«Κύριε, όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου θα συνάξεις εμάς τους ανθρώπους στο μαντρί της αιωνιότητας και, όπως γιατρεύουμε τις αρρώστιες, θα απογυμνώσεις από το νόημά τους όλες μας τις ερωτήσεις… Η αλήθεια βρίσκεται στην απάλειψη μιας ερώτησης. Η σοφία δεν έγκειται στο να δίνεις απαντήσεις. Αυτοί που αγαπιούνται ξέρουν ότι στην αγάπη δεν υπάρχει πλέον καμία ερώτηση. Μάταια περιμένουν κάποιοι την απάντηση του Θεού. Ο Θεός δεν απαντάει, αλλά σβήνει τις ερωτήσεις μας, όπως τον πυρετό μας… Οι δυνατότητες να αγαπήσεις τρέφονται κυρίως από την άσκηση της προσευχής και όχι από την εσωτερική ελευθερία… Αν θέλεις να γίνεις δυνατός, αναλώσου παλεύοντας με τις αμφιβολίες σου: οδηγούν πάνω από όλα στον Θεό. Είναι ο μόνος δρόμος που υπάρχει στον κόσμο. Ο πόνος, όταν τον αποδέχεσαι, σε γιγαντώνει… Υπάρχουν αδύνατοι άνθρωποι που βολεύονται σε μια μέτρια ευτυχία. Αρνούνται να ακούσουν τη φωνή του Θεού, που είναι ανάγκη, αναζήτηση και δίψα ακαταλάγιαστη… Τον Θεό δεν τον φτάνεις ποτέ, προσβλέπεις όμως σε Αυτόν και ο άνθρωπος αναζητώντας τον απλώνεται στο διάστημα, όπως τα κλαδιά του δέντρου… Φανερώσου, Κύριε, μπροστά μου γιατί η ζωή γίνεται δύσκολη όταν χάνουμε την αίσθηση της παρουσίας σου… Δεν υπάρχει καμιά γέφυρα ανάμεσα σε σένα και τον άλλον εκτός από το μονοπάτι του Θεού… Το μεγαλείο της προσευχής βρίσκεται κυρίως στο γεγονός ότι δεν βρίσκει ανταπόκριση, δεν χωράει εδώ η ασχήμια μιας εμπορικής συναλλαγής. Η μαθητεία στην προσευχή είναι μαθητεία στην σιωπή. Η αγάπη είναι πρώτα άσκηση στην προσευχή, και η προσευχή άσκηση στην σιωπή… Η γαλήνη που συλλογιέμαι κερδίζεται μέσα από τον πόνο. Δέχομαι τις σκληρές νύχτες της ξαγρύπνιας γιατί με οδηγούν σε Σένα… Για να αγγίξεις την ουσία πρέπει να πας πέρα από τα αντικείμενα, για να νιώσεις τον ύμνο να πας πέρα απ’ τις λέξεις, για να νιώσεις την αιωνιότητα, πέρα από τη νύχτα και τα άστρα». («Ο Θεός δεν απαντάει, αλλά σβήνει, τις ερωτήσεις μας, όπως τον πυρετό μας…», Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ, Το Κάστρο)

Οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας, “οι τα πάντα καλώς διαταξαμένοι”, εθέσπισαν λατρευτικές ιερές Ακολουθίες, τις εορτές, Δεσποτικές, Θεομητορικές και των Αγίων, που τελούνται καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Σ’ αυτές συμμετέχοντες οι πιστοί αναβιώνουν το μυστήριον της ενσάρκου Οικονομίας του Υιού του Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, ενισχύονται στους πνευματικούς αγώνες και αναζωπυρώνουν την Χάριν του Θεού.
Σ’ αυτές τις λατρευτικές Συνάξεις, με την τέλεση του Μυστηρίου της θείας Λειτουργίας, δεσπόζουσα θέση κατέχει η Ορθόδοξη Υμνολογία, η οποία με τα Ιερά κείμενα και το μέλος προσφέρει στον πιστό το θεολογικό λόγο της Εκκλησίας, “το δόγμα”, σαν βιωμένη αλήθεια, σαν καρπό εμπειρίας άγιας ζωής, σαν οδηγό στην πορεία προς την ένωση με τον Θεό, την “θέωση”.

Η γιαγιά Μυρσίνη σκύβει με αγάπη πάνω στα παιδιά της πρώτης σχολικής ηλικίας και μέσα από μια διασκεδαστική ιστορία βοηθάει να κάνουν τη μάθηση παιχνίδι. Τα παιδιά μ΄ έναν χαρούμενο τρόπο ανακαλύπτουν τον θησαυρό, που κρύβει η ελληνική μας γλώσσα, και πώς σιγά-σιγά θα τον κατακτήσουν. Το βιβλίο περιλαμβάνει επίσης δραστηριότητες και ποιήματα που βοηθήσουν τα παιδιά στην απομνημόνευση. …Μέχρι να γυρίσω στο σπίτι τα είχα όλα ξεχάσει. – Τι μάθατε, αγόρι μου, σήμερα στο σχολείο; ρωτά χαμογελαστή η μαμά. – Ε… να, παλιά οι άνθρωποι ήταν όλοι ζωγράφοι. Ζούσανε μέσα στις σπηλιές και τις ζωγράφιζαν. Πριν προλάβει η μαμά να απαντήσει, η αδελφή μου έχει σκάσει στα γέλια. – Τι χαζομάρες είναι αυτές που λες, Νικόλα; – Δεν λέω χαζομάρες! Η δασκάλα μάς είπε πως αυτές οι ζωγραφιές γέννησαν τα γράμματα. – Πω, πω… φοβερό! Για πάμε να μου δείξεις τις ζωγραφιές, που έκανες εχτές, μήπως έχουν γεννήσει γράμματα και δεν το ξέρουμε;

Για πρώτη φορά κυκλοφορεί στη νέα ελληνική το σημαντικό βιβλίο του Αγίου Νεκταρίου Σπουδάζοντας με έναν άγιο, το οποίο περιλαμβάνει τις σημειώσεις του μεγάλου αγίου και διδασκάλου για μια Ορθόδοξη Ποιμαντική. Με την έκδοση αυτή, το κείμενο γίνεται πιο οικείο και μπορούμε να δούμε σ’ αυτό όχι μόνον μιαν αληθινή εικόνα της Εκκλησίας, αλλά και μιαν αναλυτική περιγραφή των χαρισμάτων και των καθηκόντων των γνησίων Ποιμένων της, που με αγάπη και αυταπάρνηση εργάζονται για την σωτηρία όλων μας. Είναι στα αλήθεια συγκλονιστικό να διαπιστώνει κανείς πόσο ψηλά είχε τον πήχυ ο άγιος Νεκτάριος για τον εαυτό του, αλλά και για όλους τους επισκόπους και ιερείς που διακονούν τον λαό του Θεού. Στο επίμετρο του βιβλίου ο Γιώργος Μπάρλας θέτει τις βάσεις για έναν διάλογο σχετικά με το επίκαιρο ζήτημα των νόμων της Πολιτείας σε σχέση με την χριστιανική ηθική.