“Ὅλοι μέ ἄγχος! Τί τρέχει ἐδῶ; Κάτι τί… Χάθηκε ἡ ἔννοια τῆς Χαρᾶς. Εἶναι πολύ σοβαρό! Ἐκεῖ στήν Ἰνδία, περιμένουν τόν Χριστό καί μ’ αὐτήν τήν ἀναμονή περιμένουν χαρούμενα. Ἐμεῖς Τόν «ἔχουμε» καί δέν Τόν ἀντικατοπτρίζουμε. Εἴμεθα πολύ ἔνοχοι. Φοβερά ἔνοχοι. «Οὔτε ποῦ πᾶς, οὔτε τί κάνεις, οὔτε πῶς ζεῖς, οὔτε ἄν βοηθεῖς τούς ἄλλους… Ἕνα ἔχει σημασία. Τό Ποιόν καί τό Ποσόν τῆς Ἀγάπης πού δίνεις παντοῦ. Παντοῦ. Χωρίς διακρίσεις». «Ἄν ἦταν Παρών καί Ὁρατός ὁ Κύριος, τί θά ἔκανες; Θά ἔκανες αὐτό; Ἄν ἦταν Παρών, θά ἔκανες τό ἄλλο; Κι αὐτό, σέ φυλάει ἀπό κάθε ἁμαρτία». «Ἀπό τήν Ἀγάπη καί πέρα, θά ὁδηγηθεῖς ἀπό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ πῶς νά μιλήσεις». «Ἀφοῦ εἶμαι ὑποτακτική στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, δέν μπορῶ νά πάθω… ἄγχος». «Εἶμαι τῆς ἑνδεκάτης ὥρας… ἀλλά ὁ Κύριος εἶπε νά δουλέψουν κι ἐκεῖνοι πού ἔρχονται τήν τελευταία ὥρα». «Ἅμα γίνουμε ἐμεῖς ὁ καθρέφτης ὅπου βλέπει ὁ ἄλλος τό πρόσωπό του, κι αὐτός ὁ καθρέφτης εἶναι χαρούμενος, δέν μπορεῖ παρά νά δεῖ κι ἐκεῖνος κάτι». «Τρία πράγματα χρειαζόμαστε. Πρῶτον Πίστη, δεύτερον Πίστη, τρίτον Πίστη».

Κηροπήγιο επινικελωμένο

Κηροπήγιο μπρούτζινο