Το κόκκινο ακορντεόν

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΑΝΩΤΗΣ Γιατί μαλακώνει η καρδιά τις άγιες μέρες και φιλιώνουν οι εχθροί; Πώς ένα τόσο δα βρεφάκι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο και να συγκινήσει τους ανθρώπους; Ανήμερα των Χριστουγέννων, σε ένα καλυβάκι αποκλεισμένο από το χιόνι, τα παιδιά κάθονται αμίλητα μπροστά στο τζάκι κι ο πατέρας εύχεται να μπορούσε να γιορτάσει και να χαρεί η οικογένειά του. Ένας…

Ξημέρωσε παραμονή Χριστουγέννων. Από νωρίς τα παιδιά ξεχύθηκαν στους δρόμους με τα τρίγωνα στο χέρι. Εκείνος έμεινε κλεισμένος στο δωμάτιο του να παίξει. Τα παιχνίδια του όμως τα έχει βαρεθεί όλα. Εφέτος ήθελε ένα καινούργιο ηλεκτρονικό, αλλά ήταν πολύ ακριβό. Ούτε οι γονείς του ούτε οι παππούδες του μπορούσαν να του το αγοράσουν. Αλλά και το χαρτζιλίκι που του έδωσαν, δεν φτάνει. Για να περάσει η ώρα μπαινοβγαίνει μέσα στο σπίτι, ψάλλοντας τα δικά του κάλαντα – τα κάλαντα του γκρινιάρη Χάρη. Σ’ αυτό το σπίτι που ‘ρθαμε όλα, όλα με νευριάζουν κι ενώ έχω πάντα δίκιο γκρινιά, γκρινιάρη με φωνάζουν και ξανά, και ξανά με νευριάζουν και του χρόνου… Γιατί άραγε τον Χάρη τον φωνάζουν γκρινιάρη και πώς θα καταφέρει να γίνει χαρούμενος; Ελάτε να πάμε όλοι μαζί μια βόλτα μαζί με τον Χάρη και τη φίλη του την Κατερίνα και να ανακαλύψουμε τη χαρά που βρίσκεται στα απλά πράγματα.