Ήταν κάποτε παιδιά Π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος

ΑΔΑΜΑΝΤΙΑ ΑΛΑΤΑΡΗ Τα μοναστήρια κατανυκτικά, οι γέροντες λες και ξεκόλλησαν από τις Αγιογραφίες και περπατούν δίπλα σου… τους αγγίζεις, σου μιλούν! Μα κι αν δε μιλούν, η σιωπή το…υς κάνει θόρυβο κι ανακουφίζει την ψυχή σου… Κομποσκοίνια στα χέρια, βιβλία πολλά, σταυρουδάκια και λιβάνια αρκετά, πρόσωπα όμορφα, ήρεμα, γαληνεμένα… Οι ακολουθίες απλές, λιτές, ξεχειλίζουν την ψυχή από τα συναισθήματα που…

ΜΩΡΑΙΤΟΥ ΠΗΝΕΛΟΠΗ Ήταν Σάββατο του Λαζάρου και η βιτρίνα του παιχνιδάδικου ήταν στολισμένη με μεγάλα πλαστικά κόκκινα αβγά, άσπρα χνουδωτά κουνελάκια, πολύχρωμα φαναράκια και όλων των ειδών τις πασχαλινές λαμπάδες, που καμάρωναν στολισμένες με κορδέλες, λουλούδια, καραβάκια, κουκλιά και ό,τι μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου. Ανάμεσά τους στριμωγμένο σε μια γωνιά ένα κίτρινο χλωμό κεράκι πρόβαλε δειλά το…