Ο άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, ο διορατικός, ο σεμνός, ο ταπεινός, ο απλός αγάπησε τον Χριστό και τον συνάνθρωπο με δυνατή, αποκλειστική αγάπη και έζησε βαθιά αυτό που έλεγε σε όλη του τη ζωή, ότι «ο Χριστός είναι το πάν». Με την φωτισμένη παρουσία του, τον θεόπνευστο, διορατικό λόγο του, την διάπυρη προσευχή και τις θαυματουργικές του ενέργειες, έκανε οικεία στους ανθρώπους που τον πλησίαζαν την χάρη της εν Χριστώ ζωής και μετέδιδε πίστη, χαρά, δύναμη, ελπίδα και νόημα ζωής. Η παρούσα έκδοση είναι ένα απάνθισμα λόγων που έχουν σταχυολογηθεί από το βιβλίο «Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Βίος και Λόγοι». Στόχος της νέας έκδοσης είναι ο σωτήριος λόγος του αγίου Πορφυρίου να γίνει αχώριστος σύντροφος, οδηγός και εμψυχωτής για όποιον τον διαβάζει, σε κάθε στιγμή, τόπο και περίσταση.

«Αγαπώ το παιδί μου» λέει μια μάνα και το παίρνει συνέχεια τηλέφωνο. Λέει ότι το κάνει από αγάπη. «Να δω τι κάνει, πού είναι». Η πραγματικότητα δεν είναι αυτή. Το κάνει διότι δεν αντέχει να της φύγει το παιδί μέσα απ’ τα χέρια και ν’ ανοιχτεί στη δική του ζωή. «Και με ποιους είσαι; Kαι γιατί αργείς; Και ποιός μιλάει δίπλα σου, ποια είναι αυτή;» Πρόκειται για καχυποψία κι αρρωστημένη σχέση. Αυτό δεν είναι αγάπη. Αγάπη θα πει δόσιμο, θα πει «Θέλω ν’ ανοίξεις τα φτερά σου. Θέλω το καλό σου». Αν έχεις την αληθινή αγάπη, θες μόνο το καλό αυτού που αγαπάς. Κι αυτό, ξέρεις τι κάνει τον άνθρωπό σου; Να σ’ αγαπά ακόμα πιο πολύ. Να μη ξεκολλά από πάνω σου. Γιατί δεν ξεκολλά; Γιατί εσύ τον αφήνεις να ξεκολλήσει. Όταν αφήνεις κάποιον να ξεκολλήσει από πάνω σου, δεν ξεκολλά. Όταν τον τραβάς με το ζόρι, γίνεσαι απωθητικός και απωθητική. Και πετυχαίνεις το αντίθετο. Η αγάπη πάει μαζί με την ελευθερία. «Σ’ αγαπώ, και σ’ αφήνω ελεύθερη, και σ’ αφήνω ελεύθερο να κάνεις ό,τι θέλεις». Και λες εσύ τότε: «με τόση αγάπη που μου δείχνεις, με κάνεις και σε θέλω πιο πολύ. Διότι με σέβεσαι». Ο Θεός αυτό κάνει. Μας σέβεται κάθε στιγμή της ζωής μας. Και μας αγαπά, σαν το φως του ήλιου και σαν τη βροχή, που πέφτει παντού. Κάθε μέρα ο ήλιος ανατέλλει για όλο τον κόσμο υπενθυμίζοντας διαρκώς την αιώνια θεϊκή αγάπη. Όταν βλέπεις τον ήλιο να λάμπει, είναι σα να σου λέει ο Χριστός: «Και σήμερα πάλι σ’ αγαπώ και ας ήσουν ό, τι ήσουν χθες. Και σήμερα σου δίνω ευκαιρία για νέες επιλογές. Κι όταν πέφτει η βροχή Μου, δεν ξεχωρίζει καλούς και κακούς. Όλους τους δροσίζει. Όλα τα σπίτια τα ποτίζει. Όλα τα χωράφια. Και το δικό σου…».

Υπάρχει Θεός; Είναι ο Αδάµ και η Εύα ήρωες ενός παραµυθιού; Πού βρίσκονται η Κόλαση και ο Παράδεισος; Ήταν ο Ιησούς Χριστός ιστορικό πρόσωπο; Μαθήτευσε στο Θιβέτ; Παντρεύτηκε τη Μαγδαληνή; Τι θα ψήφιζε σήµερα; Τι σχέση έχει µε τον Βούδα και τον Μωάµεθ; Κατέστρεψαν οι χριστιανοί αγάλµατα και ναούς; Ήταν ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος ο Α΄ διώκτης του αρχαίου ελληνικού πολιτισµού; Η Εκκλησία συνεργάστηκε µε τους οθωµανούς ή µε τη χούντα των συνταγµαταρχών; Και πώς απέκτησε περιουσία; Υποτιµά πράγµατι τη γυναίκα; Θέτει περιορισµούς στο σεξ και τι πρεσβεύει για την ευθανασία, την κλωνοποίηση, την έκτρωση, την εξωσωµατική γονιµοποίηση, την οµοιοπαθητική και τον βελονισµό; Υπάρχουν στ’ αλήθεια φαντάσµατα και δράκουλες; Έχουν πραγµατικά δύναµη τα γούρια και τα φυλακτά; Σε αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα ο Αντώνης Κρούστης επιχειρεί να απαντήσει με αυτό το βιβλίο έπειτα από τέσσερα χρόνια έρευνας και μελέτης. Ο συγγραφέας κινήθηκε αρχικά από αγάπη προς τους φίλους του, που διατύπωναν διάφορες απορίες κατά τη διάρκεια των συναντήσεών τους. Στην πορεία συνειδητοποίησε ότι το υλικό, που συγκέντρωσε, ενδιαφέρει πολλούς ακόμη σύγχρονους αναγνώστες.