Στο ίδιο σπίτι ζούμε… κι όμως μπορούμε.
Οι ενότητες και τα κείμενα αυτού του βιβλίου έχουν να κάνουν με τα βιώματα της οικογενειακής, της ενοριακής, της σχολικής, της κοινωνικής πραγματικότητας και την απόφαση, μέσα από την εκκλησιαστική εμπειρία, να μην σιωπήσουμε, να μην παραιτηθούμε, να μην αφεθούμε στο “δεν πειράζει” των καιρών. Να μοιραστούμε την ελπίδα που η αγάπη στον Χριστό και η αγάπη σε όλους, ξεκινώντας από τους οικείους μας, γεννά χαρά και δίνει νόημα στην ζωή μας. Όχι με εξιδανικεύσεις, αλλά με ρεαλισμό.
Γονείς και νέοι, αλλά και όσοι νοιάζονται για την οικογένεια, μπορούν να προσθέσουν τις δικές τους σκέψεις, τα δικά τους βιώματα, τις δικές τους ελπίδες, τις δικές τους χαρμολύπες. “Λύπη μαζί, λύπη μισή, χαρά μαζί, χαρά διπλή”, λέει ο λαός μας…

Έχετε αντικρίσει ποτέ καράβια πανύψηλα, που να αγγίζουν τα σύννεφα; Έχετε δει ποτέ θάλασσα γεμάτη με τόσα, διαφορετικά πλοία, όσα και τα αστέρια του ουρανού; Ο μικρός Λευτέρης είχε τη χαρά να τα δει από κοντά και να τα αγαπήσει… όλα! Όμως εκείνος για τον εαυτό του δεν ζητούσε πολλά! Δεν ζητούσε τίποτε παραπάνω από ένα μικρό, χάρτινο καράβι… Θα βρεθεί άραγε κάποιος να του το φτιάξει; Όταν μεγαλώσεις και νιώσεις κάποτε ότι όλα φαίνονται σύνθετα και πολύπλοκα, να κοιτάζεις προς την ανατολή. Όταν δεις τον ήλιο να ανατέλλει, να θυμηθείς ότι ο Θεός σού επέτρεψε να ζήσεις άλλη μια μέρα. Να τη ζήσεις όσο πιο απλά γίνεται. Τόσο απλά και ωραία, σαν να ταξιδεύεις με το χάρτινό σου καραβάκι… ……. Το βιβλίο εικονογράφησε με πολύ μεράκι η Αγγελική Δελεχά και περιέχει δραστηριότητες που θα απασχολήσουν δημιουργικά τα παιδιά, ενώ συνοδεύεται από ένα audio Cd με τη ζεστή και εκφραστική φωνή του Στέφανου Γανωτή. Τόσον ο Παύλος Πουλογιαννόπουλος, όσο και ο Στέφανος Γανωτής είναι γονείς και εκπαιδευτικοί που έχουν υπηρετήσει επί χρόνια στην δημόσια εκπαίδευση με πολύ μεράκι και αφοσίωση. Συνοδεύουν στο κανονάκι ο Στέφανος Δορμπαράκης και στο ούτι ο Κυριάκος Ταπάκης.