Ένας ταξιδιωτικός συγγραφέας βρίσκεται απρόσμενα μπροστά σε μια μεγάλη ανακάλυψη: Έναν αχαρτογράφητο οικισμό. Ενθουσιασμένος και γεμάτος περιέργεια αποφασίζει να τον εξερευνήσει με στόχο να εξιχνιάσει το μυστήριο, που φαίνεται να τον περιβάλλει. Στους άγνωστους δρόμους, που ανοίγονται μπροστά του, συλλέγει νέες εμπειρίες, σκοντάφτει σε αναπάντεχες δυσκολίες, γνωρίζει διάφορους ανθρώπους, μα πάνω απ’ όλα γνωρίζει τον ίδιο του τον εαυτό. Ένα νεανικό μυθιστόρημα εμπνευσμένο από τα λόγια μιας αρχαίας προσευχής του 4ου μ.Χ. αιώνα, της προσευχής του αγίου Εφραίμ του Σύρου…

O μικρός Βενιαμίν, ένα δεκάχρονο αγόρι, ζει από κοντά το πρώτο Πάσχα! Από τη θριαμβευτική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα μέχρι τη Σταύρωση και την Ανάστασή του, διάβασε κι εσύ τη μεγαλύτερη και σημαντικότερη περιπέτεια όλων των εποχών και γίνει μάρτυρας της Ανάστασης! Χρωμάτισε, κόψε και κόλλησε τους πρωταγωνιστές της ιστορίες στις εικόνες του βιβλίου και αναπαράστησε ξανά και ξανά κάθε στιγμή της, μέσα από τις καατασκευές και το παιχνίδι!

Ήταν τότε, από καθαρή απελπισία, που άρχισα να μιλάω στο θεό: «θέλω να πεθάνω», είπα. «Δε θέλω να ζω άλλο…». Δεν μπορώ να το εξηγήσω, αλλά ένιωσα ότι η προσευχή μου γινόταν εισακουστεί. Ήταν σαν να είχε αφαιρεθεί ένα πέπλο ανάμεσα σε μένα και μια πηγή ειρήνης. «Τι φρικτή αμαρτία έχω διαπράξει, για να με αναγκάζει να ζω έτσι;», έλεγα με λυγμούς. «Η μητέρα μου έφυγε μόλις γεννήθηκα, μετά με έκανες ανάπηρη, και τώρα πήρες τον πατέρα μου. Πες μου γιατί με τιμωρείς τόσο βαριά;». Η σιωπή ήταν τόσο βαθιά και ήρεμη που άκουγα το χτύπο της καρδιάς μου. «Δε θα σ’ αφήσω να πεθάνει, θα σε κρατήσω στη ζωή». Ήταν χαμηλή, απαλή φωνή σαν την ανάσα μιας αύρας που περνούσε από πάνω μου… «Ποιος ο λόγος να με κρατάς στη ζωή;» απόρησα. «Είμαι ένα ράκος. Πήρες τον πατέρα μου και δε μου άφησες καμμία ελπίδα, τίποτα που να αξίζει να ζω». Η φωνή ήρθε και πάλι, ζωηρή και χαμηλόφωνη: «Ποιος έδωσε μάτια στους τυφλούς, και ποιος έκανε καλά τους άρρωστους, και ποιος γιάτρεψε τους λεπρούς και ποιος ανάστησε τους νεκρούς; Είμαι ο Ιησούς, ο υιός της Μαρίας. Διάβασε για μένα στο Κοράνι, στη Σούρα Μαριάμ»… Δεν ξέρω πόσο διήρκησε αυτός ο διάλογος. Πέντε λεπτά; Μισή ώρα; Ξαφνικά ακούστηκε το κάλεσμα για την πρωινή προσευχή από το τζαμί και άνοιξα τα μάτια μου. Αργότερα σχεδόν έπεισα τον εαυτό μου ότι είχα ονειρευτεί…