«…Ο πατέρας, ἕνας νέος περίπου στὰ τριάντα δύο, ἡ μητέρα μιὰ κοπέλα γύρω στὰ εἴκοσι ὀκτώ. Ἀνάμεσά τους θέλησε νὰ στέκεται ὄρθιος ὁ γυιός, στὰ τρία του, μὲ μιὰ λάμψη ἐξυπνάδας στὰ φρέσκα ματάκια του. Τριβόταν πότε πάνω στὸν ἕνα καὶ πότε πάνω στὴν ἄλλη ζητώντας αὐτοεπιβεβαίωση στὴν ἐπαφὴ μὲ τὶς γονικὲς παλάμες. Ἔπαιζε πότε μὲ τὰ δάχτυλα τῆς μιᾶς καὶ πότε μὲ τοῦ ἄλλου καὶ ἰδιαιτέρως γλυστροῦσε τὰ μικρούτσικα δικά του πάνω σ᾽ ἕνα στρογγυλὸ γυαλιστερὸ κρίκο ποὺ εὕρισκε στὰ χέρια τοῦ μπαμπᾶ καὶ τῆς μαμᾶς…
Αὐτοῦ τοῦ ἔλειπε κάτι· ἔδειξε τὸ δικό του ἀντίστοιχο δαχτυλάκι καὶ εἶπε παραπονιάρικα: «Ἐμένα, ἐμένα, μαμά;». Ἔκανε τάχα ἡ μαμὰ νὰ βγάλει τὸ δικό της, νὰ τοῦ τὸ δώσει νὰ παίξει. Ὅμως, τοῦ ᾽πε –τοῦ τό ᾽δειξε– πὼς δὲν βγαίνει· οὔτε τοῦ μπαμπᾶ. Ἦταν ἴσα-ἴσα στὰ δάχτυλα καὶ τῶν δύο. Σκοτείνιασε ὁ μικρὸς κι εἶπε ἱκετευτικά· «Πάρεις, μπαμπά; Πάρεις Γιαννάκη σου;».
Ὁ πατέρας τοῦ χάιδεψε τὸ χεράκι. «Ναί, ναί, ἀγόρι μου!», εἶπε χαμογελώντας καὶ κοίταξε τὴ μαμά. Τὸ βλέμμα τους συναντήθηκε κι ἄστραψε στὸ ἄγγισμα στὸ βάθος τῆς προσδοκίας…»

Στο βιβλίο αυτό, ακολουθούμε μια παρέα παιδιών , που ζούσαν στην Καπερναούμ, στα χρόνια της δράσης του Χριστού. Ο Σίμων, ο Ιωάννης, η Εσθήρ, η μικρούλα Ρουθ και ο Φίλιππος παίζουν , τσακώνονται , αρρωσταίνουν, σκέφτονται και συζητούν, όπως και τα παιδιά σήμερα. Μόνο που εκείνα έχουν την τύχη να ακούσουν για πρώτη φορά τον Ιησού , να μιλάει με τις παραβολές Του και μέσα από αυτές να δείχνει πώς πρέπει να ζούμε.

Στην ιστορία αυτή, τα παιδιά θα ακούσουν τις παραβολές του Καλού Σαμαρείτη και του Σπορέα. Προσπάθησα μέσα από τους διαλόγους και με όσο γίνεται πιο απλό τρόπο, να μεταφέρω στα παιδιά μερικά από τα νοήματα που οι παραβολές αυτές έχουν και τι μπορεί να σημαίνουν για την δική τους καθημερινότητα. Συχνά , τόσο εμείς όσο και τα παιδιά, σχηματίζουμε την εντύπωση πως ο λόγος του Ευαγγελίου δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην καθημερινότητά μας. Κι όμως, δεν υπάρχει ούτε μια πτυχή της ζωής μας, που να μην την αναφέρει μέσα το Ευαγγέλιο.

Μα ποια είναι η Παναγιά η Καψοδερματούσα; Ίσως αρέσουν στην Παναγιά τα πορτοκάλια και τη λένε Πορτοκαλούσα! Μήπως κυνηγά λαγούς και τη λένε Λαγουδιανή; Θα αγαπά τα χελιδόνια και τη λένε Χελιδονού! Μα μπορεί η Παναγιά να έχει τρία χέρια και να είναι Τριχερούσα; Είναι δυνατόν να λένε την Παναγία Ξυδού; Μην τα ρτάτε όλα αυτά, παιδιά! Διαβάστε δεκατρείς, μικρές, χαριτωμένες ιστορίες για παράξενες Παναγιές και… θα τα μάθετε όλα από πρώτο χέρι!

«Ιδού ο Νυµφίος έρχεται …» ψάλλει η γιορτινή παρέα γύρω από την εικόνα του Νυµφίου. «Σήµερον κρεµάται επί ξύλου…» ψελλίζουν τα παιδιά και βήµα -βήµα πορεύονται προς τον Γολγοθά. «Η ζωή εν τάφω…» όλα µαζί αναφωνούν… Και τέλος…Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη! Η γιορτινή παρέα µε ύµνους και τραγούδια πανηγυρίζει και διαλαλεί το χαρµόσυνο µήνυµα της Ανάστασης, συντροφιά µε τους αγίους και τις αγίες της άνοιξης µέχρι και την… Πεντηκοστή! Το Γιορτάζω, τραγουδώ, παίζω, δημιουργώ 6 κλείνει πανηγυρικά τον πρώτο κύκλο της σειράς καλύπτονας την περίοδο από το Πάσχα ως την Πεντηκοστή με 2 υπέροχα και πλούσια Cd.