβρισκαν καταφύγιο όσοι είχαν ανάγκη από τα γηρατειά, την ασθένεια και την οικονομική βοήθεια.
Σε αυτό το βιβλίο τα παιδιά μαθαίνουν μέσα από ένα διήγημα, για τη ζωή, τη δράση και το μαρτύριο της Φιλοθέης, ώστε δικαίως να ονομαστεί «Κυρά των Αθηνών» και φυσικά Αγία. Οι αναγνώστες παίρνουν ένα ζωντανό παράδειγμα χριστιανικής πίστης, θάρρους και υπομονής για να αντιμετωπίσουν τη ζωή. Τη ζωή που μπορεί να μην είναι πάντα εύκολη ή δίκαιη. Είναι, όμως, πάντα ένα ωραίο στάδιο αγωνίσματος του «καλού αγώνα» που στεφανώνεται συνεχώς από το Θεό