Το Άγιον Όρος του Άθωνος είναι σύμβολο αγάπης, ολοκληρωτικής αφιερώσεως των μοναχών στον Θεό και της ευλάβειας των πιστών Ρωμαίων Αυτοκρατόρων, που το προίκισαν με το Αυτοδιοίκητο, το Άβατο και πολλά άλλα συναφή προνόμια. Παραμένει ακόμη ως ζωντανό κατάλοιπο της άλλοτε κραταιάς και φωτεινής Ρωμαϊκής “Βυζαντινής” Αυτοκρατορίας. Η πνευματική του προσφορά ανά τους αιώνες είναι μεγίστη και ανυπολόγιστη. Παρά τις δοκιμασίες που διήλθε, το Άγιον Όρος παραμένει αναλλοίωτο, μάλιστα δε σήμερα γίνεται περισσότερο γνωστό και προσελκύει περισσότερους προσκυνητές. “Έσται εν ταις εσχάταις ημέραις εμφανές το Όρος Κυρίου”, γιατί το έχει ανάγκη ο κόσμος, το κρατά η χάρις του Θεού και οι πρεσβείες της Κυρίας Θεοτόκου.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε και ο τέταρτος (και τελευταίος) τόμος του «Μεγάλου Γεροντικού», ο οποίος αποτελεί τη συνέχεια των τριών πρώτων τόμων, που κυκλοφόρησαν από τη δραστήρια αδελφότητα του γυναικείου Ησυχαστηρίου «Το Γενέσιον της Θεοτόκου» Πανοράματος. Στην αρχή του έργου δημοσιεύεται χάρτης της μεσογείου, οδηγός παραπομπών και συντομογραφιών και το εισαγωγικό σημείωμα. Οι 600 σελίδες του καλαίσθητου τόμου διαιρούνται σε οκτώ κεφάλαια, στα οποία δημοσιεύονται σοφά αποφθέγματα που πηγάζουν από την πολυετή πείρα των πνευματοφόρων παλαιστών της ερήμου (Αιγύπτου, Θηβαΐδος, Σινά και Παλαιστίνης), των Αγίων Πατέρων που έζησαν ως Άγγελοι…! Συγκεκριμένα, δημοσιεύονται θεόπνευστοι λόγοι σχετικά: «περί ταπεινοφροσύνης» , «περί ανεξικακίας», «περί αγάπης», «περί διορατικών», «περί σημειοφόρων», «σχετικά με την ενάρετη ζωή», «Διάλογος γερόντων με ερωτήσεις και αποκρίσεις» και «Για τους δώδεκα αναχωρητές». Στο τέλος του τόμου δημοσιεύονται τα ευρετήρια των ονομάτων και των τοπωνυμίων, των εννοιών και των αγιογραφικών χωρίων.

Σε όλους μας είναι γνωστός ο πολυγραφότατος άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. Ποιος δεν γνωρίζει τα «Πνευματικά Γυμνάσματα»;  Ποιος έγινε Μοναχός πριν μελετήσει τον «Αόρατο Πόλεμο»; Ποιος Πνευματικός άνθρωπος και να μη έχει μελετήσει το «Περί φυλακής των πέντε αισθήσεων»;  Ή το «Συμβουλευτικόν  Εγχειρίδιον». Στον θεολογικό κύκλο είναι γνωστός από την ερμηνεία των Επιστολών του Αποστόλου Παύλου και των Επτά Καθολικών ή και από τα διάφορα άλλα πνευματικά του έργα.

Στους Εξομολόγους – Πνευματικούς περισσότερο γνωστός είναι από το «Εξομολογητάριον». Στο τέλος του Εξομολογηταρίου υπάρχει ο περίφημος λόγος Περί Μετανοίας, τον οποίον παρουσιάζουμε στην Νεοελληνική του απόδοση. Νομίζουμε ότι είναι πάρα πολύ ωφέλιμος για όλους μας. «Αποδεικνύει ποια είναι η αληθινή Μετάνοια και ποια είναι τα αποτελέσματα της και ποια είναι τα σημεία της αληθινής συγχωρήσεως των αμαρτημάτων από τον Θεό. Και για να το πω πιο απλά, ο λόγος αυτός σπάζει κόκκαλα».