Ένα πράγμα θα ήθελα να σου ζητήσω: να είσαι πιο προσεκτική και πιο αυστηρή με τον εαυτό σου. Για την εκτέλεση όλων των κανόνων μη θλίβεσαι. Τους έκανες; Δόξα τω Θεώ! Δεν τους έκανες; Συγγνώμη Κύριε! Να τα κανονίζεις όλα όχι μόνο σύμφωνα με τις απαιτήσεις, αλλά και με το πώς αισθάνεσαι τον εαυτό σου. σωματικά και πνευματικά… Μας σώζει ο Σωτήρας μας κι όχι οι δικοί μας αγώνες και κόποι. Εμείς ας παραδώσουμε στον Κύριο την καρδούλα μας κι Εκείνος θα τη γεμίσει με τόση αγάπη, που θα αρχίσουν να ζουν φωτεινά μέσα της όλοι!… Για θυμήσου πώς άρχισες να μαθαίνεις γράμματα στο σχολείο… Αυτή τη μέθοδο εκμάθησης εφάρμοσε και στην πνευματική ζωή. Μη βιάζεσαι, μη βασανίζεις και μη συντρίβεις τον εαυτό σου, ούτε την οικογένεια σου. Να ενεργείς πάντα με περίσκεψη σε κάθε περίσταση της ζωής. Επίσης μην ξεχνάς να λες: “Κύριε, βοήθει μοι! Κύριε, συνέτισόν με!” Ορίστε, έτσι θα μαθαίνεις. Το πρωταρχικό σε τούτη την επιστήμη είναι να μάθεις να κυριαρχείς και να κυβερνάς όχι τους άλλους, αλλά τον εαυτό σου. Ο Θεός είναι αγάπη και ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει. Ορίστε όλη η επιστήμη! Μάθε να αγαπάς τους άλλους, μάθε να συμπονάς τους άλλους κι η χαρά θα εγκατασταθεί στον νου και την καρδιά σου Η ευλογία του Θεού μαζί σου.

Η Μελίτσα, η προσωποποίηση του δένδρου που έχει ταυτιστεί με την Ελλάδα, περιηγείται με τα παιδιά στους ελαιώνες και τα ελαιοτριβεία και τους αφηγείται με ιδιαίτερα χαριτωμένο τρόπο τα προτερήματα του πολύτιμου δένδρου. Αλλά το ταξίδι δεν περιορίζεται στο χώρο. Επεκτείνεται και στο χρόνο. Από την αρχαία Ελλάδα και το στεφάνι από ελιά ως το κλαδί ελιάς που έφερε στο Νώε το περιστέρι. Το ταξίδι συνεχίζεται στον ελαιώνα της Γεθσημανή και φθάνει ως το καντήλι και το λαδάκι με το οποιο αλείφει ο νονός το βαπτιστήρι του.

Στη Ρω, τη μικρή βραχονησίδα κοντά στο Καστελόριζο, έζησε η Δέσποινα Αχλαδιώτη. Η ηρωϊκή κυρά της Ρωμηοσύνης ύψωνε στο νησί της καθημερινά την ελληνική σημαία πιστή σε ένα καθήκον που σήκωσε μονάχη της στις πλάτες της για πολλά χρόνια. Η ιστορία της κυράς της Ρως είναι σήμερα περισσότερο επίκαιρη από ποτέ. Η Αννα Ιακώβου αφηγείται την συγκλονιστική ζωή της, εντάσσοντας παράλληλα την ιστορία στην λαϊκή μας παράδοση μέσω μιας αναγωγής της ιστορίας στη σφαίρα του μύθου. Είναι αναμφισβήτητα ένα από τα καλύτερα κείμενα της φετεινής χρονιάς. Η εικονογράφηση της Εύας Καραντινού αποδίδει με εξαίσιο τρόπο την ατμόσφαιρα της ιστορίας κάνοντας την προσιτή στα παιδιά

Στον πατέρα Δαμασκηνό Κατρακούλη, μία ιδιαίτερα σημαντική, άγνωστη στους πολλούς πνευματική μορφή της Αττικής γης, είναι αφιερωμένο το νέο βιβλίο της Άννας Ιακώβου που κυκλοφορεί στη σειρά «Ήταν κάποτε παιδιά”. Υποδειγματικός κληρικός, αξιώθηκε να ανακαινίσει και να εγκαταστήσει στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Μακρυνού την γυναικεία αδελφότητα που την κατοικεί έως σήμερα.

Ο άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, ο διορατικός, ο σεμνός, ο ταπεινός, ο απλός αγάπησε τον Χριστό και τον συνάνθρωπο με δυνατή, αποκλειστική αγάπη και έζησε βαθιά αυτό που έλεγε σε όλη του τη ζωή, ότι «ο Χριστός είναι το πάν». Με την φωτισμένη παρουσία του, τον θεόπνευστο, διορατικό λόγο του, την διάπυρη προσευχή και τις θαυματουργικές του ενέργειες, έκανε οικεία στους ανθρώπους που τον πλησίαζαν την χάρη της εν Χριστώ ζωής και μετέδιδε πίστη, χαρά, δύναμη, ελπίδα και νόημα ζωής. Η παρούσα έκδοση είναι ένα απάνθισμα λόγων που έχουν σταχυολογηθεί από το βιβλίο «Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Βίος και Λόγοι». Στόχος της νέας έκδοσης είναι ο σωτήριος λόγος του αγίου Πορφυρίου να γίνει αχώριστος σύντροφος, οδηγός και εμψυχωτής για όποιον τον διαβάζει, σε κάθε στιγμή, τόπο και περίσταση.