Όταν γελάει ο Ουρανός 9 – Μια Πασχαλιά και μια Λαμπρή

Ένα από τα ωραιότερα σύγχρονα πασχαλινά διηγήματα με το γνώριμο ύφος της Άννας Ιακώβου και μια εμπνευσμένη εικονογράφηση της Αγγελικής Δελεχά. Στην Κέρκυρα η Άνοιξη φτάνει απ’ τον Μάρτη μήνα μαζί με τα χελιδόνια. Και λάμπει ο ήλιος κι αστράφτει η θάλασσα. Κι έτσι που γλυκαίνει ο καιρός, ανοίγουν τα λουλούδια κι ανθίζει ο τόπος όλος και γεμίζουν οι γλάστρες με μπουγαρίνια και γαρύφαλλα. Και μαζί μ’ αυτά ανθίζουν και οι καρδιές των Κερκυραίων. Και παίρνουν τότε τις κιθάρες και αντηχούν τα καντούνια απ’ τις καντάδες τους. Στην Ήπειρο όμως η άνοιξη αργεί, τα χιόνια λιώνουν τέλη Μάρτη και το κρύο κρατάει τους ανθρώπους φυλακισμένους ως τον Απρίλη. Κι όσο για τα λουλούδια… Κοντεύει να τελειώσει ο Μάης για ν’ ανοίξουν τα πρώτα μπουμπούκια και μαζί μ’ αυτά και οι καρδιές των ανθρώπων. Τι γίνεται όμως όταν ο Ανέστης φεύγει από το χωριό του στην Ήπειρο για να περάσει το Πάσχα στην Κέρκυρα κοντά στην αδελφή του τη Φιλιώ και στην οικογένεια της, ανασαίνοντας τις γιορτινές αυτές μέρες θαλασσινό αεράκι;

Τα κείμενα του βιβλίου είναι μια πρόσκληση σε όλους μας για να γευθούμε τη χάρη της μετάνοιας, να γνωρίσουμε τα παραδείγματα των Αγίων που προβάλλονται διαδοχικά, να προσεγγίσουμε την ιλαρή Μορφή της Παναγίας στην αγάπη του Υιού Της και να φθάσουμε στο αποκορύφωμα: την άρση του σταυρού και την συμπόρευση με τον Ανερχόμενο στον Γολγοθά Κύριο! …Τον κόπο της ανόδου διαδέχεται η κοινωνία με τον Αναστάντα Χριστό, η αναστροφή με τους Αγίους μέσα στην Εκκλησία, που είναι Εκείνος ο Ίδιος, παρατεινόμενος εις τους αιώνας. Αξίζει να εντρυφήσουμε, να καθρεπτισθούμε στις σελίδες του και να λάβουμε κατευθυντήριες γραμμές στον αγώνα μας…