“Θέλω να Ζήσω!”

Κάθε γάμος είναι μια μοναδική περιπέτεια, γεμάτη προσδοκίες, όνειρα, δυσκολίες, συχνά και απογοητεύσεις!
Την αρχική απόφαση για δέσμευση μιας ολόκληρης ζωής, έρχονται να αμφισβητήσουν οι αντιξοότητες της καθημερινότητας αλλά και οι σειρήνες της εποχής.
Το βιβλίο αυτό αναζητά την ελπίδα και την προοπτική του γάμου. Πίσω από τα εμπόδια και την απογοήτευση, προτείνει τρόπους ανανέωσης και δρόμους εξόδου από τις καταστάσεις που παγιδεύουν δύο ανθρώπους και δεν τους επιτρέπουν να χαρούν την εξέλιξη της σχέσης τους και του εαυτού τους.
Στις σελίδες περιλαμβάνονται πολύτιμα στοιχεία που παρουσιάζουν τη θέση του θεσμού του γάμου στον 21ο αιώνα. Συγχρόνως, όμως, μια πλατύτερη θέαση του γάμου αποκαλύπτεται μέσα από την ευρυμάθεια και την ποιμαντική εμπειρία του συγγραφέα.
Ένα βιβλίο για όσους δεν έχουν πάψει να ελπίζουν και αντέχουν ακόμη να αναζητούν την ολοκλήρωσή τους μέσα από την αγάπη και την οικογένεια!

H εφηβεία για το παιδί είναι το βιολογικό δώρο της ζωής σε ένα νέο ανθρώπινο πλάσμα, να μπορέσει να διεκδικήσει και να κατακτήσει κάποια στιγμή τη διαφορετικότητα της μοναδικής του αλήθειας και ελευθερίας. Είναι βιολογικό δώρο γιατί δίνεται ανεξάρτητα από τις συνθήκες που θα επικρατήσουν γύρω του και γιατί θα το βρει δίπλα του ανεξάρτητα από τη θεωρία και την κοσμοαντίληψη που ακολούθησαν οι γονείς του. Ουσιαστικά για πρώτη φορά, δίνεται στο παιδί η δυνατότητα να ομολογήσει ότι γοητεύεται και από πράγματα έξω από αυτά που του είχαν δοθεί στην παιδική του ηλικία.
Η εφηβεία αποτελεί ταυτόχρονα δώρο προς τους γονείς και το οικογενειακό σύστημα και κατ’ επέκταση προς την κοινωνία, γιατί για πρώτη φορά δίνει τη δυνατότητα σε ένα παιδί να τολμήσει με έναν νέο τρόπο να σχετιστεί με εκείνα τα τείχη ασφάλειας και εξάρτησης που του έχουν δοθεί από το οικογενειακό του σύστημα: ενώ ως παιδί σχετιζόταν μαζί τους μέσα από μια παθητική θέση απολαβής, τώρα μπορεί να τολμήσει για πρώτη φορά να τα ραγίσει και να τολμήσει, μέσα από αυτές τις ρωγμές, τις χαραμάδες ή ακόμα και τις τρύπες και διεξόδους που θα δημιουργηθούν στα τείχη, να δει τον άλλο, τον ξένο, αλλά και τον δικό του άλλο εαυτό και τον δικό του νέο πιθανώς ενήλικα εαυτό. Εκείνη τη στιγμή λοιπόν, έχουμε μια διαδικασία στην οποία αξιοποιούνται ξανά τα τείχη, αλλά με μια άλλη μορφή. Τα γκρεμίσματα από αυτά τα τείχη μπορεί να αποτελέσουν την πρώτη ύλη για μια διεργασία που λέγεται ουσιαστικά αυτονόμηση και τελικά ενηλικίωση…