Έρχονται στιγμές στην ζωή, που ο άνθρωπος αισθάνεται ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια  συνθηκολόγησης με το ψέμα. Εκείνο που κουβαλάει μέσα του, στις σχέσεις του, στον μικρό και μεγάλο κόσμο του. Μια καθημερινή προσπάθεια να πείσει τον ίδιο του τον εαυτό για κάτι που δεν είναι. Είναι το ψέμα που ίσως κάποτε τον βοήθησε να χτίσει μια πραγματικότητα, μην ξέροντας ότι ταυτόχρονα εξυπηρετεί τις πιο βαθιές σκοτεινές του ανάγκες. Δεν είναι απαγορευτικό. Πρέπει όμως να είναι αφυπνιστικό και να οδηγεί στην μετάνοια. Και μετάνοια σημαίνει να φέρνει κανείς τη ζωή του τούμπα, να λέει «θέλω να ζήσω», γιατί πολύ απλά αυτό που βιώνει δεν είναι η αλήθεια του. Άλλωστε εκείνο που εκλείπει με την αμαρτία είναι η αλήθεια της ζωής. Αμαρτάνοντας αστοχούμε να υπάρξουμε ως πρόσωπα. Σήμερα η έννοια της αμαρτίας έχει χάσει την ουσία της και τον πρώτο υπαρξιακό της χαρακτήρα και αποτελεί πλέον μια ενοχική παράβαση. Εάν προχωρήσουμε σε μια πιο υπαρξιακή κατανόηση της, πέρα από ενοχικούς ψυχολογισμούς, τότε αυτή αποτελεί την ίδια την αδυναμία της ύπαρξης του ατόμου ως αληθινό και μοναδικό πρόσωπο, τόσο σε σχέση τον ίδιο του τον εαυτό, τον συνάνθρωπο αλλά και τον θεό. ‘Αμαρτία λοιπόν είναι να είσαι ψεύτικος απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό. Να ακυρώνεις το ανεπανάληπτο ταξίδι της ψυχής σου.’ Έρχεται η στιγμή λοιπόν που ότι υπάρχει βαθιά εκρήγνυται σαν λάβα και η συνείδηση φωνάζει να την ακούσουμε και να σταματήσουμε να την καταπιέζουμε. Μια διαδικασία που δεν είναι ανώδυνη ούτε ανέξοδη. Είναι επίμονη και μαρτυρική αλλά ταυτόχρονα όμορφη ,ουσιαστικά λυτρωτική και βαθιά θεραπευτική.

Το βιβλίο, άριστα εικονογραφημένο από την κυρία Χριστίνα Παπαθέου – Δουληγέρη, αναφέρεται στην ιστορία ενός μικρού αγγέλου που κατεβαίνει από τον ουρανό στη γη και βοηθά στην αντιμετώπιση καθημερινών περιστατικών με μικρά παιδιά.

Ο Απόστολος, ένα από τα Λειτουργικά βιβλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, περιέχει τις Περικοπές των Πράξεων και των Επιστολών των αγίων Αποστόλων, οι οποίες αναγιγνώσκονται κατά τη διάρκεια του Εκκλησιαστικού Έτους. Πρό των ιερών αυτών κειμένων, στην αρχή του βιβλίου περιέχονται τα Προκείμενα του Αποστόλου και Αλληλουϊάρια του Ευαγγελίου. Είναι μια έκδοση πολύ προσεγμένη, με ευανάγνωστα γράμματα, διχρωμία, δερματόδετη με…

Η πιο συγκλονιστική έκφραση της πίστης και της αγάπης της πρώτης Εκκλησίας για τον Κύριο ήταν το μαρτύριο των πιστών κατά την περίοδο των διωγμών. Στα ειρηνικά χρόνια που ακολούθησαν, το “μαρτύριο του αίματος” παρεχώρησε τη θέση του στο εξίσου επώδυνο “μαρτύριο της συνειδήσεως”, δηλαδή στον ισόβιο αγώνα κάθε Χριστιανού να επιτύχει στον κόσμο αυτόν την εν Χριστώ τελείωση και τον εξαγιασμό του.

Πρωτοποριακό και χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Μ. Αντώνιος. Έζησε σε μια μεταβατική περίοδο, δηλαδή στο τέλος των διωγμών και στα πρώτα χρόνια που επικράτησε ο Χριστιανισμός. Η φλογερή του αγάπη για τον Χριστό τον παρακινούσε να υπομένει τα “παθήματα” του Υιού του Θεού, ώστε συσταυρούμενος και συνταφιαζόμενος μ’ αυτόν, να αξιωθεί να γίνει πραγματικός μιμητής του. Με το τέλος όμως των διωγμών, ο πόθος του για το μαρτύριο δεν μπόρεσε να ικανοποιηθεί και γι’ αυτό ασπάσθηκε το “μαρτύριο της συνειδήσεως” φεύγοντας στην έρημο “και ην εκεί καθ’ ημέραν μαρτυρών τη συνειδήσει και αγωνιζόμενος τοις της πίστεως άθλοις”. *

Το παράδειγμα του Μ. Αντωνίου ακολούθησαν πλήθη πιστών, που αποσύρθηκαν στις ερήμους της Αιγύπτου, του Σινά και της Παλαιστίνης. Συγκεντρώθηκαν γύρω από αγίους ερημίτες Γέροντες και έτσι “επολίσθη η έρημος”. **

Πρόσφατα κυκλοφόρησε και ο τέταρτος (και τελευταίος) τόμος του «Μεγάλου Γεροντικού», ο οποίος αποτελεί τη συνέχεια των τριών πρώτων τόμων, που κυκλοφόρησαν από τη δραστήρια αδελφότητα του γυναικείου Ησυχαστηρίου «Το Γενέσιον της Θεοτόκου» Πανοράματος. Στην αρχή του έργου δημοσιεύεται χάρτης της μεσογείου, οδηγός παραπομπών και συντομογραφιών και το εισαγωγικό σημείωμα. Οι 600 σελίδες του καλαίσθητου τόμου διαιρούνται σε οκτώ κεφάλαια, στα οποία δημοσιεύονται σοφά αποφθέγματα που πηγάζουν από την πολυετή πείρα των πνευματοφόρων παλαιστών της ερήμου (Αιγύπτου, Θηβαΐδος, Σινά και Παλαιστίνης), των Αγίων Πατέρων που έζησαν ως Άγγελοι…! Συγκεκριμένα, δημοσιεύονται θεόπνευστοι λόγοι σχετικά: «περί ταπεινοφροσύνης» , «περί ανεξικακίας», «περί αγάπης», «περί διορατικών», «περί σημειοφόρων», «σχετικά με την ενάρετη ζωή», «Διάλογος γερόντων με ερωτήσεις και αποκρίσεις» και «Για τους δώδεκα αναχωρητές». Στο τέλος του τόμου δημοσιεύονται τα ευρετήρια των ονομάτων και των τοπωνυμίων, των εννοιών και των αγιογραφικών χωρίων.