Στο νοητό στερέωμα της Εκκλησίας μας πολλοί υπέρλαμπροι αστέρες, δηλαδή γνωστοί άγιοι, ανήκουν στην τάξη των λαϊκών. Εκτός από τους μάρτυρες και τους νεομάρτυρες, που στην πλειονότητά τους ήταν λαϊκοί, υπάρχουν και πολλοί λαϊκοί άγιοι. Η αγιότητα, λοιπόν, δεν είναι προνόμιο και αποκλειστικότητα των μοναχών και των ιερωμένων, αλλά δυνατότητα κάθε χριστιανού που έχει πίστη ορθή, μετάνοια και αγωνιστικό φρόνημα.
Στην ιστορία της Εκκλησίας μας βλέπουμε ότι μετά την κατάπαυση των διωγμών, οι θερμότεροι χριστιανοί δεν αρκέστηκαν στην απλή τήρηση των εντολών μέσα στον κόσμο αλλά εξήλθαν στην έρημο επιδιώκοντας το μαρτύριο της συνειδήσεως, την αδιάλειπτη προσευχή και την ευαγγελική τελειότητα. Έτσι δημιουργήθηκε η τάξη των μοναχών.
Ο τρόπος ζωής τους απετέλεσε πρότυπο για τους ευλαβέστερους λαϊκούς. Έγιναν φως και παράδειγμα για τους αγωνιζόμενους μέσα στον κόσμο χριστιανούς, με αποτέλεσμα να δημιουργηθή μία ασκητική παράδοση που είχε αφετηρία τους μοναχούς της ερήμου και που εμπνεόταν και ενισχυόταν από το άφθαστο παράδειγμά τους.
Την παράδοση αυτή, δηλαδή αυτόν τον ασκητικό τρόπο ζωής, την μετέδιδαν οι γονείς στα παιδιά τους φυσικά και αβίαστα με το παράδειγμά τους.
Κατά συνέπεια η ορθόδοξη οικογένεια, η «κατ’ οίκον Εκκλησία», υπήρξε ο φύλακας, ο φορέας, το σχολείο αυτού του ευαγγελικού και ασκητικού τρόπου ζωής. Συνήθως πίσω από κάθε Άγιο υπήρξε και μία αγία μητέρα που γαλούχησε με τα ορθόδοξα ασκητικά νάματα τον υιόν της.
Η παράδοση γενικά αποτελεί την μνήμη του λαού και από τις καθαρώτερες μορφές της είναι η ορθόδοξη ασκητική.

Πριν από πολλά – πολλά χρόνια ζούσε σε ανήλιαγες σπηλιές, βαθιά μέσα στη γη, ένας απαίσιος δράκος…
Μια μέρα, σύρθηκε έξω και άρχισε να απειλή τους κατοίκους μιας όμορφης πόλης.
Ποιος έσπευσε να τους ελευθερώση;
Μια ιστορία ανδρείας και πίστης που συναρπάζη παιδιά, μα και μεγάλους, με άμεσο κείμενο και γλαφυρή εικονογράφηση.

Μια ιστορία που η αγάπη για την ευαίσθητη τρίτη ηλικία συναντά «μυστικά» τον αγαπημένο μικρών και μεγάλων Άγιο Πορφύριο…

Η παρούσα έκδοση περιλαμβάνει κείμενα που υπό τη μορφή ομιλιών, συνεντεύξεων, αφυπνιστικών εγκυκλίων, δηλώσεων ή μηνυμάτων προς νέους ανθρώπους, κατά καιρούς προσπάθησαν να καταδείξουν το ψέμα και να υποδείξουν την απόλυτη ανάγκη και τον δρόμο της ανατροπής και ελπίδας. Μέσα στα ασφυκτικά και αηδιαστικά αδιέξοδα της σύγχρονης ζωης τονίζουν τις ρωγμές τους και εκφράζουν την ελπίδα για λίγο φώς. Ναι! Τα αδιέξοδα παρουσιάζουν ήδη βαθιές ρωγμές. Τα όσα περιλαμβάνονται στις γραμμές αυτού του βιβλίου γράφτηκαν κυρίως κατά τη διάρκεια της λεγόμενης κρίσης, κάποια εδώ και αρκετά χρόνια, αλλά δυστυχώς διατηρούν την επικαιρότητα τους και επιβεβαιώνονται από την εξέλιξη των γεγονότων μέχρι σήμερα. Το μήνυμα όμως που θέλουν να βροντοφωνάξουν είναι η αιώνια κραυγή του Αποστόλου Παύλου: «ώρα ήμας έξυπνου εγερθήναι» (Ρωμ. ιγ’ 11). Μόνον αν κάπως ξυπνήσουμε και εσωτερικά υγιώς επαναστατήσουμε, έχουμε ελπίδα να ξεπεράσουμε τη συμπόρευση με το ψέμα και να ζήσουμε την αλήθεια. Αυτός είναι και ο λόγος της συγκεντρωτικής έκδοσης αυτών των κειμένων να δείξουν τη διαχρονικότητα και δύναμη της αλήθειας, να προκαλέσουν την απόρριψη του ψεύδους και να κινητοποιήσουν σε αφύπνιση όλους μας, που απλά επιβιώνουμε με «παρειμένας τας χείρας και παραλελυμένα τα γόνατα» (Εβρ. ιβ’ 12). Κυρίως τους νέους. Αυτοί μπορούν να αποτελέσουν τους καινούς ασκούς που θα δεχθούν το παλαιό κρασί, που παραμένει όμως πάντα επίκαιρο, αληθινό και νέο. Αυτό που αποτελεί την πρώτη μας αγάπη και την τελευταία μας ελπίδα