Η Παναγία ανακουφίζει και παρηγορεί, στήνει γέφυρες εκεί που η αλλοτρίωση και ο απρόσωπος τεχνολογικός μας πολιτισμός, χώρισε καρδιές, ρήμαξε ψυχές και αποξένωσε τους ανθρώπους.

Τι σημαίνει να είναι κάποιος χριστιανός σε μία εποχή στην οποία νεώτεροι και μεγαλύτεροι δυσκολευόμαστε να κοιτάξουμε τη ζωή με τα μάτια του πλησίον και έχουμε απομακρύνει την καθημερινότητά μας από την αναζήτηση της Αλήθειας, εγκλωβισμένοι σε έναν τρόπο ζωής στηριγμένο στην εικόνα, την τεχνολογία, σε σχέσεις που δεν μπορούν να ξεπεράσουν την προτεραιότητα του εγώ;
Η απάντηση περνά από τον λόγο του Θεού, το Ευαγγέλιο όπως βιώθηκε και βιώνεται στην Εκκλησία. Μοιάζει με λυχνάρι στο σκοτάδι, γιατί καθοδηγεί την πορεία μας βήμα-βήμα. Δεν είναι προβολέας, ο οποίος κάποτε με το υπερήφανο φως του δίνει την αίσθηση, συχνά ψευδαίσθηση, ότι δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι εμείς, αλλά είναι αρκετό το να τον ανάψουμε και όλα θα φωτιστούν. Είναι εκείνο το παλιό, ταπεινό λυχνάρι, το οποίο προϋποθέτει και τη δική μας έγνοια να του προσθέτουμε από το λάδι της πίστης, της μετάνοιας, της αγάπης, του αγώνα, της μελέτης. Άλλωστε, ο λόγος πάντα ηχεί ανακουφιστικός, ήρεμος, αλλά και αφυπνιστικός: “όστις θέλει” (Μάρκ. 8,34).
Απόπειρες λοιπόν να δούμε την επικαιρότητα του λόγου του Θεού στη ζωή μας, αφορμές αφύπνισης, διαλόγου με σύγχρονες προκλήσεις, οι οποίες αγγίζουν κάποτε φανερά, κάποτε πιο αφανώς, την καθημερινότητά μας, περιλαμβάνει αυτό το βιβλίο.

Το βιβλίο αυτό σε μια πρώτη ανάγνωση μοιάζει να μιλά για το Άγιον Όρος. Το Άγιον Όρος σε μια πρώτη επίσκεψη μοιάζει να μαρτυρεί για τον μοναχισμό. Και κατά την περιγραφή της εμφάνισης του Κυρίου στην Παλαιά Διαθήκη ο δυνατός άνεμος, ο σεισμός και η φωτιά δεν αποκαλύπτουν Εκείνον, απλά προπορεύονται του ερχομού Του. Ο Κύριος βρίσκεται στο απαλό αεράκι, στη «φωνή αύρας λεπτής». Και το βιβλίο αυτό δεν μιλά για το Άγιον Όρος, αλλά για τη «λεπτή αύρα» που πνέει εκεί και για τη «φωνή» που αντηχεί και μαρτυρεί τον Κύριο.
Η έκδοση αυτή δεν επιχειρεί να προτρέψει τον αναγνώστη προς το Όρος, αλλά να τον υποψιάσει για το Άγιον…

Τα έξι κείμενα του βιβλίου αυτού εξηγούν το πως το μοναχικό ήθος παραπέμπει στο ήθος του Σταυρού και επεκτείνονται στην ψηλάφηση λεπτών εσωτερικών κινήσεων που μας αξιώνουν να αντικρίζουμε την πνευματική μας ζωή ως όρος άγιον προς ανάβαση.

Τί εἶναι τό Filioque καί γιατί ἀποτελεῖ ἀνυπέρβλητο πρόβλημα στήν ἕνωση τῶν δύο Ἐκκλησιῶν Ἀνατολῆς καί Δύσης; Γιατί οἱ Ὀρθόδοξοι χρησιμοποιοῦν ἔνζυμο ἄρτο κατά τήν τέλεση τῆς Θείας Εὐχαριστίας ἐνῶ οἱ Λατῖνοι ἄζυμο; Γιατί στήν Ὀρθοδοξία ἐπιτρέπεται ὁ γάμος τῶν κληρικῶν ἐνῶ στή δυτική παράδοση ἐπιβάλλεται ἀγαμία τοῦ κλήρου; Γιατί οἱ Ὀρθόδοξοι κληρικοί ἀφήνουν γένια ἐνῶ στή Δύση ἀπαγορεύεται; Γιατί οἱ Λατῖνοι δέν τιμοῦν τίς ἱερές εἰκόνες στούς ναούς τους καί γιατί ἐπιτρέπουν τήν εἴσοδο τῶν γυναικῶν στό ἱερό θυσιαστήριο;