Ποιος είμαι και από πού έρχομαι;

Γιατί γεννήθηκα και τι να την κάνω τη ζωή μου;

Πού να κρύψω, να χωρέσω ή να μοιραστώ την ένταση της επιθυμίας μου για τον άλλο;

Πώς να τολμήσω να εμπιστευτώ τον έρωτα, όταν την ίδια στιγμή θα ζω και θα πεθαίνω;

Τι μου συμβαίνει και η φθορά με αλλοιώνει;

Τα κείμενα του βιβλίου αυτού προσπαθούν να θέσουν τα ερωτήματα και να ανιχνεύσουν τη σύνδεση πίστης, ύπαρξης και σχέσης σε ένα περιβάλλον απώλειας του προσώπου. Χωρίς να υποκύπτουν στην ουτοπία των έτοιμων απαντήσεων, ψηλαφούν την ελπίδα μιας άλλης ζωής, μέσα από την αληθινή ενηλικίωση.

Στο ίδιο σπίτι ζούμε… κι όμως μπορούμε.
Οι ενότητες και τα κείμενα αυτού του βιβλίου έχουν να κάνουν με τα βιώματα της οικογενειακής, της ενοριακής, της σχολικής, της κοινωνικής πραγματικότητας και την απόφαση, μέσα από την εκκλησιαστική εμπειρία, να μην σιωπήσουμε, να μην παραιτηθούμε, να μην αφεθούμε στο “δεν πειράζει” των καιρών. Να μοιραστούμε την ελπίδα που η αγάπη στον Χριστό και η αγάπη σε όλους, ξεκινώντας από τους οικείους μας, γεννά χαρά και δίνει νόημα στην ζωή μας. Όχι με εξιδανικεύσεις, αλλά με ρεαλισμό.
Γονείς και νέοι, αλλά και όσοι νοιάζονται για την οικογένεια, μπορούν να προσθέσουν τις δικές τους σκέψεις, τα δικά τους βιώματα, τις δικές τους ελπίδες, τις δικές τους χαρμολύπες. “Λύπη μαζί, λύπη μισή, χαρά μαζί, χαρά διπλή”, λέει ο λαός μας…

Από τη ζωή και τη διδασκαλία του πατρός Επιφανίου Θεοδωροπούλου.

«Ο μακαριστός Γέροντας τα τελευταία χρόνια της επιγείου ζωής του, υπακούοντας στην έντονη επιθυμία και παράκλησί μας, καθόταν μετά την Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία να σχολιάση το Ευαγγελικό ή Αποστολικό ανάγνωσμα. Η αρχή ήταν σταθερή. Όχι όμως και η συνέχεια. Απρόβλεπτη ποικιλία θεμάτων εμφανιζόταν στο προσκήνιο. Φλέγοντα εκκλησιαστικά και κοινωνικά ζητήματα, πρακτικά προβλήματα οικογενειακής ζωής και αγωγής των παιδιών, απλούστερες και δυσκολώτερες θεολογικές απορίες. Η καταγραφή και οργάνωσις όλων αυτών σε ξεχωριστές ενότητες δεν ήταν εύκολη διαδικασία.
Επί πλέον, ο Γέροντας ήταν άριστος γνώστης της μητρικής ελληνικής γλώσσης μας. Κατά την μετατροπή του προφορικού λόγου του σε κείμενο προς έκδοσιν, έπρεπε να τηρηθή λεπτή ισορροπία με κριτήρια την φιλολογική ακρίβεια, την διατήρησι των στοιχείων της αυθόρμητης και ζωντανής εκφράσεως και την υποχρέωσι να είναι προσιτή σε όλους η πνευματική ωφέλεια.
Τέλος, καθώς είναι γνωστή η εμπιστοσύνη της Εκκλησίας στο πρόσωπο και τον λόγο του πατρός Επιφανίου, καθίσταται σαφές το μέγεθος της ευθύνης πού ένοιωσαν όσοι ασχολήθηκαν με την παρούσα έκδοσι».

Έξι πατερικές ομιλίες σχετικές με τη Σταύρωση του Κυρίου, το κεντρικό γεγονός του απολυτρωτικού έργου Του. Οι ομιλίες προσφέρονται μεταφρασμένες στην κοινή Νεοελληνική, με θεματικούς τίτλους και επεξηγηματικές υποσημειώσεις, ώστε να παρακολουθεί κανείς ευκολότερα τα νοήματά τους. Πριν από κάθε ομιλία παρατίθεται σύντομος βίος του αγίου Πατρός, που την εκφώνησε, και περίληψή της.